Anne en Wim op reis

Vanuit Quito vliegen we over Guayaquil naar Baltra, waar zich de luchthaven van Santa Cruz, het hoofdeiland van de Galapagos bevindt. Al onderweg van het vliegtuig naar de aankomsthal worden we begroet door enkele leguanen.

Met bus, overzetboot (Baltra is een afzonderlijk eiland), nog een bus en een taxiboot komen we tijdig aan op de speedboot naar Isla Isabela, het grootste en jongste eiland van de archipel. Na een bijzonder woelige reis van 2 uur komen we aan in Puerto Vilamil, het enige bewoonde plaatsje op Isabela. Op de kade liggen talrijke zeeleeuwen lui hun siësta te doen. Onderweg naar de taxi moeten we nog over een paar leguanen stappen. Pelikanen en fregatvogels vliegen in het rond…

Ons hotelletje op het strand ligt aan de rand van de mangrove. Op de tweede ochtend zien we een zeeleeuw vrolijk over het strand hobbelen. Het ontbijt met veel vers fruit wordt geserveerd op het strand.

Onze eerste uitstap gaat naar Los Tuneles. Met een boot varen we 40 minuten tot aan lavatunnels die zich gevormd hebben wanneer de lava van de Sierra Negra vulkaan in zee vloeide. Dit is één van de topspots op de eilanden om te snorkelen. We zien er van dichtbij hoe de Galapagos zeeschildpadden op de bodem zeewier grazen; waw! De grote beesten trekken zich van ons niks aan. Net zoals de wit-tip haaien die gewoon langs ons heen zwemmen. Verder vele kleurrijke visjes en één zeepaardje, maar dat was moeilijk te spotten. Het terugzwemmen naar de boot tegen de stroom in was niet simpel…

We varen een eindje verder met de boot en leggen aan tussen de lavaformaties. Hier gaan we bovenop een korte wandeling maken. Normaal broeden hier verschillende paren blauwvoetgenten, een koddige soort Jan Van Genten. Maar door El Niño zijn er dit jaar veel minder nesten (doordat er minder voedsel is kiezen veel vogels er voor een jaartje over te slaan). We spotten toch één nest met hagelwit uit de kluiten gewassen jong en de twee ouders.

Onze tweede uitstap gaat naar de Sierra Negra vulkaan. Met een half open busje worden we afgezet aan de ingang van het nationaal park. We volgen een gezapig stijgend pad richting de caldera. We zitten in de wolken dus worden we nat en zien niets van de Sierra Negra die in 2018 nog uitbarstte. De wandeling vervolgt naar Volcan Chico, wat eigenlijk een lavauitstroomgebied van de Sierra Negra is. Dit is de drogere noordkant van de berg en hier breekt zowaar de zon door. We wandelen door een indrukwekkend vulkanisch landschap met op de achtergrond de oceaan. Prachtig!

Na de trip gaan we in Puerto Villamil aan het strand een lekkere Ceviche eten; de pelikanen vliegen af en aan en duiken regelmatig loodrecht naar beneden om te vissen. De rest van de namiddag genieten we van ons strand; beetje lezen en genieten van het uitzicht…

Na weer een lekker ontbijt op het strand maken we onze laatste wandeling op Isabela; via mangrove en verschillende poeltjes met watervogels naar het schildpadden kweekcentrum. 2 soorten landschildpadden op Isabela staan onder druk doordat ze gedeeltelijk door vulkaanuitbarstingen werden uitgeroeid. Ook verwilderde katten en ratten vormen een bedreiging voor de eieren en de jonge schildpadjes. In het centrum worden de eieren kunstmatig uitgebroed, waarna de schildpadden als ze groot genoeg zijn weer worden uitgezet in hun natuurlijke habitat.

Na een laatste lunch op het prachtige strand van Isabela, is het tijd om terug naar het haventje te gaan voor onze boot terug naar Santa Cruz. Gelukkig valt de terugvaart beter mee!

Na een korte vlucht komen we aan in Coca, een stadje aan de Napo rivier. Van hieruit heeft de conquistador Francisco De Orellana voor het eerst de volledige Amazone rivier afgevaren. Uiteraard was dat niet het oorspronkelijk plan; “El Dorado” vinden dat was het doel.

Na anderhalf uur varen, 20 minuten stappen door het regenwoud en dan nog een halfuur met een kano via een kanaaltje en over het Pilchicocha meer komen we aan bij ons verblijf voor de komende dagen: de Sacha Lodge ( Sacha betekent regenwoud in het Kitchwa).

Dorian is onze lokale gids en samen met een Frans koppel doen we onze eerste trips in het woud. Zalig hier!

Dinsdagmorgen varen we via een kanaaltje tot aan een grote kraan die ons hoog boven het woud hijst. We genieten van het schitterende uitzicht over de groene zee. Via verschillende trails gaat het dan terug naar de kano. Tijdens de lunch komt een Zwitsers- Nederlands koppel ons vervoegen.

In de lodge is het elke morgen vroeg opstaan rond 4u30-5u. Het ontbijt wordt geserveerd vanaf 5u op het grote terras aan het meer. We gaan ’s morgens steeds vroeg op pad om nog te profiteren van de relatieve koelte. Tegen 10u zijn we dan meestal terug aan de lodge; de vochtige hitte neemt dan de bovenhand. Rond deze tijd wordt de familie reuzenotters die aan het meer leven actief en kunnen we van hun spektakel genieten.

Het lunchbuffet wordt ook aan het water opgediend. Wat een zalige plek!

De namiddag activiteit start pas na de hitte vanaf 16u. Tijdens de lange siësta spotten we brulapen en tamarins vanaf ons terras of verkennen de vlindertuin of doen gewoon niets! 

Na het diner doen we ook nog tweemaal een wandeling in het donker waarbij we vooral kikkers en insecten spotten ( zelfs een tarantula!).

Verder bezoeken we een “claylick” waar parkieten en papegaaien mineralen komen opdoen, een uitzichtpunt in een majestueuze kapokboom en een hangbruggen parcours tussen 3 torens. De hoge uitzichtpunten geven de mogelijkheid om vogels van op hoogte te spotten.

Een bezoek aan een lokale gemeenschap staat ook op het programma: geen “dansen voor toeristen” gedoe, maar een interessante uitleg en demonstratie over hoe een gewone dag er hier uitziet. We mogen ook een paar lokale gerechten en drankjes proeven, waaronder geroosterde worm (!) en chicha op basis van kasave. Dit zijn namelijk afstammelingen van de Indianen uit de Andes die achterbleven uit de expedities van de conquistadores. Vermits er in het Amazonewoud geen mais groeit, wordt de chicha hier dus met kasave gemaakt. Het speeksel is ondertussen vervangen door zoete aardappel… Gelukkig … 

Op ons laatste boottochtje op één van de kanaaltjes wordt ons pad gekruist door een grote groep doodshoofdaapjes: wat een show! Alsof ze wisten dat het onze laatste avond was!

’s morgens weer vroeg op, genieten van een lekker ontbijt aan het meer en dan weer terug naar Quito voor de volgende etappe… De Galapagos…

Na een lange vlucht komen we ’s morgens vroeg aan in Quito, de hoog gelegen (+1800m) hoofdstad van Ecuador.

We slapen in een gezellig hotel in een historisch gebouw met een patio in de levendige La Ronda buurt: la Casona de la Ronda. Het is nog vroeg dus onze kamer is nog niet klaar, dus we gaan eerst ontbijten.

Na een verfrissende douche zijn we klaar om het oude centrum te ontdekken. Pittoreske straatjes en pleintjes wisselen elkaar af. Quito is gesticht door de Spaanse conquistadores en dus bezaaid met koloniale architectuur. De kerken zijn bijzonder rijkelijk afgewerkt met heel veel bladgoud. Het is prachtig weer (ongeveer 20°) en het einde van de week van Todos Santos, dus er is veel volk op de been. Zeker op het centrale plein Plaza Grande is het aangenaam om de sfeer op te snuiven.

’s Avonds is de sfeer in La Ronda helemaal uitgelaten; de mensen zijn duidelijk in feeststemming. We wandelen begeleid door een bewaker van het hotel (wat op dit uur precies nog niet echt nodig is) naar een restaurant op de eerste verdieping van de Plaza Grande. Prachtig uitzicht hier! Het eten is lekker; een variant van de Peruviaanse keuken; alleen is het origineel toch nog beter.

Na het diner worden we netjes weer opgehaald en nu is het centrum bijna uitgestorven. Behalve op la Ronda, daar zit de sfeer er nog goed in! Maar de lange reis speelt ons parten, dus tijd om ons bedje op te zoeken.

We staan op met een staalblauwe lucht; perfect om de kabelbaan te nemen die ons tot op een hoogte van 3900m brengt, hoog boven de stad. Boven wandelen we een stukje richting de Pichincha vulkaan, waar we genieten van een paar schitterende uitzichten. Op 4100m hoogte staan 2 schommels van waaruit je de vallei kan bewonderen. Het is weer eens wat anders…

Terug beneden willen we de Capilla Del Hombre bezoeken van moderne kunstenaar Oswaldo Guayasamin. Maar helaas blijkt deze vandaag gesloten te zijn. Jammer…

We zakken dan maar af naar de botanische tuin in het La Carolina park.  Een zeer mooie tuin waar alle ecosystemen van Ecuador aan bod komen. In het grote park er rond is het een overrompeling van gezinnen die hier hun zondag komen doorbrengen. De sfeer is als van een festival.

We laten ons afzetten door een taxi aan de hoog gelegen basilica, aan de rand van de oude stad, vanwaar we terug afdalen richting Plaza Grande. Onderweg worden we verrast door een kletterend onweer: binnen de kortste keren is de straat herschapen in een rivier. Gelukkig staan we droog!

We schuilen in een cafeetje in één van de patios van het voormalige bisschoppelijke paleis; een aangename plek om de stortbui uit te zitten. Al bij al waren het 2 mooie dagen in Quito!