17-19/11: Terug aan de Nijl – Murchison Falls nationaal park

7:56 pm 2018 Oeganda, Op reis

Vandaag is het zaterdag, dus mogen we uitslapen! We vertrekken pas om 8u voor een lange reisdag richting het zuiden. Al na minder dan een uur ziet het landschap er weer helemaal anders uit; van de savanne rijden we nu een bergachtig landschap in met spectaculaire granieten rotsformaties. Moussa laat ons een stukje van deze rustige weg te voet doen. We wandelen door deze mooie natuur en komen een paar locals tegen op de fiets, of al lopend met vaak een zware last op hun hoofd. Altijd krijgen we een brede glimlach en een “how are you”. We rijden verder over een goede aarden weg tot in Kitgum. Onderweg zien we akkertjes met zonnebloemen, sorghum, bananen en katoen. We komen in de streek van de Acholi, waar tot 2005 de Lord Resistance Army van Joseph Kony lelijk heeft huisgehouden. Kony is verjaagd en de rust is hier teruggekeerd. De bevolking kon van de vluchtelingenkampen terug naar hun dorpen, waar met de hulp van vele NGO’s aan de heropbouw begonnen kon worden. Steden zoals Kitgum en Gulu zijn ondertussen uitgegroeid tot bloeiende handelscentra.

In Gulu stoppen we voor de lunch. We eten een pasta en een lekkere biryani, één van de culinaire lekkernijen die de Indiërs hebben nagelaten toen ze door Amin het land uitgezet werden (de grote Indische gemeenschap werd door de Britten ten tijde van de kolonisatie ingezet om de orde te handhaven en naderhand kregen zij een groot deel van de handel in handen- een doorn in het oog van Amin).
Tegen half vier komen we aan in onze volgende bestemming, de lodge Fort Murchison aan de oever van de Nijl, vlakbij de ingang van Murchison Falls nationaal park. Een verblijf geïnspireerd door de forten die de Arabieren destijds strategisch bouwden langs de Nijl.
’s Nachts breekt er een enorm onweer los dat gepaard gaat met hevige regen. Gelukkig zitten we lekker droog in ons fort. We vertrekken om half zeven voor onze eerste safari in het park. Gelukkig is het gestopt met regenen, maar het is nog helemaal overtrokken. Daardoor is er vandaag een aangenaam temperatuurtje. Net voor de toegang naar het park moeten we een klein riviertje oversteken. Door de regen is dit een stuk dieper geworden. Als we er niet door geraken moeten we helemaal omrijden naar de volgende toegangspoort. Oef, gelukt! Al gauw komen we waterbokken, hartebeesten en oribi’s tegen, maar ook Oegandese kob, een antilopesoort die hier veel voorkomt. Verder vindt je in het park ongelooflijk veel olifanten en giraffen. We zien een gevecht tussen twee mannetjes giraffen. We zien hoe ze telkens hard hun hals tegen de ander aan slaan. Op zoek naar een luipaard komen we in een stuk van het park terecht waar duizenden tsé-tsé vliegen zitten. Binnen de kortste keren zitten er ook tientallen in de auto. We ontvluchten deze boomrijke omgeving terug naar de open savanne om van deze vervelende beestjes die pijnlijk kunnen steken af te raken. Gelukkig zijn het ook trage beestjes en kunnen ze niet tegen Deet, zodat we er zonder beten vanaf geraken.
In de namiddag volgt een bootsafari op de Nijl tot aan de spectaculaire Murchison Watervallen. We zien hier veel nijlpaarden, een aantal krokodillen en vele vogels. Vlak voor de watervallen stappen we uit de boot en klimmen samen met een ranger naar de top. De toch al brede rivier wordt hier door een smalle rotskloof geperst, waardoor er twee spectaculaire watervallen ontstonden. Vermits ondertussen de zon terug van de partij is wordt het een warme beklimming. Bovenaan de watervallen staat een chauffeur ons op te wachten om ons naar het vertrekpunt te brengen, waar we de boot terug naar de overkant nemen. De ferry is namelijk in herstelling, zodat Moussa niet met onze auto aan de overkant kon geraken.
De volgende morgen moeten we nóg vroeger opstaan om tegen 7u de boot naar de delta van de Victoria Nijl te nemen. Deze keer is het een klein bootje, waarmee we in de moerassige delta op zoek gaan naar de schoenbekooievaar. Dat is een reuzengrote primitief uitziende ooievaar die maar op een paar plaatsen in Oost-Afrika meer voorkomt. Het wordt een mooie boottocht tot aan het Albert-Meer op de grens met Congo. We zien onderweg een aantal grote dieren zoals giraffen, maar vooral veel vogels. De schoenbekooievaar houdt zich echter voor ons verscholen in het moeras. Volgende keer beter!
Bij terugkomst gaan we lunchen in de chique Paraa Lodge. We eten er een lekkere pizza aan het zwembad, dat jammer genoeg voor gasten is voorbehouden.
Tijdens de namiddag safari gaan we op zoek naar de grote katten. Moussa weet voor ons een prachtige luipaard te vinden die zich fotogeniek geïnstalleerd heeft in een boom. Daarna gaan we op zoek naar twee leeuwen die ietsje verderop gesignaleerd werden. We volgen een voertuig met een ranger van de UWA ( de Ugandan Wildlife Association) die blijkbaar weet waar we moeten zoeken. We treffen een gewonde mannetjesleeuw aan onder een struik. Wellicht het resultaat van een vechtpartij ( met een prooi?). Verder zien we ook nog honderden giraffen ( er zijn er hier écht veel) en nog een grote groep olifanten met kleintjes. Gelukkig zijn we iets vroeger terug in de lodge, want morgen moeten we weer zeer vroeg op (4.45u) om op tijd de ferry over de Nijl te kunnen halen. Volgende stop: de chimpansees!

Comments are closed.