Anne en Wim op reis

Vandaag maken we twee motortrips op het platteland rond Battambang, met twee drivers die door de hoteleigenaar zijn aanbevolen (we hadden eigenlijk een andere gevraagd, maar die bleek bezet): Sorphong en Phi-lay. Deze zijn een echte aanrader!

De eerste trip voert ons naar een Angkoriaanse tempel via een mooie route waar we het alledaagse leven leren kennen: het maken van sticky rice met kokos in bamboe (een lekkernij die we in Kampong Cham al proefden), de verwerking van vis (vispasta, gedroogde vis, gerookte vis, …), het vervaardigen van rijstnoedels en het maken van rijstpapier voor de springrolls. Aan het begin van de trip houden we ook even halt aan een lokaal Killing Fields monument (in Battambang hebben de Rode Khmer lelijk huisgehouden). Phi-Lay heeft het Rode Khmer regime zelf nog meegemaakt en vertelt ons naar aanleiding van de reliëfs op het monument zijn eigen verhaal (Zijn vader diende nog onder Lon Nol, zijn hele familie werd hierom uitgemoord en hijzelf is Phnom Penh kunnen ontvluchten naar Battambang door een nieuwe identiteit aan te nemen. Hij heeft veel honger geleden en ontzettend hard moeten werken en is uiteindelijk in een vluchtelingenkamp in Thailand aanbeland.)

Na de lunch en platte rust in het hotel vertrekken we voor onze tweede trip, met als einddoel de bamboetrein. Deze keer zien we lokale vissers aan het werk, gaan over een vervaarlijke spoorwegbrug (waar nu alleen voetgangers over lopen en tweewielers over balanceren), testen de plaatselijke vervaarlijk wiebelende Golden Gate bridge, gaan fruit en rijstwijn proeven bij een boerderij en maken een mooie tocht door de rijstvelden. Voor we aan de bamboetrein komen, bezoeken we nog de lokale steenbakkerijen, waar Wim zich als echte Bomenaar meteen op z’n plek voelt!

De Bamboetrein zelf is een uitvinding van de lokale bevolking: op de bestaande sporen (van de traagste trein van Azië), gebruiken zij zelfgemaakte “treintjes” bestaande uit twee paar wielen, een platform uit bamboe en een motor; elke keer als er een bamboetrein uit de tegengestelde richting komt, moet er bedisseld worden wie er af moet (de lichtste, en dus niet wij met onze twee moto’s!) en die moeten dan letterlijk even van de sporen… En dan is het zalig zoeven door het mooie landschap rond Battambang!

Om 6u stipt komt het busje van de bootmaatschappij ons oppikken aan ons hotel in Siem Reap; alleen is er slechts plaats voor 1 persoon; Dan maar met ons tweetjes op 1 plaats geperst en op weg naar… nog een hotel! Er blijkt nog een persoon mee te moeten, maar dit is echt onmogelijk. De onfortuinlijke passagier moet dan maar met een moto achter ons aan; en dan maar hopen dat haar rugzak (die wel de bus opgaat!) ook heelhuids op de boot geraakt!

De boottocht zelf voert ons eerst over het Tonle Sap meer, wat zo groot is dat het bijna een binnenzee lijkt. Verder gaan we stillaan de mangrove in en passeren langs drijvende dorpen, waar er langs alle kanten weer een vrolijk “Hello! Hello!” klinkt. Ook zien we veel watervogels, zoals een visarend, pelikanen, reigers, een ijsvogel, roerdompen,…

Omstreeks half 3 komen we dan in Battambang aan, waar we meerijden met het busje van het Royal hotel; eenvoudig, maar netjes en een heel vriendelijke staff. Boven is er ook een dakrestaurant, waar we even van de bootreis kunnen bekomen. Na een kleine stadswandeling en een welverdiende douche gaan we eten in The Smoking Pot; waar de Thaise curries en de Cambodjaanse Amok ongelooflijk lekker smaken.

Vandaag alweer om 7u op pad (de rust bij de tempels is ons gisteren goed bevallen!), met de fiets deze keer. De fietsen konden we huren bij het hotel. Het zijn zogenaamde “white bikes”: van de 2 dollar huurprijs gaat 1,5 dollar naar een goed doel in Siem Reap. De fietsen zijn in goede staat (alhoewel Wim liever een stoere mountain bike had gehad ipv een damesfiets 😉 Dus wij op weg naar het nec plus ultra: Angkor Wat. De weg er naar toe is heel breed en goed onderhouden, en wegens het vroege uur zijn er nog geen toeristenbussen, alleen wat brommertjes, tuktuks en andere fietsers. Het is bovendien nog heerlijk koel en de bossen rond de site zorgen dat het een aangename rit wordt.

Angkor Wat ligt voor ons in de ochtendzon te blinken (wel met tegenlicht, dus we moeten op het einde van de dag zeker nog eens terugkomen voor de obligate foto’s!) Het complex is heel groot, dus we zijn al gauw enkele uurtjes zoet met het bezoek. Angkor Wat heeft altijd zijn religieuze functie behouden, waardoor het nog heel goed bewaard is. De torens mogen we jammer genoeg niet op, want die worden momenteel gerestaureerd. Maar er is verder nog genoeg te zien, zoals de bijna 2000 Apsara- (danseressen) sculpturen en het bas reliëf helemaal rond met flarden uit oude Hindu-verhalen.

Van Angkor rijden we dan verder naar Angkor Thom (letterlijk “Groot Angkor”), waar we eerst en vooral de ingangspoort met de beroemde hoofden bewonderen. We besluiten om vóór de lunch al eens langs de kleine gebouwen van Angkor Thom te fietsen. We lunchen dan in een van de stalletjes, waar we weer duchtig moeten afdingen.

Na de middag beginnen we dan aan een tocht te voet langs de belangrijkste onderdelen van Angkor Thom, zoals het het terras van de leprakoning, het leeuwenterras, het koninklijk paleis (of wat er van over blijft, tenminste) en de Baphuon. Deze laatste tempel wordt nog volop gerestaureerd. Ze waren hier namelijk al mee begonnen vóór het bewind van Pol Pot; ze hebben toen de hele tempel stuk voor stuk uit elkaar gehaald en toen kwamen de Rode Khmer. Tijdens deze periode werden de documenten die de heropbouw documenteerden vernietigd, zodat de archeologen achteraf met “’s werelds grootste puzzel” zaten.

Het hoogtepunt van Angkor Thom bezochten we op het einde: De Bayon; van op alle torens staren wel 54 reuzegrote hoofden je aan: indrukwekkend gewoon! De tempel is in vergelijking met Angkor Wat redelijk vervallen, maar als je er rond loopt heeft het gewoon iets mythisch. Zeker vermits het avondlicht alles nog eens een mooie gloed gaf.

Na dit bezoek fietsten we nog terug naar Angkor Wat, zodat we de weerspiegeling bij avondlicht van de torens in de bassins aan de tempels nog even konden bewonderen. Nog gauw wat banaantjes kopen voor het ontbijt de volgende dag en dan terug nar Siem Reap, waar we in de tuin van het hotel neerploften voor een welverdiend pintje. Wat een fantastische dag!

Vandaag extra vroeg opgestaan, zodat we voor de massa al bij Ta Prohm zijn. Op aanraden van verschillende reisverslagen hebben we twee tempels van het kleine circuit apart genomen, omdat anders ons programma van de laatste dag wel heel overladen zou zijn.
Ta Prohm, de tempel waar een aantal scènes van Tomb Raider opgenomen werden, is nog voor een groot deel overwoekerd. Het is een vrij rommelig zicht, maar toch heel indrukwekkend. En… het is er ook zalig rustig, want de toeristenbussen laten nog even op zich wachten.

Vlak daarnaast ligt Bantay Kdei; een tempel die wat op Preah Kahn lijkt, maar kleiner en rustiger. Er is een mooie zuilengroep met prachtige afbeeldingen van dansers.

Rond 10u zijn we al weer op weg naar de Roluos groep; drie tempels van de beginperiode van Angkor, die een eindje buiten de stad liggen. De eerste, Bakong, is de mooiste en grootste; hij ligt boven op een berg (een verwijzing naar de mythische Mount Meru), wat ons nog een mooi uitzicht oplevert. De andere twee tempels zijn een stuk kleiner en meer vervallen, maar de moeite vanwege het fijne pleisterwerk.

’s Middags gaan we lekker lunchen in de oude stad (bij Easy Speaking in Pub Street). We besluiten het die namiddag rustig aan te doen en maken nog een wandelingetje door de stad en langs de Siem Reap rivier en doen nog een terrasje. We sluiten de dag af in de Red Piano, waar het eten weer heel lekker is. We klinken op een reeds geslaagde vakantie met een Tomb Raider cocktail (geïntroduceerd door Angelina Jolie bij haar bezoek aan dit restaurant).

Na een lekker ontbijt (dikke toast van bruin brood: eindelijk eens geen eieren!) staat Chom, onze driver, ons al op te wachten om 8u stipt om naar de tempels te vertrekken. Vandaag staan een verre tempel, Bantay Srei, en het groot circuit van Angkor op het programma.

Eerst een drie-daagse pas kopen voor het hele gebied: dit gaat zeer vlot zodat we al snel weer op pad zijn.

De eerste stop brengt ons bij Pre Rup, een tempel op het grote circuit. Dit geeft ons een eerste indruk van wat ons verder nog te wachten staat.

Bantay Srei is een eerder kleinere tempel met heel fijne decoraties (om die reden vermoeden sommigen dat er een vrouwelijke opdrachtgever was), en daarom is hij ook heel populair, en dan op dit vroege uur vooral bij Koreaanse toeristen (-Bussen). Het zag er letterlijk zwart van ’t volk. Dit maakte dat we toch niet echt optimaal konden genieten van dit prachtige bouwwerk.

Daarna terug naar het grote circuit, eerst naar East Mebon, waar het al een heel stuk rustiger is: oef! Onze driver stelt voor om voor de lunch nog Ta Som te doen, wat geen slecht idee blijkt, vermits de meeste toeristenbussen op de warmste uren terug gaan naar Siem Reap. Dit was een heel rustige en sfeervolle tempel en hier zagen we ook de eerste boomwortels die met de tempelstenen verweven zijn.

Bij Neak Pean zijn we dan aan een stalletje een noedelsoep gaan eten. Hierop hebben we zwaar moeten afdingen, want de prijzen hier worden ongeveer driemaal zo hoog aangeduid als je zou mogen betalen.

Neak Pean was niet heel bijzonder : eigenlijk een aantal (lege) bassins met beelden en een klein bouwwerk in het midden. Maar het was er Koreaan-vrij!

Het hoogtepunt van het grote circuit en ook onze laatste tempel die dag was Preah Khan. Enorm kloostercomplex met zeer veel gangen, met vele mooie reliefs; indrukwekkend.

’s Avonds geniet Anne van een weldoende, alhoewel hardhandige massage. Wim past hier wijselijk voor.

Eten doen we in de Khmer Kitchen, waar we nog eens een lekkere Amok verorberen. De spring rolls die we vooraf bestelden zijn echter nooit toegekomen…