21-11-2015
Wim
2015 Zuid-Afrika, Op reis
Geen reactie
We staan bij mooi weer op in Didima, dus hebben we tijdens ontbijt en pakken het volle zicht op onze prachtige omgeving. Wat mooi is het hier toch.
Clarens, onze volgende stop, is niet zo heel ver, dus nemen we de weg doorheen het Golden Gate National Park. Onderweg verliezen we wel een beetje tijd door een omleiding, waardoor we een heel eind over gravel moeten in plaats van over asfalt.
De hoofdweg door het park is openbaar dus je rijdt er gewoon door. Nauwelijks enkele minuten het park in worden we echter wel even opgehouden. Er staan 3 sport(?)wagens onder een zwart zeil en een pickup truck met camera klaar langs de baan. Hmm… opnames voor een reclamespot of misschien wat anders … Top Gear anyone? We mogen snel door zonder wijzer te zijn.
Golden Gate NP
Het landschap is hier ongelofelijk mooi, weer helemaal anders. Het doet wat Wilde Westen aan. We doen twee loops die naar enkele uitkijkpunten op een paar kilometer van de weg leiden. Van op Generaalskop zien we heel wat wild: zwarte gnoe’s, elanden, zebra’s, bavianen en een blesbok.
Ons stalen ros
Zwarte Gnoe
Lunchen doen we in het Golden Gate Hotel, gelegen in het westen van het park. Na de lunch starten we een wandeling naar de Holkrans, een mooie rotswand boven het hotel. We hadden tot nu mooi weer met enkele korte onweersbuien die we telkens in de wagen uitzaten, maar na een half uurtje stappen kom er een heel dreigende lucht opzetten. We twijfelen even terug te keren maar lopen toch nog even door. Net als we aan een grote grot komen barst het onweer los. We zitten gelukkig droog. Verder gaan we niet want van hier gaat het over de rotsen en die kunnen nu spekglad zijn. Als het even stopt keren we op onze stappen terug, alles beschermd onder regenjassen en -hoezen. Toch blijven we weer net droog.
Holkrans
Holkrans
Elandantilopes
In de regen rijden we dan naar Clarens, waar we inchecken bij Lake Clarens guesthouse, waar ooit Brad Pitt nog logeerde. We gaan eten in Clementine’s, het beste restaurant in town, dat mag wel voor onze laatste avond. Niet dat het zo exclusief is, wel druk (we reserveerden gelukkig) en heel lekker. Buiten blijft het gieten…
De volgende ochtend, onze laatste in Zuid-Afrika, genieten we in het zonnetje van een lekker ontbijt. Het was weer een mooie reis…
Clarens
19-11-2015
Anne
2015 Zuid-Afrika, Op reis
Geen reactie
Na alweer een verrukkelijk driegangen ontbijt vertrekken we verder naar het noorden, naar Cathedral Peak. We logeren er in het Didima Camp midden in het natuurgebied. Vanuit onze gigantische en comfortabele hut hebben we een spectaculair uitzicht op het Cathedral Peak massief. Dus zelfs zonder een inspannende wandeling te doen kan je van op je eigen terras genieten van deze mooie omgeving.
Vermits het al te laat is om nog een wandeling te beginnen (en het ook behoorlijk heet is), besluiten we het museum over de San rock art dat hier ook gelegen is te bezoeken; klein maar interessant. De San zijn de oorspronkelijke bevolking in dit gebied, die via tekeningen op de rotsen met elkaar communiceerden
De eerste morgen wilden we de wandeling naar de Blue Pool maken, maar we hoorden tijdens het diner dat een Duitse groep die hier ook verblijft exact hetzelfde van plan is. Dan maar plan B : de Rainbow Gorge wandeling. Een mooie wandeling die door het bos langs een rotsdal met een riviertje gaat. Rond half 12 zijn we terug.
Streeptapuit
We hebben ons voor half 3 ingeschreven voor een begeleide wandeling naar een San rock art vindplaats. Tijd dus voor een lange siësta. 😉
Tegen het uur van afspraak begint het te regenen. Maar tegen dat we aan de wandeling beginnen kunnen we onze regenjas al weer uittrekken en onze zonnebril bovenhalen: bergweer… 😏
Het is niet zo’n lange wandeling, maar wel even een steile klim. In een kleine grot op de helling toont onze lokale gids een paar 2000 jaar oude rotstekeningen van de San. Ongelooflijk dat dit bewaard bleef.
San rostschilderingen
Onze tweede dag in Didima is het mistig als we opstaan. We doen dus rustig aan, want wellicht zal dit in de loop van de ochtend wel weer optrekken.
En inderdaad: rond 9u30 gaan we in het zonnetje op pad richting Blue Pools. Rond 11u zijn we daar al. We besluiten verder te wandelen naar de Neptune Pool in de andere vallei. We steken drie bergriviertjes over en moeten regelmatig wat zoeken om het pad te vinden. Ondertussen trekken de wolken steeds verder op, zodat we weer een paar schitterende vergezichten te zien krijgen. Om half 2 picknicken we aan de Neptune Pool en besluiten dat we dan maar beter terug keren; mogelijk hangt er nog onweer in de lucht voor vanavond. Terug in Didima genieten we van een welverdiend Black Label pintje op het terras met zicht op het indrukwekkende Cathedral Peak massief. Wat een mooie dag alweer!
Sterrenhemel boven Cathedral Peak – vlnr: Outer Horn, Inner Horn, The Bell, Cathedral Peak
17-11-2015
Wim
2015 Zuid-Afrika, Op reis
Geen reactie
In Mpila regent het al de hele nacht als we het park uitrijden. We zien verschillende safari-voertuigen uit de andere richting komen om het park te bezoeken. De passagiers zitten ingeduffeld tegen kou en nat te rillen in de open wagens. Blij dat wij in onze auto zitten!
We nemen de route via de autostrade: eerst naar Durban en daarna landinwaarts naar de Drakensbergen. Dat is een omweg maar het gaat wel sneller. Er is voor een zondag redelijk wat vrachtverkeer. We stoppen voor de lunch aan de mooie watervallen van Howick waar we het laatste restje van onze eigen keuken verorberen (een pastaslaatje). Het is intussen gestopt met regenen, maar nog wel erg bewolkt.
Howick Falls
Onze eerste stop in de Drakensbergen is het Cleopatra Mountain Farmhouse, een gastronomisch adresje aan de voet van het Highmoor reservaat. Voor het erg uitgebreide avondeten verkennen we de onmiddellijke omgeving van het guesthouse. Het ziet er erg mooi uit, dat zien we zelfs ondanks de laaghangende wolken. Na het 5-gangen diner kruipen we overvol in bed. Morgen gaan we calorieën moeten verbranden!
Cleopatra Mountain Farmhouse
Ook het ontbijt is een zaak van meerdere gangen bij Cleopatra: 3 deze keer. We schuiven nadien maar niet aan voor het bijhorende buffet, want we hebben nog genoeg reserve van gisteren en we moeten de berg nog op. Voor onze wandeling krijgen we een picknick mee. We rijden een kort eindje de weg verder omhoog tot 2000m hoogte, en komen zo aan de ingang van het Highmoor reservaat waar we gaan wandelen. Het is er PRACHTIG! We stappen over glooiende grasheuvels die hier en daar worden doorsneden door diepe geulen. Aan de rand van die geulen zijn steile rotsklippen gevormd waarin af en toe een grot is te ontwaren. Ons doel van de wandeling is één van die grotten: de caracal grot. Onderweg houdt een kudde blesbokken ons van op afstand in de gaten, en we zien ook even een baviaan. Het weer was ’s morgens nog overtrokken, maar trekt in de loop van de dag mooi open. Na een magnifieke wandeling van 14km zijn we klaar voor nog eens 5 gangen avondeten!
High moor
Schuwe blesbokken
Caracal-grot
15-11-2015
Anne
2015 Zuid-Afrika, Op reis
Geen reactie
Met pijn in het hart verlaten we na de ochtendrive en het ontbijt de mooie Makakatana Lodge. Op aanraden van Annelies, de Belgische ranger die er ook werkt, bezoeken we in St Lucia nog de plek waar de oceaan en het estuarium vroeger met elkaar verbonden waren. Er is een mooie boardwalk aangelegd, zodat je van het strand naar het estuarium kan wandelen. Naast de uiteraard aanwezige nijlpaarden zien we ook een haaievin: het is dus toch waar dat er haaien zitten!
St-Lucia, Boardwalk
In St Lucia doen we ook onze aankopen; want de volgende drie dagen in Mpila zijn self catering.
In Mpila betrekken we een safaritent met eigen badkamer en keuken. Bij aankomst blijkt dat we moeten opletten voor de nieuwsgierige vervet aapjes, die als we even niet opletten in onze tent een kijkje gaan nemen. Gelukkig hadden we het snel door. Vóór het avondeten doen we nog een korte toer in het park en komen al direct een aantal neushoorns tegen: het Hluhluwe Imfolozi NP is dan ook beroemd vanwege zijn grote populatie neushoorns. Bij het avondeten krijgen we ook nog bezoek van een hyena, die komt checken of er voor hem niets op de bbq ligt.
Witte neushoorns
We doen de eerste dag een toer langs de kant van Imfolozi en zien meteen ook hoe kurkdroog alles is. Ook de Imfolozi rivier staat droog. Op een eerste stop zien we al meteen een troep leeuwen liggen in de verte, en aan de rivieroever onze eerste zwarte of puntlip-neushoorn. Op de terugweg breekt er een zwaar onweer los: het lijkt of er bliksems naast ons inslaan. Gelukkig zitten we in onze kooi van Faraday!
Zwarte of puntlip-neushoorn
Diederikkoekoek
De tweede dag ziet er heel grijs uit. We rijden naar de Hluhluwe kant van het park en komen al snel vast te zitten in een buffel-opstopping. Heel langzaam komen we er voorbij. We lijken vandaag wat minder dieren te zien, maar dat ligt misschien aan het slechtere weer. Bij het avondeten is onze hyena weer op post en even later komt ook een wild zwijn poolshoogte nemen.
Buffelfile
11-11-2015
Anne
2015 Zuid-Afrika, Op reis
Geen reactie
De eerste dag staat een boottocht over het estuarium van St Lucia op het programma. Michael, onze ranger rijdt met ons naar een plaats waar de boot ons zal komen oppikken. Het meer stond vroeger in verbinding met de oceaan, waardoor het uit zout water bestaat. Dat zorgt voor een unieke fauna. Warwick, onze enthousiaste schipper vertelt honderduit over wat er onderweg allemaal te zien is: hippo’s, krokodillen en een grote variëteit aan watervogels. Er zouden ook haaien zitten, maar die laten zich vandaag niet zien. In de verte zien we een grote rookpluim: weeral brand? Michael legt uit dat dit gecontroleerde branden zijn: voor de start van de regens brandt men stukken grasland af, zodat er als het regent vers gras kan groeien.
We lunchen op de oever met zicht op de hippo’s: slaatjes en worsten op de braai.
Zadelbekooievaar
’s Avonds staat er nog een nightdrive op het programma. Jammer genoeg zien we geen luipaarden, maar het is toch een leuke ervaring.
Onze laatste volle dag in Isimangaliso gaan we de overkant van het meer verkennen : de zogenaamde “Eastern Shores” liggen tussen het estuarium en de Indische Oceaan. Hier bevindt zich de hoogste begroeide duinengordel van de wereld. Onderweg zien we weer heel wat wilde dieren, onder meer witte neushoorns mét hoorn deze keer. Omwille van het stropen werden de hoorns van alle neushoorns langs de westoever (waar onze lodge is) preventief verwijderd. Een moeilijke beslissing, maar wellicht de beste remedie tegen het stropen. In Hluhluwe Imfolosi Nationaal Park hier vlakbij (onze volgende bestemming) werden vorige maand alleen al 50 neushoorns afgeslacht alleen maar voor hun hoorn: verschrikkelijk is dat.
Uiteindelijk komen we aan op een duin boven een verlaten strand. Normaal kan je hier snorkelen en zelfs walvissen zien, maar er staat vandaag zoveel wind dat we het maar bij pootje baden houden. Tegen de lunch beklimmen we weer de duin om met het zicht op de oceaan te picknicken.
Perrier’s Rocks
Tegen we terug aan de lodge komen zijn er donkere wolken opgekomen: zou de langverwachte regen nu eindelijk komen? Tijdens de high tea vallen er inderdaad een paar druppels, maar wellicht niet genoeg voor de kurkdroge natuur hier. Jammer genoeg zullen we ons laatste avondmaal in Makakatana dus niet in de boma (vuurplaats) kunnen nemen. 😖
Sterrenhemel boven onze badkamer