Anne en Wim op reis

Na weer een nachtje in Mora Mora Morondava (alles gaat hier héééééél traag) vertrekken we met Christian richting Belo-sur-Mer. Dit dorpje langs een lagune ten zuiden van Morondava kan alleen bereikt worden via een 4×4 piste die in het regenseisoen dicht gaat. De enige andere mogelijheid is over zee.

Onderweg moeten we een rivier en verschillende kleinere waterlopen oversteken. Op het einde ook nog eens een zoutvlakte, die enkel bij laagtij kan overgestoken worden. En dan nog is het een spannende onderneming, want de ondergrond is spekglad en als de wagen wegglijd kom je makkelijk vast te zitten. De enige mogelijkheid is dan het naburige dorp op te trommelen, maar die vragen een woekerprijs om de wagen los te trekken. Gelukkig ken onze Christian de route en komen we rond 13u aan in de Ecolodge du Menabe: ons paradijsje aan het strand. Onderweg bezoeken we ook nog de beroemde flessenbaobabs.

Op weg naar Belo-sur-Mer

Op weg naar Belo-sur-Mer

Op weg naar Belo-sur-Mer

We betrekken een ruime bungalow op het strand, met als uitzicht de zee en de traditionele vissersboten die bij het opkomende tij weer de lagune invaren. De eigenaar van de lodge, de Fransman Patrice, zet ons een zalig verse lunch voor : krab op zijn Malagash met achteraf een lekkere fruitsla. Dit alles met de voetjes in het zand en een zalige zeebries (komt van pas na de hitte de vorige dagen).

Ecolodge du Ménabe

Belo-sur-Mer

Ecolodge du Ménabe

Tegen een uur of 3 komen er nog gasten toe in de lodge. Het blijkt een Nederlands koppel te zijn, die alle waarschuwingen in de wind geslagen hebben en toch op eigen houtje per 4×4 door Madagascar willen trekken. Vermits ze nog nooit off road gereden hebben, hebben ze serieus gezweet op de tocht en zijn bovendien op de zoutvlakte vast te komen zitten. Na rijp beraad besluiten ze om niet verder te rijden en gewoon achter ons aan over twee dagen terug richting Morondava te rijden.

‘S avonds weer superverse vis aan het water : dit kunnen we wel gewoon worden…

De volgende morgen doen we samen met de Nederlanders een tochtje per traditionele prauw door de mangroven. Een heel aangenaam tochtje door de ongerepte mangroven. We doen zelfs een wandeling door de modderige ondergrond op het moment dat het water weer zakt.

Mangroven nabij Belo-sur-Mer

Zandbank voor de kust van Belo-sur-Mer

Belo-sur-Mer

In de namiddag maken we dan een wandeling over het strand langs het dorpje en tot aan de werven waar de traditionele boten gemaakt worden. De grote driemasters worden blijkbaar naar authentiek Bretoens model gemaakt, iets wat lang geleden door een Bretoen aan de vissers werd aangeleerd.

Belo-sur-Mer

Belo-sur-Mer

Belo-sur-Mer

Belo-sur-Mer

Belo-sur-Mer

Belo-sur-Mer

Na twee zalige dagen in Belo vatten we de tocht naar Morondava terug aan. De Nederlanders rijden deze keer achter ons aan en komen zo ook zonder vastzitten in Morondava aan. Daar nemen wij onze intrek in hotel Chez Maggie aan de kant van het strand in de hoop hier wat van de extra zeebries te kunnen genieten (ons vorig hotel Trecicogne was vrij duf).

Morondava

Morondava