Anne en Wim op reis

Via het pottenbakkersdorpje Thimi rijden we naar de derde oude koningsstad, Bhaktapur. Thimi is eigenlijk geen dorp meer, want volledig opgegaan in de stedelijke agglomeratie. We wandelen door het dorpje waar op bijna alle pleintjes potten te drogen staan. Als ze voldoende gedroogd hebben worden ze gebakken. Alles gebeurt hier nog volledig met de hand.

Bhaktapur heeft enorm veel schade geleden door de aardbeving van 2015. Er werd al veel terug opgebouwd, maar er liggen toch nog veel gebouwen in puin. Ook hier weer een Durbar plein met een paleis en tempels. We maken met onze gids nog een wandeling door de minder toeristische straatjes en zien zo wat van het dagelijkse leven. Het valt ons op dat vele huizen heel smal, maar wel hoog zijn. Volgens Dev komt dat omdat grotere huizen bij erfenis vaak verdeeld dienden te worden tussen 2 zonen. Je ziet dan ook vaak 2 deuren vlak naast elkaar schijnbaar voor hetzelfde pand.

We dineren in ons hotel, het sympathieke Vajra Guesthouse, en doen daarna nog een wandeling over het Durbar plein. In tegenstelling tot Patan is dit ’s avonds bijna uitgestorven. Een lokale marching band vrolijkt de boel wat op, maar veel publiek is er niet.

De volgende morgen moeten we vroeg uit de veren, want we gaan naar Nagarkot, op 2400m, waar we de zon zien opkomen en een mooi zicht op een ander stukje Himalaya krijgen. Wel niet zo spectaculair als in Pokhara en Sarangkot, want verder weg. We zien een stukje van het Langtang en Himal Ganesh massief.

We ontbijten in het luxueuze Himalaya Club hotel en gaan op het dakterras nog eens van het uitzicht genieten.

Via nog een ander uitzichtspunt rijden we naar het dorpje Telkot, waar we door de bossen richting de Changu Narayan tempel wandelen. Deze werelderfgoed tempel is één van de oudste Hindoe tempels van Nepal. Deze Vishnu tempel onderscheidt zich van de anderen door zijn prachtige bontgekleurde sculpturen.

In de namiddag doen we nog een zoektocht naar details beschreven in onze reisgids, zoals erotische sculpturen ☺️ op het Durbar plein van Bhaktapur.

Het diner is deze keer typisch Newari en zeer lekker.

Vandaag staat onze langste rit op het programma: een dikke 6 uur hotsen en botsen over de Nepalese “snel”wegen. We komen na 15u aan in Patan, één van de drie oude koninkrijken van de vallei. Eerst gaan we snel op weg naar het Durbar plein: dit is iets kleiner dan in Kathmandu, maar verder echt prachtig. Schitterende oude tempels en een koninklijk paleis, wat nu een museum is. De zon zakt al snel en het koelt nu toch wel serieus af. Vermits we uit de tropische Terai komen, zijn we toch wat hogere temperaturen gewend. ’s Avonds toch een trui aandoen! Het is volle maan en dat is voor de Hindu’s weer een festival dag. Aan de Shiva tempel branden kaarsjes en worden traditionele dansen uitgevoerd. Weer heel sfeervol!

Om 9u de volgende dag worden we opgehaald door Dev, onze gids voor de Kathmandu vallei. We rijden naar het zuiden, naar de tempel van Dakshinkahli. Hier worden op zaterdag dieren geofferd om de bloeddorstige godin Khali gunstig te stemmen. Het is uren aanschuiven voor de Hindu’s, maar wij kunnen via verschillende platformen het kleurrijke gebeuren gadeslaan.

’s Middags gaan we lunchen in het Boeddhistische klooster van Neydo Tashi Choeling. Een groot klooster met kleurrijke muurschilderingen, waaraan ook een hotel is verbonden. We zakken af richting de vallei en wandelen door de rijstvelden naar de Newari dorpjes Khokana en Bungamati. Deze hebben enorm te lijden gehad onder de aardbeving van 2015, maar ondertussen werden vele huizen terug opgebouwd. Aan de tempel van de regengodin zit een groepje oude mannen op traditionele muziekinstrumenten te spelen. Hiermee verdienen ze de zegen van de godin in de vorm van een rood lintje.

Terug in Patan bezoeken we nog de prachtige Boeddhistische gouden tempel. Op het binnenplein voor de tempel zitten tientallen monniken en andere Boeddhisten te chanten, wat een heel speciale sfeer oplevert.

Vandaag rijden we naar het zuiden van Nepal, naar de Terrai, het tropische Laagland. Hier bevindt zich het Chitwan National Park, waar ondermeer de eenhoornige Indische neushoorn en de Bengaalse tijger leven.

We logeren in de Tiger Tops Tharu Lodge, een pionier in ecologisch toerisme. Om 15u gaat onze eerste activiteit van start: een voetsafari in het gezelschap van twee olifanten. De lodge heeft een kudde van 7 olifanten, die als bescherming mee wandelen in de jungle, eentje voorop en eentje achter ons. We wandelen in de bufferzone van het park vandaag, dus volgens de ranger minder kans op wildlife.

Maar we zijn nog geen 10 minuten aan het stappen en we zien al een neushoorn die staat te grazen, vlak naast het pad. En dankzij onze geslurfde vrienden kunnen we er ook zeer dichtbij komen: indrukwekkend!

Wat verder zien we ook nog een pauw en een mooi gekleurde bijeneter. Uiteindelijk komen we bij de rivier, waar de olifanten genieten van een fris bad. Zelf genieten we van een fris pintje bij de ondergaande zon.

De volgende ochtend krijgen we een rondleiding in het olifantenkamp. Alle olifanten hebben hun eigen ruim verblijf en 2 verzorgers. We zien hoe een verzorger “sandwiches” bereidt; een bal gemaakt van stro, rijst, kikkererwten, mélasse van suikerriet en zout. Dit is suplementaire voeding naast het gewone grazen. We mogen hen ook voederen. Knap hoe behendig ze met hun slurf zijn. Er is ook één olifant met een kalfje van 2 maanden oud: super schattig!

Daarna gaan we samen met onze gids en 3 Amerikaanse dames de rivier op op zoek naar de bedreigde gaviaal krokodil. We zien er verschillende op de oever.

In de namiddag rijden we in een open Land Rover door de bufferzone van het park. Deze keer zien we verschillende keren 2 neushoorns, telkens moeder en kalf. Daarbovenop spotten we 3 verschillende soorten herten, neushoornvogels, … Maar geen tijger…

Terug in de lodge bij een frisse verse limonade en een paar lekkere hapjes praten we na over de dag met een Australische groep en de Amerikaanse dames, die expliciet anti-Trump zijn. Dan volgt een geanimeerde conversatie tussen 3 continenten over dit onderwerp…

Op onze 2de dag staat een safari in het nationale park op het programma. We steken met een bootje de rivier over waar we weer met een open 4X4 op pad gaan. Onderweg zien we een (rug van een) neushoorn, grijze langoeren, junglehoenen, moeraskrokodil, chittal (Bambi), muntjak, zwijnshert, sambarhert en een kudde gaur (de grootste soort wilde runderen). Er zijn tijgers in de buurt, want we zien sporen van een mannetje en een vrouwtje en ruiken ook een sterk geurspoor. Maar we krijgen ze weer niet te zien.

Op onze derde dag in Chitwan gaan we op bezoek in het “Vulture restaurant”, een rehabilitatie project dat de populatie gieren terug op peil dient te brengen in het park. Deze is doordat een specifieke medicatie voor runderen gebruikt werd enorm gedaald. Nu is deze gelukkig verboden en werden er terug gieren geïntroduceerd. Om de herintroductie te ondersteunen worden ze af en toe gevoerd met natuurlijk gestorven vee. Dat doen ze niet stelselmatig om de gieren niet afhankelijk te maken. Voor de zak met het karkas open gaat, gebeurt er eerst een telling. En daarna kan het feest beginnen: tientallen gieren verdringen zich rond en op het karkas. We zien 4 verschillende soorten; indrukwekkend!

De weg van en naar het Vulture restaurant gaat door de bufferzone. We spotten hele families resusaapjes, wilde zwijnen, herten, en zelfs 6 neushoorns die aan het baden zijn. We zien ook een heel vers spoor van een tijger, maar het beest zelf laat zich weer niet zien…

In de namiddag steken we de rivier weer over om nog een laatste drive in het park te doen. Na nog geen half uur rijden vallen we stil: motor oververhit. Hier staan we dan. Terwijl onze chauffeur het probleem probeert op te lossen, gaan we aan de rand van de rivier zitten in de hoop dat we iets zien. Maar buiten een paar kievitten en langoeren is er niet veel te zien. Gelukkig kunnen we na een tijdje weer verder. Maar nieuwe dieren zien we niet meer, ook geen tijger…

Als we opstaan is het volledig bewolkt; dus geen laatste zicht op de Annapurna vanuit Sarangkot. 🙁

Onze volgende bestemming is Bandipur, een goed bewaard Newari stadje op 3u30 rijden (=hobbelen ) van Sarangkot. We logeren er in The Old Inn, een mooi gerestaureerd Newari huis, midden op de hoofdstraat, de autovrije bazaar. Het is een pittoreske plaats met authentieke gerestaureerde huizen en veel terrasjes.

Bij onze verkenning zien we dat het helemaal opgeklaard is, dus wandelen we naar het uitzichtspunt, een groot plateau waar vroeger handel gedreven werd tussen de kooplieden van India en Tibet. Nu is het een picknickplaats waar Nepalese families van het weekend genieten. Wij genieten vooral van het uitzicht op het Manaslu massief.

Daarna kuieren we verder door de rustige straatjes van het stadje en slaan het dagelijkse leven gade. We krijgen ondertussen veel aandacht van de lokale kinderen. Terug in het hotel beklimmen we de trap naar het dakterras voor een indrukwekkend panoramisch zicht op het Annapurna- en Manaslu massief.

We dineren op het gezellig verlichtte terras van het hotel en doen nog een wandelingetje over de bazaar. Verschillende dansgroepjes van jonge studenten treden er op in traditionele klederdracht. Alleen staat de muziek op z’n aziatisch schril afgesteld, zodat het na een tijdje pijn begint te doen aan onze oren.

Zondag is blijkbaar schooldag in Nepal; wij gaan stappen vandaag! Anil is onze gids voor een dagtocht naar het dorpje Ramkot. We worden vergezeld door een sympathiek Gents koppel, Jan en Martine, die ook in ons hotel verblijven.

De tocht lijkt langzaam bergop te gaan, maar het rare is dat we op de terugweg ook het idee hebben dat het vooral bergop is; tiens?!?

Na een dikke 2 uur stappen door een mistig groen landschap komen we in Ramkot aan.

Dit dorpje behoort tot de ethnische Magar minderheid. Eerst krijgen we een welkomst-tikka (een rode bol op ons voorhoofd) van twee oudere dames die behendig kommetjes maken van bladeren en bamboestokjes: dit is echt ecologisch eetgerei dus afwassen is ook al niet nodig. ☺️ Via de pittoreske straatjes wandelen tot aan het uitzichtspunt. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen, maar van de Himalaya krijgen we nauwelijks iets te zien.

Midden in het dorpje eten we ons lunchpakket op en sluiten af met koffie en thee van het drankstalletje. Op de terugweg, die dus toch meer klimmen dan dalen bleek te zijn, krijgen we gezelschap van een hond die we in het dorp tegen kwamen. Volgens Anil was hij eerder al eens met hem meegelopen en hebben andere toeristen hem toen Watson genoemd, naar de hulp van Sherlock Holmes.

Na deze mooie dagtocht genieten we van een frisse Nepalese pint op het terras van het hotel. We sluiten de dag af met een Nepalees buffet in het gezelschap van Jan en Martine.

Onze volgende stop brengt ons nog dichter bij het Annapurna gebergte: Sarangkot op 1600m hoogte. Vanuit onze hotelkamer hebben we een indrukwekkend zicht op de Annapurna toppen II (7937m) en IV (7525m). We wandelen naar de view tower, vanwaar we de volledige range van Annapurna South, over de Fishtail tot Annapurna II kunnen bewonderen. We maken ook kennis met een nieuw fenomeen: Indiërs die op de tonen van een Bollywood muziekje een TikTok filmpje maken: ons komt het vooral lachwekkend over… 😏

We wandelen over een pad verder naar het andere eind van het dorp waar we tientallen parapentes zien zweven: één van de attracties van Sarangkot. We installeren ons op een terrasje met uitzicht voor een lunch met momo’s en gebakken rijst.

’s Avonds eten we een lekkere Nepalese thali, klaargemaakt door Maya, de eigenares van ons hotelletje.

De volgende dag worden we om 9u opgepikt door zowaar een elektrische Tata en rijden we samen met onze gids, Abized, naar het dorpje Kande. Vandaar start onze trek van vandaag naar Australian Camp op 2065m hoogte. Eigenlijk zou het Austrian Camp moeten zijn, naar de Oostenrijker die hier vele jaren geleden strandde. Maar de Nepali kunnen Austrian blijkbaar moeilijk uitspreken. We trekken door een mooi nevelwoud dat op hoogte overgaat in een bos van rododendrons, die jammer genoeg niet in bloei staan nu. Het is een stevige klim, gelukkig is het wat bewolkt, anders zou het lastig zijn door de warmte. We zijn niet alleen want dit is ook de start van de meerdaagse Poonhill en Mardi Hichal trekkings. Indrukwekkend hoe de dragers zware rugzakken en reiszakken naar boven zeulen.

Na een dik uur komen we boven aan het Australian Camp. We drinken er thee en koffie (de lekkerste tot nu toe in Nepal) op het uitzichtspunt en hopen dat de bergen zich even laten zien tussen de wolken. Maar meer dan een minuscule glimp wordt het vandaag niet.

We stappen dan verder naar Pothana waar we bij één van de teahouses (een eenvoudig verblijf waar trekkers kunnen overnachten) lunchen.  Abized vertelt ons tijdens de lunch dat hij dank zij de steun van een Belgisch koppel met een NGO in de buurt naar school is kunnen gaan. We keren dan terug via een ander, veel rustiger pad, richting Dhampus. Uiteindelijk komen we in een klein dorpje met mooie traditionele huizen. Daarna dalen we verder af langs rijstterrassen, waar ze net met de oogst bezig zijn. We krijgen een interessante uitleg over hoe dit in zijn werk gaat. Ondanks dat het zicht op de bergen het liet afweten was het toch een zeer mooie trekking.