Anne en Wim op reis

Als we opstaan is het volledig bewolkt; dus geen laatste zicht op de Annapurna vanuit Sarangkot. 🙁

Onze volgende bestemming is Bandipur, een goed bewaard Newari stadje op 3u30 rijden (=hobbelen ) van Sarangkot. We logeren er in The Old Inn, een mooi gerestaureerd Newari huis, midden op de hoofdstraat, de autovrije bazaar. Het is een pittoreske plaats met authentieke gerestaureerde huizen en veel terrasjes.

Bij onze verkenning zien we dat het helemaal opgeklaard is, dus wandelen we naar het uitzichtspunt, een groot plateau waar vroeger handel gedreven werd tussen de kooplieden van India en Tibet. Nu is het een picknickplaats waar Nepalese families van het weekend genieten. Wij genieten vooral van het uitzicht op het Manaslu massief.

Daarna kuieren we verder door de rustige straatjes van het stadje en slaan het dagelijkse leven gade. We krijgen ondertussen veel aandacht van de lokale kinderen. Terug in het hotel beklimmen we de trap naar het dakterras voor een indrukwekkend panoramisch zicht op het Annapurna- en Manaslu massief.

We dineren op het gezellig verlichtte terras van het hotel en doen nog een wandelingetje over de bazaar. Verschillende dansgroepjes van jonge studenten treden er op in traditionele klederdracht. Alleen staat de muziek op z’n aziatisch schril afgesteld, zodat het na een tijdje pijn begint te doen aan onze oren.

Zondag is blijkbaar schooldag in Nepal; wij gaan stappen vandaag! Anil is onze gids voor een dagtocht naar het dorpje Ramkot. We worden vergezeld door een sympathiek Gents koppel, Jan en Martine, die ook in ons hotel verblijven.

De tocht lijkt langzaam bergop te gaan, maar het rare is dat we op de terugweg ook het idee hebben dat het vooral bergop is; tiens?!?

Na een dikke 2 uur stappen door een mistig groen landschap komen we in Ramkot aan.

Dit dorpje behoort tot de ethnische Magar minderheid. Eerst krijgen we een welkomst-tikka (een rode bol op ons voorhoofd) van twee oudere dames die behendig kommetjes maken van bladeren en bamboestokjes: dit is echt ecologisch eetgerei dus afwassen is ook al niet nodig. ☺️ Via de pittoreske straatjes wandelen tot aan het uitzichtspunt. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen, maar van de Himalaya krijgen we nauwelijks iets te zien.

Midden in het dorpje eten we ons lunchpakket op en sluiten af met koffie en thee van het drankstalletje. Op de terugweg, die dus toch meer klimmen dan dalen bleek te zijn, krijgen we gezelschap van een hond die we in het dorp tegen kwamen. Volgens Anil was hij eerder al eens met hem meegelopen en hebben andere toeristen hem toen Watson genoemd, naar de hulp van Sherlock Holmes.

Na deze mooie dagtocht genieten we van een frisse Nepalese pint op het terras van het hotel. We sluiten de dag af met een Nepalees buffet in het gezelschap van Jan en Martine.