Na het ontbijt rijden we naar de westkust van Chiloé, naar de Pacific. Normaal is het daar nat en stormachtig, maar vandaag hebben we een blauwe hemel en een aangename 18 graden. Vanaf het dorpje Cucao moeten we nog 7 km naar het zuiden over een gravelweg langs de oceaan. De tickets voor de Muelle halen we bij de boer van een ranch met koeien. De Muelle ligt namelijk op privégrond. Dan is het nog 3 km over een hobbelige gravelweg tot aan de parking, waar we voor de auto moeten betalen, want dit is dan weer de grond van een andere boer. Nu ja, wel te begrijpen dat iedereen zijn graantje wil meepikken van het toerisme. Dit is één van de highlights van Chiloé, waardoor het in het hoogseizoen erg druk kan zijn. Maar gelukkig valt dat nu wel mee! Van aan de parking klimmen we via een pad door een schitterend landschap; langs de ene kant het woud van het Parque Nacional de Chiloé en de andere kant de rotsachtige kust van de Pacific. Uiteindelijk komen we aan een soort aanlegsteiger “Muelle” die naar nergens gaat, maar waarvan je een prachtig uitzicht hebt over de oceaan. Dé selfiespot van Chiloé! Je kijkt er uit over kliffen en een grote rots in de oceaan, waarop een luidruchtige kolonie zeeleeuwen heeft postgevat. Bovenaan nesten nog honderden aalscholvers. De Muelle zou verband houden met een oud gebruik van de oorspronkelijke bewoners, waarbij de zielen van hun overledenen via de Muelle richting de oceaan vertrokken. Op de terugweg komen we steeds meer volk tegen; goed dat we hier vroeg waren! We rijden terug naar Cucao, waar we in een restaurantje een lekkere ceviche eten. Het is al redelijk laat, dus we besluiten het nationale park te skippen. Op de terugweg bezoeken we nog een fort met oude kanonnen; niet veel bijzonders. En nog één van de mooie oude kerkjes, dat van Nercón. We sluiten de dag af met een lekker visje bij El Mercadito.
Bij het ontwaken in Puerto Montt zien we een staalblauwe hemel: dat ziet er goed uit! Na een uurtje rijden op de Panamericana komen we aan bij de overzetboot naar Chiloé. Deze zit al bijna vol maar we kunnen er nog net bij, en dus we zijn al snel op weg naar de overkant. We rijden eerst naar het westen. Voorbij het stadje Ancud ligt het Monumento Natural Islotes de Puñihuil. Deze drie rotseilandjes in de Pacific zijn het broedgebied van een kolonie Magelaan- én een kolonie Humboldt pinguïns. Met een bootje varen we tussen deze eilandjes. Naast beide pinguïnsoorten, nesten er ook verschillende soorten aalscholvers en andere watervogels. Er liggen ook twee zeeleeuwen te luieren in de zon. In de zomer migreert de ene soort (Magelaan) naar het zuiden en de andere naar het noorden (Peru). Na deze mooie uitstap gaan we lunchen in Ancud; een lekkere vegetarische schotel. Dan rijden we verder naar het zuiden. We nemen de ferry naar Isla Quinchao, één van de vele kleine eilandjes ten oosten van Chiloé. Hier bezoeken we in het plaatsje Achao het oudste van de vele houten kerkjes op Chiloé. Vele van deze bouwwerken zijn werelderfgoed. Van op een uitzichtpunt boven het stadje hebben we een zicht over de baai met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Andes. In het dorpje Curaco de Vélez wandelen we over de houten promenade die over het slikkengebied bij het centrum loopt. Daarna vervolgen we onze weg naar Castro, waar we logeren in de mooie Palafito Mar y Tierra. Een Palafito is een traditionele woning op palen, meestal in een felle kleur geschilderd. Er staan er heel wat langs de baai van Castro. Vanuit ons bed kijken we uit op het water: zalig! Castro wordt aanzien als een gastronomische stad, dus dat moeten we toch wel uittesten. We gaan dineren bij Cazador, een Palafito restaurant aan de andere kant van de baai. Daarvoor moeten we eerst steil bergop het stadje in, om daarna weer af te dalen naar de palafito’s aan de andere kant; dé postkaartfoto van Castro. Cazador wordt aanbevolen en het is ook echt lekker, geen Haute cuisine, maar toch verfijnder dan op de meeste plaatsen. We eten er een variant op Curante, de meest typische schotel van Chiloé, een soort stoofpotje met vis en vlees.
