Anne en Wim op reis

We rijden terug Kathmandu binnen: getoeter, brommers, voetgangers, … Gelukkig ligt de Via Via in een rustige buurt. Het voelt toch een beetje als thuiskomen, alleen de Belgische bieren zijn op…

We gaan na het diner nog eens kijken bij de Bodhnath stupa; er heerst nu een heel andere sfeer dan tijdens het Tihar festival in het begin van onze reis. Toen was het heel uitgelaten, nu is het heel ingetogen. Er hangen nóg meer bloemenslingers dan tijdens Tihar en overal kaarsjes. Deze keer zijn het vooral Boeddhistische monniken en pelgrims die rondjes draaien rond de stupa. Het is helemaal anders, maar zeker niet minder sfeervol.

Op onze laatste dag gaan we op stap met Yves van de Via Via. We rijden naar het Kopan klooster, dat jammer genoeg gesloten is omwille van meditatiesessies. We wandelen dan maar verder door de rand van het Shivapuri nationaal park richting de Gokarneshwor Mahadev tempel. Vermits het zaterdag is komen hele families Nepali er picknicken. We worden zelfs getrakteerd op een kopje milktea, zoals steeds super gesuikerd. Als ze beginnen te dansen stappen wij verder.

Aan de tempel, die gewijd is aan Shiva, is er net een trouwceremonie afgelopen. Bruid en bruidegom zijn prachtig uitgedost aan het poseren voor hun trouwfoto’s.

Daarna wandelen we naar het Shangri La children’s home. Dit wordt gerund door de bevlogen Belg Wim van de gelijknamige Belgische NGO. Hier worden kinderen opgevangen zonder thuis of uit een moeilijke thuissituatie. Wim vertelt ons hoe ze na de aardbeving, dankzij steun uit België dit nieuwe gebouw hebben kunnen optrekken. De kinderen gaan gewoon naar de lokale school en verblijven verder in het home, wat hun thuis is en waar ze zelfstandig leren worden. We horen hoe moeilijk de overheid het hen maakt om steeds een nieuwe vergunning en een visum te krijgen. Maya van Via Via, die er ondertussen bijgekomen is, legt uit hoe moeilijk het zelfs voor haar, als half Nepali, wordt gemaakt om haar papieren in orde te krijgen. Een pupil van het home studeert weldra af als architect, maar kan alleen aan het werk als ze zijn papieren in orde krijgen. Ook hier doet de overheid moeilijk; zij bekommeren zich niet over zij die niet aan hun normen voldoen. Is het omwille van het kastensysteem, of puur  machtsmisbruik? Blijkbaar is de macht al jaren in handen van dezelfde families, die vooral voor hun eigen voordeel zorgen. Dit geeft ons toch even een andere blik op het land. Laat ons hopen dat de volgende generatie er in slaagt om hier iets aan te veranderen…

Na een goedgevulde laatste dag, gaan we Vietnamees eten met zicht op de stupa en doen nog een laatste rondje… In wijzerzins uiteraard! Al die rondjes moeten ons toch iets dichter bij het Nirvana gebracht hebben?!?

Onze terugvlucht verloopt vlot, ondanks de chaos op de luchthaven in Kathmandu. Tot we met pakweg 40 Belgen in Zaventem op onze bagage staan te wachten. Blijkbaar is alle bagage in Kathmandu blijven staan. Benieuwd wanneer we die gaan terugzien…

Om half 9 komt de lokale gids Asbin ons oppikken in ons hotel. We rijden tot aan het begin van de “1000 trappen” en beginnen aan onze trekking naar Namobuddha. Onze bagage wordt ineens naar ons volgende verblijf gebracht.

Boven aan de trappen staat een tempel die grotendeels verwoest werd door de 2015 aardbeving, maar het uitzicht op de Himalaya is er de moeite. Vandaar loopt het pad op en neer door bossen, dorpjes en landbouwgebied. Ook worden we regelmatig getrakteerd op schitterende uitzichten op de bergen en de vallei.

Tegen de middag komen we aan bij ons hotel, het Namobuddha Resort. We verblijven er in een klein huisje, precies een kabouterhuisje; lage deur, laag toilet, via een ladder naar ons bed onder het dak. De ligging is schitterend in een mooie tuin, omgeven door groen. Ook de vegetarische lunch op het terras is heel lekker.

Na de lunch stappen we met onze gids en een Italiaans koppel uit ons hotel verder naar het Boeddhistische klooster boven op de berg. Het zou hier zijn dat een jonge prins zijn lichaam te eten gegeven heeft aan een uitgehongerde tijgerin en haar jongen. Hierna zou hij geïncarneerd zijn als de Boeddha. Het enorme klooster staat te blinken bovenop de berg. In de kleurrijke grote zaal is een soort marathon van 7 dagen aan de gang, waarbij honderden monniken en Boeddhisten reciteren en muziek maken. De Italianen blijven hier nog wat hangen, maar wij gaan verder het klooster bezoeken inclusief de stupa hogerop, waar het verhaal van de Boeddha en de tijger zich zou hebben afgespeeld. Rondom hebben we een 360° zicht.

Om 18u verzamelen alle gasten zich rond het kampvuur: de Italianen, een Frans koppel, een Amerikaans koppel, 2 Duitse dames en wij. Het wordt een geanimeerde avond, waarbij het onderwerp Trump zeer aanwezig is; ook deze Amerikanen zijn helemaal niet blij met de uitkomst van de verkiezingen… Het is zeer gezellig in het Namobuddha Resort, maar de bedden zijn vreselijk: net een plank.

Van Namobuddha wandelen we de volgende ochtend naar Balthali. Gezien deze streek erg getroffen is door aardverschuivingen na de hevige regen van eind september, moeten we het eerste stuk over de weg. Gelukkig is er niet veel verkeer. Daarna gaat het door dorpjes, bossen en velden verder naar Balthali. We steken de rivier over via een hangbrug. Overal zie je de schade van de aardverschuivingen. Gelukkig heeft men de meeste wegen al vrijgemaakt. We lunchen in het Balthali Village resort, wat niet in het dorpje ligt, maar boven het dorpje op een heuvel in het groen. We hebben er een mooi uitzicht over de vallei met rijstterrassen en de groene bergen rondom, en… een zacht bed!

Na de lunch in het zonnetje wandelen we 2uur verder naar het stadje Panauti. Dit is op een rotsachtige ondergrond gebouwd en heeft daarom weinig schade geleden tijdens de 2015 aardbeving. Hier staat de oudste tempel van Nepal en ook nog een paar mooie oude gebouwen. Vermits het al laat is, gaan we met de auto terug naar Balthali.

Het is zalig rustig in het Balthali Village resort. Daarom besluiten we om de volgende dag pas na de lunch terug naar Kathmandu te gaan. We genieten van het 360° uitzicht op de mooie natuur en de bergen rondom en lezen nog wat in de tuin. Zalig…

Onze volgende stop is Dhulikel, vanwaar we weer een mooi zicht hebben op de Himalaya. Van hieruit vertrekken we morgen op een tweedaagse wandeltocht door de rand van de vallei.

We checken in in het Himalaya Drishya Resort en krijgen een upgrade naar een suite: veel ruimte, spectaculair uitzicht op bergen en vallei.

Voor de lunch wandelen we tot in het oude stadje, maar heel veel is er hier niet te zien. In de namiddag lezen aan de infinity pool…

Via het pottenbakkersdorpje Thimi rijden we naar de derde oude koningsstad, Bhaktapur. Thimi is eigenlijk geen dorp meer, want volledig opgegaan in de stedelijke agglomeratie. We wandelen door het dorpje waar op bijna alle pleintjes potten te drogen staan. Als ze voldoende gedroogd hebben worden ze gebakken. Alles gebeurt hier nog volledig met de hand.

Bhaktapur heeft enorm veel schade geleden door de aardbeving van 2015. Er werd al veel terug opgebouwd, maar er liggen toch nog veel gebouwen in puin. Ook hier weer een Durbar plein met een paleis en tempels. We maken met onze gids nog een wandeling door de minder toeristische straatjes en zien zo wat van het dagelijkse leven. Het valt ons op dat vele huizen heel smal, maar wel hoog zijn. Volgens Dev komt dat omdat grotere huizen bij erfenis vaak verdeeld dienden te worden tussen 2 zonen. Je ziet dan ook vaak 2 deuren vlak naast elkaar schijnbaar voor hetzelfde pand.

We dineren in ons hotel, het sympathieke Vajra Guesthouse, en doen daarna nog een wandeling over het Durbar plein. In tegenstelling tot Patan is dit ’s avonds bijna uitgestorven. Een lokale marching band vrolijkt de boel wat op, maar veel publiek is er niet.

De volgende morgen moeten we vroeg uit de veren, want we gaan naar Nagarkot, op 2400m, waar we de zon zien opkomen en een mooi zicht op een ander stukje Himalaya krijgen. Wel niet zo spectaculair als in Pokhara en Sarangkot, want verder weg. We zien een stukje van het Langtang en Himal Ganesh massief.

We ontbijten in het luxueuze Himalaya Club hotel en gaan op het dakterras nog eens van het uitzicht genieten.

Via nog een ander uitzichtspunt rijden we naar het dorpje Telkot, waar we door de bossen richting de Changu Narayan tempel wandelen. Deze werelderfgoed tempel is één van de oudste Hindoe tempels van Nepal. Deze Vishnu tempel onderscheidt zich van de anderen door zijn prachtige bontgekleurde sculpturen.

In de namiddag doen we nog een zoektocht naar details beschreven in onze reisgids, zoals erotische sculpturen ☺️ op het Durbar plein van Bhaktapur.

Het diner is deze keer typisch Newari en zeer lekker.

Vandaag staat onze langste rit op het programma: een dikke 6 uur hotsen en botsen over de Nepalese “snel”wegen. We komen na 15u aan in Patan, één van de drie oude koninkrijken van de vallei. Eerst gaan we snel op weg naar het Durbar plein: dit is iets kleiner dan in Kathmandu, maar verder echt prachtig. Schitterende oude tempels en een koninklijk paleis, wat nu een museum is. De zon zakt al snel en het koelt nu toch wel serieus af. Vermits we uit de tropische Terai komen, zijn we toch wat hogere temperaturen gewend. ’s Avonds toch een trui aandoen! Het is volle maan en dat is voor de Hindu’s weer een festival dag. Aan de Shiva tempel branden kaarsjes en worden traditionele dansen uitgevoerd. Weer heel sfeervol!

Om 9u de volgende dag worden we opgehaald door Dev, onze gids voor de Kathmandu vallei. We rijden naar het zuiden, naar de tempel van Dakshinkahli. Hier worden op zaterdag dieren geofferd om de bloeddorstige godin Khali gunstig te stemmen. Het is uren aanschuiven voor de Hindu’s, maar wij kunnen via verschillende platformen het kleurrijke gebeuren gadeslaan.

’s Middags gaan we lunchen in het Boeddhistische klooster van Neydo Tashi Choeling. Een groot klooster met kleurrijke muurschilderingen, waaraan ook een hotel is verbonden. We zakken af richting de vallei en wandelen door de rijstvelden naar de Newari dorpjes Khokana en Bungamati. Deze hebben enorm te lijden gehad onder de aardbeving van 2015, maar ondertussen werden vele huizen terug opgebouwd. Aan de tempel van de regengodin zit een groepje oude mannen op traditionele muziekinstrumenten te spelen. Hiermee verdienen ze de zegen van de godin in de vorm van een rood lintje.

Terug in Patan bezoeken we nog de prachtige Boeddhistische gouden tempel. Op het binnenplein voor de tempel zitten tientallen monniken en andere Boeddhisten te chanten, wat een heel speciale sfeer oplevert.