Anne en Wim op reis

De rit richting westkust belooft doorheen een desolaat stukje Madagascar te zullen gaan: rechte weg door savanne. Hier en daar merken we dorpjes langs de baan op. Patrick vertelt ons dat deze maar erg recent als paddestoelen uit de grond rezen, tengevolge van de ontdekking van saffier in de ondergrond. De Srilankezen en Thai’s lieten er geen gras over groeien en bezitten de meeste handels in de streek. De handenarbeid wordt natuurlijk wel gedaan door de uit alle windstreken toegestroomde Malagasy gelukzoekers.

Andere bezienswaardigheid die de rit wat afwisseling biedt zijn de graven . Deze zijn hier erg bijzonder versierd en dus een stopje waard.

Als we dichterbij de kust de eerste baobabs zien zijn we bijna in Toliara waar we lunchen. Hier verlaten we de RN7 die we al sinds Antananarivo volgden om via de slechtste piste tot nu richting noorden en Ifaty te schokkelen. In Mangily, het dorpje ten noorden van Ifaty waar de meeste hotels gevestigd zijn, zullen we nu even kunnen relaxen aan het strand bij Chez Cecile, het gezelligste adresje van het strand. Wel maar één dag, en ’s morgens (opstaan om 4u30) gaan we eerst nog het Reniala Park bezoeken om de ooit zo typische begroeing van de streek te zien: het doornwoud, door David Attenborough tot de meest bizarre vegetatie van de planeet benoemd. Tussen de baobabs, dediera (octopusbomen), flamboyanten en pachypodia spotten we verschillende endemische vogelsoorten, met name de erg bijzondere tot deze streek beperkte Long Tailed Ground Roller en Subdesert Mesite.

Subdesert Mesite / Bensch' monias

Reniala Reserve

Reniala Reserve

Reniala Reserve

Langstaartgrondscharrelaar

De rest van de dag slenteren we langs het strand terwijl we de Vezo-vissers gadeslaan bij het binnenhalen van de vangst. Kwestie van de batterijen op te laden voor het tweede luik van onze reis…

Mangily

Mangily

Mangily