Anne en Wim op reis

De volgende 2 dagen gaan we stappen in het Nationale Park Los Glaciares. Op zaterdag besluiten we te starten met “El sendero al Fitzroy”. Na het ontbijt gaan we bij het bakkertje vlakbij de Pudu Lodge wat lekkers halen voor de picknick en dan gaan we op pad. We hebben geluk : het zonnetje schijnt, dus als we na een dikke twee uur bij het uitzichtspunt komen laat de Fitzroy zich in al zijn glorie bewonderen. We gaan nog even kijken bij de Laguna Capri en trekken dan weer verder naar Campamiento Poincenot waar we de Fitzroy (ondertussen met een hardnekkige wolk rond zijn hoogste top) nog van dichterbij kunnen bewonderen. Na de lunch stappen we nog wat verder naar het uitzichtspunt op de Piedra Blanca, een van de gletsjers van de Fitzroy : schitterend! Onderweg genieten we van de prachtige omgeving die soms op een sprookjesbos lijkt met de specifieke lenga- en nirabomen. Na een dikke 6 uur stappen genieten we van een lekkere traditionele Patagonische cordero (lamsvlees) in “Mi Viejo”. Het is ondertussen beginnen te regenen: het klimaat is hier inderdaad erg wispelturig…

Uitzicht aan de start van de Sendero al Fitzroy

Wandelen doorheen bossen ...

... en over venen naar de Cerro Fitzroy

Mevrouw Magelhaenspecht

Op zondagmorgen ziet het er heel grijs uit en de bergen vlakbij hebben duidelijk een vers pak sneeuw gekregen vannacht. We willen vandaag richting de “Cerro Torre” wandelen, maar we hebben gehoord dat deze berg zich nog moeilijker laat zien dan de Fitzroy. Tijdens het ontbijt komt er toch een flauw waterzonnetje te voorschijn, dus we wagen het er maar op. Onderweg naar het eerste uitzichtspunt zien we alleen maar bergen in grijze wolken gehuld: we vrezen al dat het een tocht voor niets zal worden. We stappen toch dapper verder en hoera : de wolken blijken toch ietsje op te trekken. Tegen dat we rond 13u bij de “Laguna Torre” aankomen is het hele Torre massief volledig zichtbaar : een adembenemend zicht! Op het gletsjermeer op de voorgrond drijven ijsschotsen afgebroken van de gletsjer van de Cerro Torre en daarachter het hele massief in zijn volle pracht: we hebben weer eens geluk! Na alweer meer dan 6u gestapt te hebben genieten we in La Cerveceria, een gezellig barretje aan het einde van het pad van een heerlijk vers getapt pintje : we hebben het verdiend!

Opnieuw door de bossen ...

... naar de Cerro Torre ditmaal

De plaats van de beloning:

... de verdiende pint!