23 tot 25 nov – Afsluiten in Buenos Aires

2011 Argentinië, Op reis Geen reactie

We sluiten af met in totaal twee dagen in de hoofdstad die we in twee stukken bezoeken: woensdag de wijken in het zuiden, en donderdag de wijken in het noorden. Telkens ronden we de dag af op de terrasjes in Puerto Madero, het “t Eilandje” van BA.
De eerste dag doen we San Telmo en La Boca. San Telmo is een gezellige buurt met veel antiekzaakjes en bars. Op de terrasjes wordt tango gedanst. De trekpleister is echter La Boca, waarvan het centrum een grote veelkleurige toeristenmarkt is. De rest van de wijk is echter off limits want onveilig. Dit is immers geen rijke wijk: de kleurrijke huisjes zien er bvb zo uit omdat de bewoners de verfoverschotten gebruikten vanop de scheepswerven waar ze werkten, want geld voor verf hadden ze zelf niet. Maar die paar straten in het centrum zijn wel fijn wandelen. Idool Maradona kijkt er je hier op iedere straathoek aan, want dit is ook de buurt van de Boca Juniors, zijn voetbalploeg. La Bonbonera, het stadion, hebben we alleen uit de taxi gezien.
’s Avonds gaan we naar tango kijken bij Esquina Homero Manzi. Een erg mooie show met eten, en ’t moet gezegd: ook de muziekanten zijn van hoog niveau!

Tango op straat

La Boca

Puerto Madero

Tangoshow

Donderdag nemen we na het ontbijt de bus naar de botanische tuin waar we onze wandeling starten. We lopen door parken, langs theaters en doorheen de winkelstraten van de duurdere wijken Palermo en Recoleta. Trekpleister hier is het kerkhof van Recoleta, waar de groten van Argentina begraven liggen. Vele namen kennen we al van op de stratenplannen van de steden waar we tijdens onze reis langskwamen, maar iedereen komt hier kijken naar het graf van Eva Perron, beter bekend als Evita. Moeilijk is het niet te vinden, zelfs al zijn er geen wegwijzers: gewoon de richting uitlopen waar de meeste toeristen heengaan…
Als we door de winkelstraten richting Puerto Madero lopen krijgen we een bizar gevoel. Alle winkels zijn al versierd voor de kerst, wat niet lijkt te kloppen met de erg hoge temperaturen vandaag. Tja, zo weten we weer wat ons in Belgie te wachten staat… 😉
In Puerto Madero genieten we vlakbij de brug van Calatrava van een pintje en een ijsje.
Ons laatste avondmaal in Argentina is een echte Parilla bij La Estancia.

La Recoleta

La Recoleta

Oudste boom van Buenos Aires: een rubberboom

Kerst in Argentinië

En nu wachten we op onze lift naar de luchthaven. Er volgt nog een lange reis huiswaarts…

19 tot 22 nov – Maipu, Mendoza – leven als god in Argentina

2011 Argentinië, Op reis Geen reactie

Met onze Chevy Corsa rijden we vandaag meer dan 400km verder naar het noorden, naar Maipu bij Mendoza. De weg is vrij goed en we vorderen snel, zodat we besluiten nog een ommetje te doen langs Tupungato in de Valle de Uco. Het is echter weer helemaal bewolkt, dus van de vulkaan Tupungato en de bergen er rond is er niets te zien. We zien wel al de eerste wijngaarden, want hier begint de wijnstreek van Mendoza.
Na de lunch rijden we verder naar Maipu, waar we gaan logeren in Posada Cavieres: een schitterende plek midden in de wijngaarden, waar we hartelijk ontvangen worden door Hans, een ex-collega en Alina, zijn Argentijnse echtgenote. Ondertussen is het zonnetje er weer door gekomen, dus we zien het hier helemaal zitten voor de komende 3 dagen. ’s Avonds gaan we een heerlijke forel eten bij Club Tapiz.

Wijnranken in Maipu

Maipu

De volgende morgen vertrekken we na een lekker ontbijt richting Parque Natural Villavicentio. Het weer ziet er beter uit, dus we hopen op een mooi uitzicht op de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid Amerika. We klimmen met ons autootje tot 3000 meter, maar helaas zijn er weer veel wolken opgekomen. Onderweg is het landschap toch indrukwekkend en komen we een hele kudde guanaco’s tegen net naast de weg. Op het hoogste punt besluiten we in de auto (buiten waait een ijskoude wind) onze picknick op te eten. Plotseling komt er een opening in de wolken en krijgen we uitzicht op de hoge toppen van de Andes. De Aconcagua blijft echter verstopt achter de wolken.
De afdaling richting Uspallata is prachtig; langs de weg zien we schitterende rotsformaties met vele kleuren. Jean Jacques Anaud nam hier Seven Years in Tibet op, omdat het landschap hem zo aan de Tibetaanse hoogvlakten deed denken.

Parque Natural Villavicentio

Guanaco's

Op 2950m

Aan de possada genieten we nog van een lekker wit wijntje op het terras (de zon is weer helemaal terug) en klinken op een mooie dag.
Op maandag besluiten we het rustig aan te doen en een paar bodega’s in Maipu te bezoeken. De eerste is van de familie Cecchin, een volledig organisch bedrijf. We krijgen een zeer uitgebreide en interessante rondleiding en mogen uiteraard ook proeven: lekker! Daarna gaan we lunchen op een terrasje tussen de wijngaarden bij Bodega Di Tomasso, een van de oudste uit de streek. Na het bezoek aan de bodega zelf, besluiten we dat het tijd is om iets niet-alcoholisch te proberen : we gaan een olijfoliefabriekje bezoeken. Hier proeven we lekkere olijfolie, maar ook tapenades, chocolade en likeurtjes (toch weer alcohol ;-).

Bodega Di Tomasso

Bodega Di Tomasso

Terug in de possada luieren we nog wat in de aangename tuin. Dan is het tijd voor een echte Argentijnse asado : we kijken hoe Hans het vuur aan steekt en helpen bij het snijden van de groentjes.
Het wordt een heel gezellige avond met verukkelijk Argentijns vlees, een lekkere wijn van Cavieres zelf en aangenaam gezelschap.

Op onze laatste dag in Mendoza besluiten we terug richting Tupungato te rijden : het is nu helder weer en we genieten van de schitterende uitzichten. Op aanraden van Hans rijden we door tot aan Bodega Salentein: een bodega met een moderne architectuur, veel moderne kunst en een indrukwekkend uitzicht op de Andes. Een zeer goede tip en een prachtige afsluiter van drie dagen Mendoza. Nu een nachtje bussen naar onze laatste bestemming : Buenos Aires.

Bodega Salentein

Valle de Uco

17 & 18 nov – Vulkanen in Malargue

2011 Argentinië, Op reis Geen reactie

Onze eerste uitstap in Malargue gaat naar het natuurpark “Payunia”, 200km terug naar het zuiden. Een hele afstand, maar echt wel de moeite, want hier bevindt zich de grootste concentratie vulkaankegels ter wereld : wel 800! 25000 jaar geleden moeten hier enorme uitbarstingen hebben plaatsgevonden, wat maakt dat het landschap er soms onwerkelijk uitziet : grote zwarte vlakten met lava, veelkleurige bergen (rood, geel, zwart, oranje, …) en daartussen speciale plantengroei en hier en daar een guanaco. We wandelen tussen de grote brokken lava en genieten van de spectaculaire uitzichten.

Payunia

Payunia

Payunia

De volgende dag hebben we een uitstap geboekt naar de vulkaan Malacara, een andere soort dan die in Payunia, want hier werd de lava van de uitbarsting vermengd met het water uit een meer boven op de vulkaan. Hierdoor ontstonden spectaculaire kloven, waarin wij zijn gaan wandelen. Hoger op de vulkaan krijgen we nog een mooi uitzicht op het landschap rond Malargue (met in totaal ruim 1600 vulkanen).

Malacara

Malacara

Malacara

Malacara

Van Malacara gaat het dan naar de Laguna Llancanelo, een enorm zoutmeer ontstaan na een vulkaanuitbarsting. Van in de verte zien we een grote oranje vlek op het zoutmeer : een gigantische hoeveelheid flamingo’s. Op de achtergrond doemt een grote besneeuwde vulkaan op “La Nevada” : een prachtig beeld. Jammer genoeg is er heel veel wind op de zoutvlakte, waardoor de vogels aan de andere kant van het meer en dus heel ver zitten. Maar we stoppen onderweg nog aan een soort rivierlagune op het erf van een estancia, en hier krijgen we de flamingo’s en de zwartnek zwanen van veel dichter bij te zien.

Laguna Llancanelo

Laguna Llancanelo

Zwarthalszwaan

We sluiten deze prachtige twee dagen Malargue af in een lokaal restaurantje dat aanbevolen werd door onze gids: El Chuma. Zeer eenvoudig van inrichting maar een chivito die supervers is en absoluut om duimen en vingers van af te likken!

15 & 16 nov – Onderweg, via Chos Malal naar Malargue

2011 Argentinië, Op reis Geen reactie

De eigenaar van onze hosteria raadt ons aan een andere weg te nemen dan gepland, want “muy hermoso”!
De ripio (van veel betere kwaliteit dan gisteren trouwens) leidt ons langs de grens hoog de bergen in langs het nationaal park Alto Bio Bio in Chili: prachtige zichten op het hooggebergte. We zitten vlakbij de sneeuwgrens dus langs de kant liggen nog hele plakken smeltende sneeuw. Een geweldige tip.

Onze Chevrolet Corsa

Aan de grenspost met Chili gaat het terug richting de legendarische Ruta 40. Op een mooie asfaltbaan vorderen we snel richting Chos Malal. We hopen dat we de geisers in Aguas Calientes van daaruit kunnen bezoeken, maar blijkbaar is de weg nog dicht. Het weer is ondertussen ook terug verslechterd, dus we besluiten om een dag vroeger dan gepland naar Malargue door te rijden.

De onheilspellende hemel boven Chos Malal

De volgende morgen staat er terug een zonnetje aan de hemel en rijden we verder naar het noorden. Eens de provinciegrens van Neuquen naar Mendoza over gestoken rijden we door een spectaculair vulkanisch landschap. De weg is hier weer slecht, maar dat is niet erg, dan hebben we tijd om van het landschap te genieten.

De Ruta 40 tussen Chos Malal en Malargue

In Malargue aangekomen blijkt er een feest aan de gang te zijn. We zijn te laat voor de parade van de gauchos, maar we lopen nog even over het plein. Zeer grappig is dat de plaatselijke jeugd met hun opgefokte (maar stokoude) wagens steeds weer de avenida heen en weer rijdt in de hoop het andere geslacht te imponeren. Van op een terrasje (onder een groot scherm -> het is weer beginnen regenen) slaan we dit tafereeltje gade. Straks gaan we ergens chivito (jonge geit) eten, de lokale specialiteit.

13 & 14 nov – Villa Pehuenia

2011 Argentinië, Op reis Geen reactie

We hebben de Rio Alumine gevolgd naar Villa Pehuenia. De rivier loopt door een mooie vallei, dus was het een pitoreske rit. Maar eerst zijn we wel even gaan kijken aan het Lago Huechelaufquen, het meer vlak bij Junin De Los Andes. We hebben er zicht op de vulkaan Lanin. Die slaapt gelukkig wel nog…

Langs de Rio Alumine

Lago Alumine

In Villa Pehuenia, een dorpje dat pas in 1989 werd gesticht, vinden we een gezellige kamer in Hosteria De Las Cumbres, vlak aan de oever van het Lago Alumine. We checken er in voor 2 nachten zodat we 14 november de hele dag hebben om de omgeving te verkennen.
De streek hier staat vol Araucaria bomen, een erg typische soort voor de Andes waar er hier wel erg veel van staan. We doen een heel mooie wandeling doorheen een gebied van de lokale oorspronkelijke bevolking, de Mapuche. De wandeling loopt langs enkele mooie lagunas.

Laguna in het Mapuche-reservaat

Araucariavruchten

’s Namiddags rijden we een stuk van een circuit langs de meren van de streek. Het zijn echter niet de meren die de show stelen, maar wel die Araucaria bomen. Prachtig zoals die op de berghellingen staan. Het lijkt wel een beetje Jurassic Parc, zo “primitief” doen die bomen aan. De rit is prachtig, maar we maken vroegtijdig rechtsomkeer als we in het zuiden onweerswolken zien opdoemen. Die geven erg dramatische uitzichten, maar het steeds luider wordende gedonder bewijst dat we er goed aan deden het circuit niet volledig rond te maken, zeker gezien de slechte kwaliteit van de grindweg hier, veruit de minst goede tot nu. Die wil je niet in regenweer moeten doen. Als we terug in Villa Pehuenia aankomen heeft het daar net geregend. We hebben nog net de tijd een pintje te drinken op het enige terrasje dat in dit laagseizoen hier open is voor het weer begint te regenen. Nadien hagelt het zelfs.

Lago Alumine

Voor de tweede avond op rij gaan we eten bij de buren van de Hosteria: La Cantina del Pescador. Dit is tot nu het beste adresje waar we deze reis aten! Een echte aanrader en absoluut niet op het (internationale) toeristische circuit!
Morgen richting Chos Malal.

« Vorige Berichten