Anne en Wim op reis

Valparaíso was ooit de eerste en belangrijkste havenstad van Chili, maar met de komst van het Panama kanaal kwam deze bloei ten einde. In het begin van de jaren 2000 werden grote delen van de oude stad werelderfgoed verklaard door de UNESCO, waardoor ze een nieuwe bloei kende dankzij het toerisme. Ook de havenactiviteiten namen terug toe, vooral door het transport van fruit en wijn uit de achterliggende gebieden.
Deze morgen hangt er mist, waardoor het een stuk koeler is. We nemen eerst een lokale bus naar de Cerro Bellavista, één van de 18 heuvels van de stad. Hier staat één van de huizen van Chili’s beroemde dichter, Pablo Neruda: La Sebastiana. Dit huis in felgekleurde art deco stijl heeft een prachtig uitzicht over de oceaan en de stad. Het staat vol met objecten die Neruda over de jaren verzamelde en die duidelijk maken dat Neruda een sociale persoonlijkheid was met veel gevoel voor humor. De rondleiding met audiogids is zeer interessant.
Van daaruit gaan we een wandeling maken door het Museo a Cielo Abierto of openlucht museum met vele oude murales of muurschilderingen.
Stilaan voelen we wel dat de zon haar best doet om door de mist te breken. We klimmen op en af de steile straatjes langs de murales van het open lucht museum. We gaan lunchen bij restaurant “Mirador”, met uitzicht over de baai en de Ascensor Espíritu Santo, één van de vele liften die de verschillende heuvels met “El Plano”, de benedenstad, en de haven moet verbinden.
We nemen de lift naar beneden naar de Plaza Victoria en wandelen naar de Plaza Sotomayor langs de brede boulevard die de benedenstad doorkruist. De voorbije protesten speelden zich steeds af in de benedenstad, waar het Congres, dat nog door Pinochet in Valparaíso gevestigd werd, gelegen is. Dat verklaart voor een stuk de reden dat de protesten in Valparaíso ook vrij heftig waren. Maar Valparaíso is een zeer dynamische stad met een grote studentenbevolking. Er zijn dus altijd wel manifestaties geweest in deze stad. Vandaag wordt er bijvoorbeeld gedemonstreerd door de supporters van de lokale voetbalclub omdat ze vinden dat hun ploeg niet correct behandeld is in één of ander dispuut (de juiste toedracht is ons niet duidelijk).
Op de Plaza Sotomayor bevindt zich het hoofdkwartier van de Marine, dat gebouwd werd door de architect die ook het stadhuis van Parijs gebouwd heeft; eigenlijk is het een kopie in lichtblauw en wit. In het midden van het plein staat een monument ter nagedachtenis van de oorlog met Bolivië en Peru eind 19de eeuw, waarbij Chili zijn territorium met een derde uitbreidde ten koste van de toegang tot de oceaan van Bolivië. Aan het uiteinde van het plein kom je aan de haven. We zien er hoe een gigantisch containerschip geladen wordt. Misschien vaart dit wel naar Antwerpen!
Om half vier kan je in het midden van het plein aansluiten voor een gratis stadsbezoek. Enfin, op het einde van de rondleiding wordt er een fooi verwacht, die je kan laten afhangen van hoe goed je het vond.
We kiezen voor een Franstalige tour met Valp’otop, in de hoop dat de groep kleiner zou zijn en ook omdat die volgens Gerrit van ViaVia alleen maar positieve commentaren krijgt. Onze groep bestaat inderdaad maar uit 8 personen en onze gids spreekt zeer goed Frans. De wandeltocht duurt drie uur en bestrijkt vooral de twee cerro’s die door UNESCO geklasseerd werden. Eerst doen we Cerro Alegre. Net als in de rest van Valparaíso staan hier vele kleurrijke huizen, maar ook een aantal grotere villa’s. Het museum voor schone kunsten bevindt zich in zo’n reuzegrote villa. Die behoorde indertijd tot een migrant uit toenmalig Joegoslavië. Die kwam als straatarme 17-jarige aan in de haven van Valparaíso, maar heeft zichzelf opgewerkt tot eigenaar van de belangrijkste kopermijn van het land. Vanop de promenade voor het museum heb je een mooi uitzicht op de oceaan en de haven.
Op onze wandeling zien we zeer veel street art. Sinds de erkenning door UNESCO is dit nog verder toegenomen. Voor de vele internationale artiesten is dit de kans om zich aan het publiek te tonen. Veel eigenaars van gebouwen geven ook zelf de opdracht om een blinde muur te laten beschilderen, om zo minder aantrekkelijke graffiti tegen te gaan.
Deze murales hebben ook vaak een diepere, vaak politieke betekenis. Onze gids geeft ons uitgebreide achtergrond over een aantal van deze kunstwerken. Het helpt ons ook om de huidige situatie van Chili beter te begrijpen.
Na de Cerro Alegre wandelen we door de Cerro Concepción. Hier bevindt zich de oudste Ascensor van Valparaíso. Ook weer vele kleurrijke murales en gezellige cafeetjes en restaurantjes. De Via Via bevindt zich ook in deze wijk. Onderweg krijgen we nog een pisco sour degustatie; smaakt weer lekker, zo in het zonnetje. We lopen door kleine straatjes, trappen op, trappen af; echt een doolhof! Na drie uur is deze super interessante tour ten einde. We zijn blij dat we dit gedaan hebben, want we hebben echt heel veel uitleg gekregen. We bedanken onze gids dan ook met een welverdiende fooi.
De Via Via is vanavond gesloten, dus we gaan verderop in de wijk bij Concepción met uitzicht op de baai een visje eten.