Anne en Wim op reis

’s Ochtends nemen we de Serra Verde trein naar Paranagua. Deze is beschreven als de mooiste treinrit van Brazilie. In Curitiba schijnt de zon dus dat belooft! Helaas blijken de bergen iets later in nevel gehuld, dus zien we niet veel verder dan enkele tientallen meter op het spectaculairste stuk.

Iets voor de middag komen we in Moretes aan, een koloniaal dorpje langs de treinlijn. We stappen hier af want hierna is er niet veel meer te zien. In Moretes eten we op een terrasje de lokale specialiteit barreiado. Lekker maar vrij zwaar.

Lopen dan om de lokale bus naar Paranagua te halen. Gelukkig lieten we een deel van de bagage achter in het hotel in Curitiba. Een uur te vroeg aangekomen in Paranagua wandelen we er nog even langs de kade met halfvervallen koloniale huizen en vissersbootjes. Om 16u hebben we afspraak aan de busterminal waar de eigenaar van ons verblijf op Ilha do Superagui ons zal komen oppikken. Er daagt echter niemand op. Na een uur over en weer telefoneren in een telefooncel in de gietende regen besluiten we in samenspraak met Carla (de gidse van het agentschap in Curitiba) in een lokaal hotel in te checken en de volgende ochtend (maandag) af te wachten. Als we al een tijdje liggen te slapen gaat de telefoon. De eigenares van het agentschap dat alles regelde, heeft pas nu haar GSM terug aangezet en laat ons weten dat er een misverstand was betreffende de plaats van pick-up, maar dat de man van Superagui ons om 8u na het ontbijt zal komen ophalen. We zullen dus toch op het eiland geraken en slapen dus gerust terug in.