Anne en Wim op reis

​Om 5u (!) worden we opgepikt door David en de chauffeur van de 4X4 die ons naar Potosí zal brengen. We zijn met zijn vijven: 2 Duitse dames, een Française en wij. De 50km naar Potosí zijn een hele onderneming; eerst doen we een tussenstop waar we een koffie kunnen drinken en daarna gaan we de hobbelige weg op naar het vertrekpunt. Onderweg overrijden we een plots overstekende kip, moeten we aanschuiven achter kuddes koeien en bij een halte voor een moeilijk stuk, waarbij onze chauffeur uitstapte, begint de auto ineens achteruit te bollen, waardoor de deur omgeplooid raakte. Nu was dit al wel een heel oude auto, met al vele deuken, dus eentje extra kon er nog wel bij. Uiteindelijk kunnen we om 8u op pad gaan. We lopen deze keer door een droog tropisch bos en zien onderweg weer vele kleurrijke vogels (toekans, parkieten, papegaaien, trogons, motmots). De weg stijgt geleidelijk, dus dat valt goed mee. Het is weer vrij warm, maar vermits er vandaag nogal wat wolken zijn had het erger gekund. Meestal lopen we onder de bomen, maar het laatste stuk is veel steiler en alleen struikgewas. Als we dan uiteindelijk boven komen is er de beloning van een schitterend uitzicht op de krater met 700m dieper het kratermeer. Er hangen nogal wat wolken, maar als die optrekken hebben we over de krater een zicht op de golf van Fonseca tot aan de vulkanen van El Salvador. Aan de andere kant het Estero Real en Honduras en verder ook nog Padre Ramos en de kust waar wij verblijven. De Cosiguïna vulkaan ligt nl. op een schiereiland aan de Golf van Fonseca en daardoor op een drielandenpunt. Ze is 870m hoog. De krater implodeerde bij de laatste uitbarsting in 1835, en sindsdien slaapt deze vulkaan, waardoor er een prachtig tropisch bos ontstond. In de krater horen we het gekrakeel van een groep spider monkeys. Na een uurtje genoten te hebben van het uitzicht keren we terug. Een stuk sneller dan heen, maar het is dan ook bergaf en we hebben honger.  De late lunch om 15u smaakt! We hebben voor’s avonds verse vis besteld. Dat moet één dag op voorhand. We krijgen een gigantische roodbaars; zeer lekker, maar we krijgen hem moeilijk op vanwege de late lunch. Nadien praten we nog na met de andere gasten over deze geslaagde dag.