Anne en Wim op reis

Onze huurauto is een upgrade van de VW Gol die we boekten. Het wordt een pseudo terreinwagen: een rode Ford Ecosport: een Fiesta op stelten… Hij ziet er stoer uit, maar de wegligging op asfalt is niet top. Op gravel (ripio heet dat hier) doet hij het een pak beter, en dat is niet slecht want op Peninsula Valdez is alles grindweg met uitzondering van de baan naar het vaste land.
Maar eerst rijden we over de N3 zuidwaards naar Punto Tombo. Die N3 is overigens dezelfde weg die in Ushuaia startte richting Buenos Aires. Punto Tombo is de grootste broedplaats van Magelhaen pinguins. Momenteel zitten de duizenden pinguins die hier verblijven hun eieren uit te broeden in hun holen, dus erg veel zien we er verhoudingsgewijs niet. Bovendien moet je het grootste deel van de kolonie vanop afstand bekijken. Erg goed opdat de pinguins wat rust gegund wordt want er komen hier heelder busladingen Argentijnse scholieren pinguinspotten, maar dat maakt het natuurlijk ook een minder leuke ervaring in vergelijking met Isla Martillo nabij Ushuaia.

Punta Tombo

Magelhaenpinguïn

Punta Tombo

We lunchen er en rijden dan via Trelew en Puerto Madryn naar Peninsula Valdez waar we in het enige dorp van het uitgestrekte schiereiland verblijven. Puerte Pyramides is twee straten groot maar er is wel alles, hoewel… Twee dagen geleden heeft de grootste storm die ze er in 30 jaar meemaakten het dorp zonder stroom gezet, dat beloofd… Maar nauwelijks zijn we in onze kamer bij Heradura Suites geinstalleerd of Jorge, de eigenaar, komt melden dat de electriciteit terug is. Het blijft ons meezitten.

Puerto Pyramides

De volgende twee dagen verkennen we het grootste deel van het schiereiland. Dag 1 beperken we ons tot de streek rond het dorp want we hebben in de vroege avond een boottochtje tussen de walvissen geboekt, en dan is het best niet te ver uit te zwerven. Dus gaan we al even walvissen kijken vanop Punto Pardelas, bezoeken we de Loberia, een broedplaats van zeeleeuwen die we vanop een afstandje zien liggen zonnen, en rijden we terug naar de istmus van het schiereiland waar een interessant informatiecentrum is gevestigd waar we gisteren wegens tijdsgebrek voorbij reden.

Loberia

Allemaal heel erg de moeite, maar de topper is wel het boottochtje tussen de walvissen. In plaats van de tochtjes die tijden de rest van de dag worden georganiseerd, duurt deze net voor zonsondergang 2,5 uur ipv 1 uur, en omdat de meeste toeristen niet op het schiereiland zelf verblijven en dus al naar hun hotel op het vaste land zijn vertrokken op dit uur, zit het bootje nooit vol. We hebben een zalige tijd tussen de zuidkapers (dezelfde walvissoort die we in 2008 op de Kaap zagen) en als we bij het ondergaan van de zon het steven terug richting Puerto Pyramides wenden, komt een walvis moeder ons uitwuiven vlak bij de boot, wat een unieke foto tegen een prachtige hemel oplevert! WAUW!!!

Zuidkaper

Oog in oog met Zuidkaper bij zonsondergang

Dag 2 rijden we naar het noorden van het schiereiland waar we twee kolonies zeeolifanten gaan bezoeken: Caleta Valdez en Punto Norte. We zien de kolossen van ver liggen luieren, maar veel actie is er niet te beleven. Deze reusachtige dieren zijn immers gemaakt op het leven in zee, en op land zijn ze erg log en kost bewegen hen erg veel moeite en dat is er aan te zien: af en toe zich een metertje verleggen en wat zand over het lijf scheppen ter afkoeling en dat is het zo wat… De verrassing komt als we op Caleta Valdez plots twee orka’s opmerken die langs de kust komen zwemmen: die tractatie hadden we niet verwacht!

Orka's

Zeeolifanten

Rond 15u vatten we de terugweg richting Trelew aan waar we om 21u30 de nachtbus terug naar de Andes nemen.