Anne en Wim op reis

Vandaag gaan we met de metro helemaal naar de andere kant van de stad, naar de wijk Asakusa. Hier bevindt zich ondermeer de beroemde Tokyo Sky Tree. Die gaan we niet bezoeken, want we hebben het uitzicht over de stad al van in het Metropolitan Government gebouw gehad. We nemen wel een paar foto’s van de toren met de andere moderne wolkenkrabbers er omheen. Jammer genoeg staat de gouden “vlam” van Philippe Starck in de stellingen, dus is die niet te zien. Deze staat boven op het hoofdkwartier van de Asahi brouwerij.

Daarna bezoeken we Senso-ji, één van de meest bezochte boeddhistische tempels van Tokio. Je gaat eerst door een grote rode poort met reusachtige lampions, vanwaar een lange straat met winkeltjes leidt naar de tempel. Er zijn ook vele stalletjes waar er zoetigheden verkocht worden. De Japanners zijn hier immers verzot op. Er is inderdaad zeer veel volk, maar gelukkig zijn wij Westerlingen toch ietsje groter dan de Aziaten, dus hebben er niet te veel last van. We wandelen verder door de wijk richting het Ueno park. We willen hier iets voor de lunch vinden, maar bij de enige twee restaurants staat er een lange rij wachtenden. Dan maar verder gewandeld naar de oude wijk Yanaka. Hier staan vele tempels en oude houten gebouwen, waarin vaak kunstgalerijen gevestigd zijn. We vinden via Google Maps een piepklein lunchadresje waar we een curry kunnen eten. In de Yanaka wijk bevindt zich ook één van de meest sfeervolle kerkhoven van de stad. Als we hier helemaal door lopen, dan komen we aan de Yanaka Ginza, een winkelstraat waar de tijd stil is blijven staan.

Met de metro komen we dan terug aan het Ueno park, waar we nog een wandelingetje doen voordat de zon onder gaat. Vanavond gaan we nog een laatste keer typisch Japans dineren. Morgenvroeg moeten we vroeg opstaan, want onze trein naar de luchthaven vertrekt al om 7.06u.

Met de bus van 8.15u gaan we al vroeg op weg naar Kawaguchi-ko, dat is één van de vijf meren aan de voet van Mount Fuji. We hebben een prachtige dag uitgekozen; buiten wat wolkjes naast de top hebben we een onbelemmerd zicht op deze iconische berg. We wandelen langs de noordelijke oever van het meer vanwaar je de mooiste uitzichten hebt. Onderweg passeren we ook nog de esdoorn “corridor”. De vlammende kleuren van deze bomen trekken een massa toeristen. Verderop is het gelukkig weer wat rustiger. We lunchen op een terrasje langs het meer met zicht op de berg: zalig! Daarna wandelen we verder tot één van de belangrijkste uitzichtspunten, maar wij hebben er onderweg wel mooiere gezien. Hier is ook de terminus van de bus, die we terug nemen tot aan de Kachi- Kachi ropeway. Deze kabelbaan leidt naar een ander uitzicht op de Fuji. We zijn eigenlijk net te laat, maar we krijgen het bordje “last” door van de mensen voor ons. Blijkbaar hebben zij deze truuk ook al toegepast. We geraken dus nog met de laatste cabine boven, maar moeten al snel weer naar beneden, want onze bus terug naar Shinjuku vertrekt om 15.55u. Maar dat is niet zo erg, want ondertussen hangen er vrij dikke wolken rond de berg. Het uitzicht op het meer is anders wel prachtig. We sluiten de dag af met een okonomiyaki, maar deze keer “Kobe style”, dat wil zeggen zonder noedels.

Vandaag hebben we een rit van bijna 4 uur voor de boeg van Okayama tot in Tokyo. In het station kopen we ons een bentobox voor de lunch. Onderweg zien we een aantal plaatsen die we bezochten terug voorbij flitsen: Himeji, Kyoto, …

In Tokyo vinden we ons hotel deze keer direct terug; het is een voordeel dat we hier al eens geweest zijn. We besluiten nog een wandelingetje te maken in de wijk Harajuku vlakbij: hier komen de fashionistas van Tokyo shoppen. De fagshipstores van de grote merken (Gucci, Vuitton, Delvaux, Armani, …) hebben allen hun speciale architectuur. In Cat street zitten de kleinere merken en lokale Japanse alternatieve designers. We geven onze ogen de kost en genieten ervan onze benen te strekken na de lange treinrit.

We lopen nog naar het busstation om tickets te kopen voor de bus richting Mount Fuji morgen. Dineren doen we op de 52ste verdieping van één van de wolkenkrabbers aan de Metropolitan building: boterzachte Kobe steak en Fugu (kogelvis): lekker!

Eigenlijk stond er vandaag de fietsroute over de Kibivlakte op het programma, maar het is vannacht beginnen regenen en het zou ten vroegste ’s middags stoppen. Geen goed idee om te gaan fietsen dus. Over naar plan B dan maar. We nemen ruim onze tijd voor het ontbijt en trekken dan naar het station waar we de lokale trein naar Kurashiki nemen. Het is nog hard aan het regenen als we daar aankomen, dus besluiten we het Ohara museum te bezoeken. Een museum in het begin van de 20ste eeuw opgericht door een lokale textielmagnaat, met hulp van de Japanse artist Kojima Torajiro. De collectie bestaat grotendeels uit Westerse kunst van ondermeer El Greco, Cézanne, Monet, Picasso en Matisse. Maar er is ook een annex met Japanse kunst van het begin van de 20ste eeuw tot nu. Na de lunch begint het eindelijk op te klaren en kunnen we met het bezoek van de historische straatjes van Kurashiki beginnen. Door het oude Bikan kwartier loopt een pittoresk kanaal waarlangs vele historische woonhuizen en opslagplaatsen liggen. Het is gelukkig niet te druk, wellicht dankzij de regen van vanmorgen. We wandelen ook een beboste heuvel op waar een groot Shinto schrijn gelegen is en bovendien een 300 à 500 jaar oude wisteria staat. In de zomer als deze in bloei staat moet dit prachtig zijn, maar nu stelt dit niet veel voor.

We bezoeken ook nog een oude koopmanswoning uit 1796 van de Ohashi familie. Deze geeft een goed beeld van hoe de aristocratie indertijd leefde.

Terug in Okayama volgen we weer één van de suggesties van het hotel en gaan eten aan de overkant van het kanaal in een visrestaurant/izakaya “Hachimonji”. Alweer zijn we de enige buitenlanders en alweer verbaast men zich erover hoe we dit gevonden hebben. De kaart is zeer uitgebreid, maar in het Japans, maar ze hebben een klein kaartje met een aantal met de hand geschreven zaken, zoals sushi, sashimi en tempura. Weeral zeer lekker en het zijn bovendien ontzettend vriendelijke mensen.

Vandaag staat tuin nummer drie van de top 3 van Japanse toptuinen op het programma : die van Okayama. We nemen een trein vroeger dan voorzien in Takamatsu, zodat we vóór de middag nog een wandeling rond het kasteel van Okayama kunnen maken. Ook dit kasteel werd volledig heropgebouwd na de verwoesting tijdens de oorlog. Het is volledig zwart, zodat het ook ” ravenkasteel” wordt genoemd. we lunchen in een klein restaurantje met uitzicht op de Asahi rivier aan de ingang van de Korakuen tuin.

De tuin is weer helemaal anders dan de vorige. Deze heeft veel meer open ruimte, zodat je mooie vergezichten krijgt. Er is zelfs een kleine theeplantage en een rijstveld. We drinken een Matcha thee en genieten van het prachtige uitzicht over één van de vijvers met visserspaviljoen. Achteraf wandelen we ook nog eens rond het park, dat op een eiland in de rivier ligt. Het weer is vandaag zalig, dus dit is echt genieten!

’s Avonds pikken we een restaurantje uit de suggestielijst van het hotel. Als we binnen komen blijkt het eentalig Japans te zijn, dus vrezen we dat we niet binnen zullen mogen. Maar oef, we krijgen een plaats aan de eettoog. Een vriendelijke dame die aan het andere eind van de toog zit, vraagt hoe wij dit gevonden hebben, want dit is toch wel het beste restaurant van Okayama. En inderdaad alle gerechten zijn absoluut heerlijk. De chef zoekt voor ons met zijn smartphone alles op in het Engels en schrijft dit over op een blad papier, dat hij ons toont telkens er een nieuw gerecht wordt opgediend. Geweldig! We worden na de lekkere maaltijd uitvoerig bedankt voor onze komst en krijgen ook nog wat kadootjes mee. Een memorabele avond!