Anne en Wim op reis

Eerst en vooral, zeg niet Titikaka, maar Titihaha. Dat hebben ze daar nl veel liever!

De bus van Arequipa naar Puno zat vol toeristen en na 5 à 6 uur waren we vlot ter plaatse. Veel mooie zichtjes van de Altiplano, jammer genoeg langs de andere kant van de bus dus hebben we er geen foto’s van… In Puno scheen de zon keihard maar de middagtemperatuur blijft toch relatief frisjes uit de zon. Mede door de hoogte (net geen 4000m) en het Titikakameer waarvan Puno aan de oever ligt.

Ons hotel is Don Tito, nieuw en aan de rand van he centrum gelegen. Cesar José, een lokale tour agent zorgt voor een zacht prijsje en via hem boeken we ook een tweedaagse naar de eilanden op het meer en onze bus naar LaPaz in Bolivia. Puno heeft enkele erg toeristische straatjes, dus een resto vinden is geen enkel probleem. Lekkere forel uit het meer gegeten!!

De volgende ochtend nemen we ons onbijt in de pannaderia naast het hotel en worden we in een busje opgehaald en naar de haven gebracht. Daar schepen we in met 14 andere reizigers, oa een brits gezin met twee zoontjes van 5 en 8 op wereldreis, 4 noord-spanjaarden (een ouder koppel met zoon en schondochter), een noord-engelsman en een koppel israelis.

Op de rieteilanden (heeeel toeristisch) worden we van het ene winkeltjeseiland naar het andere gebracht, maar vermits de mensen niet te opdringerig zijn valt het nog mee. Het is een bizar gevoel te lopen op een eiland dat eigelijk een gigantische drijvende matras van riet is…

Dan 3u met de boot naar Amantani, een echt eiland met terrasbouw rondom rond, waar we bij een lokale familie zullen overnachten. Onze gastvrouw heet Baselia en is vriendelijk, maar toch een beetje afgunstig. Ze vraagt nl regelmatig wat de prijs van allerlei is, en klaagt dat in Peru alles duur is of moeilijk te krijgen. Dat weten we ook, en we maken het haar duidelijk dat we haar begrijpen (we hebben trouwens zeepjes mee omdat we dat wisten), maar toch overdrijft ze een beetje. We eten wel goed, niet veel maar wel lekker. Anderen zijn blijkbaar niet zo gelukkig. Voor het vallen van de avond gaan we één van beide bergen van het eiland op. Er staat een inka-tempel op gewijd aan de mannelijke beschermgod van het meer. De details weet ik niet meer, dat zoeken we nog eens op… Door de hoogte geen makkelijke klim hoor… En als we bovenkomen, blijkt dat de tempel gesloten is, en dat we er zelfs geen glimp van kunnen opvangen doorheen de stenen omheining. Gelukkig is er de digitale fotografie: even toestel over het muurtje houden en foto nemen, zo zien we toch nog iets… ’s Avonds organiseren de locals een feestje voor ons, een beetje lokale muziek en enkele danspasjes maken er een fijne avond van. Wij werden hiervoor in lokale kledij gestopt: ikke muts en poncho, Anglique rok, hemd en sjaal. Dat maakte het wel wat warm…

Na een niet zo rustige nacht (storm op het meer en harde bedden) en ontbijt varen we naar het volgende eiland. Taquile lijkt erg op Amantani, maar is volgens de gids een stuk traditioneler. We krijgen een hele uitleg over klederdracht en hoe je daar de status van de drager van kan afleiden. ‘k Schreef het meeste in m’n notaboekje, maar bespaar jullie de details hier… Na de lunch vertrekken we terug naar Puno.

en dan naar Bolivia…