Anne en Wim op reis

Onze eerste uitstap gaat naar één van de oudste archeologische vindplaatsen in Peru : Chavin de Huantar. Deze beschaving gaat terug tot 1200 v.Chr, lang voor de Inca’s dus. De weg ernaartoe loopt door het prachtige landschap van de Cordillera Blanca. We houden halt aan een laguna en rijden dan verder een pas over van meer dan 4000 meter en dan door een tunnel. Aan de andere kant kijken we uit op een gigantische Christo Redendor de Los Andes die uittorend boven het schitterende landschap. Dan gaat het steil naar beneden over een slechte weg tot aan de ruines.
We reizen met een bus vol Peruaanse toeristen en onze gids is eentalig Spaans. Hij doet wel heel hard zijn best om traag en verstaanbaar te praten, zodat we zijn interressante uitleg vrij goed kunnen verstaan.
De rondleiding over de site duurt ruim een uur, waarbij we ook het ondergrondse labyrinth met de beroemde Lanzón bezoeken. Deze laatste is een soort kunstig gebeeldhouwde obelisk van 4 meter hoog die de godheid van de Chavín-cultuur voorstelt.
Na een late lunch in een lokaal toeristenrestaurant waar de obers voor elke bestelling een sprintje trekken (gelukkig deden ze dat niet met onze kippesoep 😉 ) bezoeken we nog het door Japan gesponsorde museum om dan de lange terugtocht aan te vatten.
Vermits het ondertussen onophoudelijk aan het regenen is, besluiten we te gaan eten in het vlakbij gelegen hotel San Sebastian.
De volgende morgen genieten we weer van een lekker ontbijt klaargemaakt door Joana en vertrekken daarna in gezelschap van een Amerikaanse en Nieuw Zeelandse en onder leiding van gids Jessica richting onze eerste wandeling in de Andes. De tocht naar het vertrekpunt is prachtig. Na de regen van de vorige dag zijn de wolken wat opgetrokken en laten enkele spectaculair besneeuwde toppen zich zien. We vatten de wandeling aan door de idylische valei met een kronkelend bergriviertje en op de achtergrond de besneeuwde toppen.
Het pad is aanvankelijk niet te steil, dus hebben we niet te veel last van de hoogte. Jammer genoeg begint het halverwege terug te regenen; tja da’s bergweer hé. Het laatste stuk is wat steiler, dus moeten we af en toe serieus naar adem happen.
Uiteindelijk komen we aan bij de laguna met zicht op de gletcher.
Ondanks de regen halverwege was dit echt een prachtige tocht.
Het schudden van de auto is Wim echter niet bekomen, dus kruipt die met een pilletje in zijn bed. Gelukkig gaat het na een tijdje weer beter.