Anne en Wim op reis

We rijden terug Kathmandu binnen: getoeter, brommers, voetgangers, … Gelukkig ligt de Via Via in een rustige buurt. Het voelt toch een beetje als thuiskomen, alleen de Belgische bieren zijn op…

We gaan na het diner nog eens kijken bij de Bodhnath stupa; er heerst nu een heel andere sfeer dan tijdens het Tihar festival in het begin van onze reis. Toen was het heel uitgelaten, nu is het heel ingetogen. Er hangen nóg meer bloemenslingers dan tijdens Tihar en overal kaarsjes. Deze keer zijn het vooral Boeddhistische monniken en pelgrims die rondjes draaien rond de stupa. Het is helemaal anders, maar zeker niet minder sfeervol.

Op onze laatste dag gaan we op stap met Yves van de Via Via. We rijden naar het Kopan klooster, dat jammer genoeg gesloten is omwille van meditatiesessies. We wandelen dan maar verder door de rand van het Shivapuri nationaal park richting de Gokarneshwor Mahadev tempel. Vermits het zaterdag is komen hele families Nepali er picknicken. We worden zelfs getrakteerd op een kopje milktea, zoals steeds super gesuikerd. Als ze beginnen te dansen stappen wij verder.

Aan de tempel, die gewijd is aan Shiva, is er net een trouwceremonie afgelopen. Bruid en bruidegom zijn prachtig uitgedost aan het poseren voor hun trouwfoto’s.

Daarna wandelen we naar het Shangri La children’s home. Dit wordt gerund door de bevlogen Belg Wim van de gelijknamige Belgische NGO. Hier worden kinderen opgevangen zonder thuis of uit een moeilijke thuissituatie. Wim vertelt ons hoe ze na de aardbeving, dankzij steun uit België dit nieuwe gebouw hebben kunnen optrekken. De kinderen gaan gewoon naar de lokale school en verblijven verder in het home, wat hun thuis is en waar ze zelfstandig leren worden. We horen hoe moeilijk de overheid het hen maakt om steeds een nieuwe vergunning en een visum te krijgen. Maya van Via Via, die er ondertussen bijgekomen is, legt uit hoe moeilijk het zelfs voor haar, als half Nepali, wordt gemaakt om haar papieren in orde te krijgen. Een pupil van het home studeert weldra af als architect, maar kan alleen aan het werk als ze zijn papieren in orde krijgen. Ook hier doet de overheid moeilijk; zij bekommeren zich niet over zij die niet aan hun normen voldoen. Is het omwille van het kastensysteem, of puur  machtsmisbruik? Blijkbaar is de macht al jaren in handen van dezelfde families, die vooral voor hun eigen voordeel zorgen. Dit geeft ons toch even een andere blik op het land. Laat ons hopen dat de volgende generatie er in slaagt om hier iets aan te veranderen…

Na een goedgevulde laatste dag, gaan we Vietnamees eten met zicht op de stupa en doen nog een laatste rondje… In wijzerzins uiteraard! Al die rondjes moeten ons toch iets dichter bij het Nirvana gebracht hebben?!?

Onze terugvlucht verloopt vlot, ondanks de chaos op de luchthaven in Kathmandu. Tot we met pakweg 40 Belgen in Zaventem op onze bagage staan te wachten. Blijkbaar is alle bagage in Kathmandu blijven staan. Benieuwd wanneer we die gaan terugzien…