Anne en Wim op reis

Na een deugddoende slaap vertrekken we vandaag te voet de berg af richting baai van Botafogo. De weg is een redelijk eindje, maar er zijn twee trappenreeksen die enkele haarspeldbochten afsnijden en zo zijn we toch redelijk snel beneden. Even bankieren en dan doorlopen naar de strandboulevard.

Op het strand aan de baai is Rio het weekeinde fit aan het starten. Joggen wordt er op alle denkbare manieren en snelheden (of traagheden) gedaan, wat grappige taferelen oplevert. Ook de voetbaltraining gebeurt op het strand, met het schitterende panorama van het Suikerbrood op de achtergrond.

We wandelen verder en bereiken zo (na een omwegje langs Urca) Praia Vermelha aan de voet van het Suikerbrood. We doen er een mooie wandeling onderaan de rots en zien daar ons eerste wildlife: miniatuur aapjes. Deze worden door de vele Brazilianen die er wandelen straal genegeerd, dus zo bijzonder zullen ze wel niet zijn, maar voor ons zijn ’t wel de eerste beestjes…

We lunchen onderaan de kabelbaan en nadat we zien dat zowel Corcovado als het Suikerbrood uit de wolken zijn, nemen we de lift omhoog. In twee stappen bereiken we de top van de rots. Deze zit echter intussen de helft van de tijd in een wolk, en ook de Christo op Corcovado verschuilt zich in een wolkensluier. Geen geluk, dus gaan we maar weer naar beneden. We blijven gelukkig nog even hangen op de tussenstop als het toch weer wat opklaart, en zo pikken we toch nog een mooi uitzicht mee.

Terug beneden lopen we nog een eindje en nemen dan een taxi terug naar de B&B, waar we even van een drankje en boekje genieten en een gesprek met Palle de Zweedse medegast voeren. Nadien lopen we de berg af voor avondeten bij Manolo (een soort Paella) en nu zitten we in de B&B te wachten op de taxi naar het busstation, waar we de nachtbus naar Ouro Preto zullen nemen.

Eergisteren zijn we dan eindelijk in Rio aangekomen na een lange reis in een (te) airconditioned vliegtuig… Gelukkig is het in Rio lekker warm, dus zijn we direct terug op temperatuur!

Onze bed & breakfast O`veleiro ligt in een rustige residentiele buurt boven de baai van Botafogo.  Het is al laat als we aankomen, dus Rob, de gastheer, zal de volgende dag wel uitleg geven.

De volgende morgen, na een lekker ontbijt met vers fruit en batida, spurten we naar Corcovado, want het is helder weer, dus moeten we er van profiteren om een mooi overzicht van de <Cidade Maravilhoso> te krijgen.  De Christo stond inderdaad mooi in ’t zonnetje te blinken, maar het uitzicht beneden was toch een beetje mistig. Jammer…

Na een stop in onze pousada, nog snel langs Catete om bustickets te kopen voor de nachtbus naar Ouro Preto de volgende dag. Dit gaat vrij vlot en rond een uur of één zitten we al te lunchen tussen een paar honderd Cariocas in Centro. Van hieruit verkennen we verder het oude centrum, waar toch enkele hypermoderne gebouwen staan, zoals de futuristische katedraal in piramidevorm. Het is niet echt een topper, maar we hebben dan toch het oudste deel van Rio gezien. ’s Avonds eten we tussen de Cariocas in de uitgangsbuurt Lapa. Hier zijn alle sambaclubs van Rio bij elkaar verzameld. Na het eten drinken we nog een Chopp ( = een Brazilians pintje) in een cafeetje met live sambamuziek…  Na een drukke eerste dag kruipen we vermoeid onder de wol…

Jaja, ik zit ermee in m’n kop. En dan bedoel ik niet de film, maar weldegelijk het land. Brazilië is immers onze volgende vakantiebestemming. Binnen twee weken zullen we eindelijk onderweg zijn naar dit immense land.

Erg positief kwam Brazilië echter niet in het nieuws de laatste dagen. Eerst was er het item op het Eén Journaal dat vertelde dat de Mexicaanse Griep er aan een fameuze (dodelijke) opmars bezig was. Even later bleek dat het beperkt was tot de arme stedelijke bevolking in de dichtbevolkte provincie Sao Paulo waar we in een grote bocht omheen gaan vliegen helemaal op ’t einde van onze reis. En dan was er de Ter Zake uitzending over de oorlog tussen de boeren en de regering in het Amazonegebied. Ook daar komen we niet in de buurt, want Brazilië is immers een gigantisch land.

Maar er is vooral nieuws dat me reikhalzend naar de reis doet uitkijken. Ik hoorde inmiddels van een Braziliaanse Pentax-fotograaf dat de Iguaçu watervallen dit jaar erg spectaculair zijn door het vele water. En in de Pantanal is de lente volop op gang gekomen. Op de blog van de Fazenda waar we enkele dagen gaan verblijven prijken prachtige foto’s van het jonge leven dat we weldra in levende lijve zullen aanschouwen.

We tellen zoals gewoonlijk met ongeduld de dagen tot we zullen vertrekken…

Wim