Anne en Wim op reis

Het ontbijtbuffet in het hotel is heel gevarieerd : Engels, Birmees en Indisch. Even uitzoeken dus wat we lekker vinden.
Omstreeks 9u gaan we op pad : we doen de wandeling van de Lonely Planet door het koloniale centrum. In de straatjes heerst er een drukte van belang : op de stoep vind je het ene eetstalletje na het andere waar de inwoners van Yangon hun ontbijt nemen. Het ziet er allemaal heel kleurrijk en exotisch uit.
We wandelen langs de Sule pagode (we gaan niet naar binnen, dat is voor morgen) en de grote mauve slagroomtaart van het stadhuis; langs het oude postgebouw en andere koloniale gebouwen. S’middags eten we een lekkere Indische biryani met een banana lassi in de Indische wijk voor nog geen 5 eur voor ons tweetjes. Na de lunch gaan we op pad naar de Botataung pagode, aan de andere kant van het oude centrum. De staalblauwe hemel van de voormiddag is nu dreigend grijs geworden; maar volgens Mr Win regent het in Yangon nooit langer dan een kwartier. Dus we stappen dapper door. Vermits we weer grote dorst hebben gekregen besluiten we een lekker vers sapje te gaan drinken in een cafeetje onderweg. We zitten nog niet goed binnen of het begint te gieten. Het duurt toch wel langer dan een kwartier… 🙁
Maar hoera; na enige tijd stopt het toch en kunnen we verder. T’is te zeggen, door de stortbui is de stoep op bepaalde plaatsen redelijk overstroomd. Dan maar een omweg.
Via een gouden poort komen we in het gezellige straatje van de pagode. Op onze blote voeten gaan we binnen. Het is er vrij rustig; eigenlijk wel aangenaam. We zien onze eerste grote buddha, maar wellicht zullen we er in de komende dagen nog veeeeeeel grotere zien. 😉
Vlakbij de pagode komen we aan de Yangon rivier, waar er een grote bedrijvigheid heerst : kleine bootjes varen af en aan om aan het einde van de dag de pendelaars terug naar de andere kant van de rivier te brengen. Op de kade spelen jongens een plaatselijke variant op het voetbalspel, waarbij ze de bal in de lucht proberen te houden.
We eten ’s avonds bij een Japanner vlakbij het hotel, die een voorliefde voor zeemzoete balades blijkt te hebben. Aiaiai, wat een gejank!
De volgende ochtend om 9u hebben we afgesproken met onze chauffeur van de White Lotus. Hij brengt ons eerst naar het treinstation waar we instappen voor een ritje van een uur met de “circular train”, die, zoals je al kan vermoeden helemaal rond Yangon rijdt, en dit aan een tergend traag tempo. Onderweg slaan we het dagelijkse leven gade. We stappen af in het station dat onze chauffeur ons doorgaf (met een beetje hulp van de vriendelijke overburen). Vandaar gaan we naar een pagode met zittende buddha Kyauktawgyi; aan de schilderijen te zien een gift van de generaals; ah ja “opium voor het volk” zeker…
Van daar gaat het naar de witte olifanten; volgens ons gewoon albino’s; wij vinden het vooral een zielig gezicht, zo’n drie olifanten, geketend aan één poot zodat ze nauwelijks bewegingsruimte hebben. We stoppen dan aan een reuzegrote markt, waar mensen van heinde en ver hun koopwaar naar toe lijken te brengen; dit geeft af en toe opstoppingen van fietsen beladen met allerlei waar. Het is een kleurrijk zicht : meloenen, ananas, gedroogde vis, kruiden, bloemen, …
Onze chauffeur brengt ons dan naar ons lunchadres “Padonmar” één van de sjieke adressen in Yangon; dat was nu ook weer niet nodig. T was lekker, maar toch vrij duur voor wat het was.
Dan staat de volgende buddha op het programma, liggend deze keer : een kolos van 70m lang : dat begint er op te lijken! 😉 Het gaat over deze van Chaukhtatgyi; probeer dat maar eens uit te spreken!
Daarna gaan we de Sule pagode in het centrum bezoeken en we springen even binnen in het Strand hotel. We zijn niet echt gekleed voor een afternoon tea, dus steken de straat over naar de haven van Pansoetan. Hier slaan we weer de va-et-vient gade van de avondlijke pendelaars, die deze keer op een grote (aftandse) ferry stappen : amaai daar gaat veel volk in!
Normaal staat er nog een korte wandeling door de Chinese wijk op het programma, maar vermits er weer een stortbui losbarst, besluiten we dit te houden voor een ander moment.
Vanavond vroeg dinneren, want morgen komt onze chauffeur ons al om 4.45u oppikken! Au, dat gaat pijn doen!