Anne en Wim op reis

Na een paar natte dagen in Superagui, zijn we blij dat we bij de landing in Rio het zonnetje terug zien.  Deze keer landen we in de lokale luchthaven, zodat we laag over de stad (en Botafogo) vliegen bij aankomst.  Na een korte taxirit komen we terug bij onze rustige uitvalsbasis in Rio “O Veleiro”. 

Vermits er toch wat wolken komen opzetten besluiten we om niet naar de stranden te trekken maar naar de Botanische tuin.  Deze is schitterend gelegen aan de rand van het Atlantisch regenwoud; dit komt in Rio nl. tot aan de rand van de stad.  Op een terrasje in de tuin genieten we van een heerlijke lunch en dan gaan we op pad.  De tuin is zeer uitgestrekt en je komt er een hoop tropische boom- en plantensoorten tegen.  Op het pad van de Beijaflores (de kolibris) vinden we geen van deze kleine vogeltjes maar zin we boven ons wel een prachtige toekan.  Het is een heel andere soort dan elders in Brazilië, met een blauwe bek en oranje, geel en zwarte veren.  We blijven een hele tijd naar de bomen turen en ontwaren in het dichte bladerdak ook nog enkele aapjes. Dan gaat het naar de serre met de orchideëen en die met de bromelias: schitterend!  Het bezoek aan deze tuin was echt wel de moeite.

‘S avonds gaan we eten in visrestaurant Siri Mole in Ipanema; zeer lekker, maar ook zeer duur…

Onze laatste dag in Rio genieten we nog eens van het lekkere Braziliaanse ontbijt met vers fruit en sap en trekken dan met de bus naar Ipanema.  We hebben geluk, want vandaag is het lekker warm, en bijgevolg trekken de Cariocas (= inwoners van Rio) naar het strand.  We kuieren over de promenade en genieten van de sfeer : mensen joggen, voetballen, volleyballen op het strand, … doen sit-ups (echt waar!) of werken aan hun kleurtje : de bodycultuur is hier echt overal aanwezig.  Op de promenade vind je om de 100m wel een terrasje, waar we halthouden voor een frisse caipirinha.

Zo wandelen we door tot op Copacabana, waar we uiteindelijk met zere voeten, de bus terug nemen naar onze B&B.  We dalen nog één keer de heuvel af naar Manolo’s voor ons laatste avondmaal in Rio en ’t zit er weeral op : drie weken zijn weer voorbij gevlogen!