Anne en Wim op reis

Amaai, ’t was zweten en rillen geblazen de afgelopen dagen.

2 Dagen geleden vertrokken we op een onmenselijk vroeg uur uit Arequipa. Onze privégids Paul (jonge gast van 23) begeleidde ons naar de busterminal en sprong met ons de bus naar cañonland op. 6 Uur later en een lekker middagmaal (met Cocathee!!) later begonnen we aan de afdaling naar de bodem van de cañon. Dat ging redelijk goed, maar toch voelden we de hoogte een beetje, we vertrokken immers op 3500m of zo, om af te dalen tot een 2500m. Vooral nadat we de rivier overstaken en nog 10 minuutjes omhoog moesten naar de slaapplaats werd het fameus zwaar, rusten om de 10 stappen… Daar met twee Nederlandse meiden een gezellige babbel gehad en goed geslapen.

De volgende dag gingen we langs enkele dorpjes in de cañon naar een oase waar we even ’t zwembad indoken. En dan kwam Paul af met een keuze. Ofwel gingen we die dag nog de cañon terug uit, ofwel moesten we dat voor ’t krieken van de dag doen de volgende ochtend. Na wat nadenken toch maar dezelfde dag omhoog… De eerlijkheid gebied me te zeggen dat we toch een ezeltje huurden om de bagage omhoog te doen, ’t was nl. 3 tot 4 uur stijl omhoog klimmen in de hitte, en vooral ik zag dat met bagage niet zitten. We waren beiden blij het zo te hebben gedaan, amaai, zwaar tochtje. Uiteindelijk in ’t donker boven gekomen in Cabanaconde. Intussen was de temperatuur behoorlijk gezakt, en waren we doodgelukkig dat de ezelman met onze bagage (met fleece) afkwam. Jammer genoeg waren we te laat om een plaatsje in de gezellige hostal waar we aten te hebben, en moesten we vrede nemen met een kamer in een hotel op het dorpsplein, veel lawaai, slechte bedden, kortom geen oog dichtgedaan…

En vanmorgen naar de Cruz Del Condor om condors te gaan kijken. Dat is het ongeveer het diepste punt van de cañon geloof ik, en daar komen de condors ’s ochtends op ooghoogte langszweven. Meer dan een uur staan wachten, en net toen Paul zei dat we moesten opkramen omdat de bus ging, dook er eentje op. Ik had m’n gerief snel genoeg terug vast, en kon op de 30 seconden dat het beestje zich liet zien, toch nog 4 keer afdrukken, misschien is er één gelukte foto bij, fingers crossed… Angelique had minder geluk, bij haar was de condor maar een stipje toen ze kon fotograferen… Maar met een gelukkig gevoel dat we toen één condor hadden gezien gingen we de bus op naar Chivas, om daar in de warmwaterbaden bij te komen en drie dagen stof af te spoelen. Hoewel, daarnet in ’t hotel kwam er toch nog een pak stof af…

Bon, morgenvroeg de bus op naar Puno en het Titicacameer…

cya!! Wim

PS: Jaja, in de eerste slaapplaats in de cañon hadden ze een koppel parkieten in een kooitje! 😉

Hallo allemaal!!

De vlucht was behoorlijk lang, maar alle aansluitingen kwamen netjes uit, nergens te lang moeten wachten of ons te snel moeten haasten. Enkel bij aankomst in Lima was er even twijfel of er wel iemand stond te wachten om ons naar het hotel te voeren. Na 10 minuten onduidelijkheid kwam chauffeur Max aanlopen, en vanaf dan ging alles steeds maar vlotter.

De Ormeño Royal Class bus naar Pisco wel heel goed, en de flappentapper in de terminal bezorgde ons de eerste Peruviaanse soles. 3.35 voor 1 USD, dus da’s ongeveer 10 oude BEF voor 1 soles. Corrigeer me als ik me misreken, je kan ons nog veel geld besparen als dat het gevel is… 😉

In Pisco in Hotel San Isidro heel goed ontvangen. Leuk zwembadje, maar blijkbaar pasgeverfd want we kwamen er blauw uit!! In Pisco was niet zoveel te zien, dus zijn we per taxi naar het Paracas schiereiland gereden. Daar al onze eerste lokale specialiteit binnengeslagen: Cebiche van Tong, een soort in limoen gemarineerde suchi.

Maandag het eerste hoogtepunt: boottocht naar de Islas Ballestas. Massa’s vogels en zeeleeuwen. Ze noemen het daar “poor man’s Galapagos”, maar het verdient toch wat meer hoor. Rond de middag waren we terug in Pisco om de basic bus (met busmaatschappij Saky) naar Ica te nemen. Daar bleek net een processie aan de gang waarvoor heel Peru naar Ica was gekomen, dus zijn we na een snel bezoek aan het kleine, sobere museum per taxi doorgereden naar de oase van Huacachina. Dat museumpje was wel mooi, maar jammer genoeg waren de topstukken, 3 textielen uit Paracas, een jaar geleden gestolen…

In Huacachina zijn we ingecheckt in La Huacachinera. Ook daar hebben ze een zwembad, maar dat testten we niet. In de plaats daarvan gingen we voor zonondergang met de buggy de oase uit om wat in de duinen te gaan walibiën. Duintje op en af, en ook 3 keer op een sandboard een fameuze helling af… Amaai, ’t ging wel, maar elegant is een woord dat allicht niet van toepassing was… 😀

’s Avonds in de oase geraakten we aan de klap met Aliza, tour guide in wording. Zij gaf ons honderden tips, snel op enkele blaadjes uit haar schrift bijeengeschreven. Daar gaan we 10tg1 nog wel wat mee zijn!

De volgende ochtend vertrokken we dan naar Nasca met een collectivo, vglbaar met een Turkse Dolmus, alleen zijn dat hier in Peru vaak (heeeeeel) oude Amerikaanse sleëen, de onze dus ook. In Nasca een Ceznake in en over de lijnen vliegen. Best wel leuk, maar toch af en toe in de verte kijken om de misselijkheid te verdrijven. Een Spanjaard in ons vliegtuigje hield het niet vol, en landde dus met een warm gevuld zakje tss zijn kniëen. Of hij veel van de lijnen zag weet ik niet, mss een beetje in ’t groen? 😉 Om de dag te vullen zijn we dan nog de Nasca necropolis en enkele workshops gaan bezoeken, alvorens met de nachtbus naar Arequipa te komen.

En daar zit ik nu dus. We hebben het Santa Catalina klooster bezocht… Mooi, maar voorlopig heb ik toch weer mijn dosis heiligenbeeldjes gehad… Daarna was het ijsmummymuseum heel interessant. Dat was onlangs nog op een documentaire op National Geographic, je zag het mss? Alles draait on Juanita, een meisje dat tijdens het inka-keizerrijk op de top van een nabijgelegen vulkaan werd geofferd aan de goden. Haar mummy werd recent terug gevonden, en hier in Arequipa kreeg ze een museumpje waar ze de helft van het jaar te bekijken is, en de andere maanden aan wetenschappelijk onderzoek wordt onderworpen. We hadden geluk want we kregen Juanita weldegelijk te zien.

Vanmiddag ook een lokaal biertje gedronken op de plaza de las armas, maar hadden ze me niet gezegd dat het bier was, had ik evengoed geloofd dat het fruitsap was… De rocoto relleno (gevulde paprika met Alpacavlees) was in elk geval vreed goed bereid op grootmoeders wijze (restaurant pre-inka).

Nu gaan we nog wat eten, en dan terug naar ons hotel Piccola Daniela. Morgen zal het vroeg dag zijn, want we vertrekken om 5u30 al op onze 3-daagse trekking door de Colca cañon!

Groeten uit Peru!!

Wim

Na een lange vlucht vanuit Rome komen we uiteindelijk aan in Buenos Aires. De lokale luchthaven Aeroparque is mooi gelegen langs de Rio De La Plata met zicht op de skyline van de stad.
Maar de landing op het einde van de wereld is werkelijk verbluffend : bij een staalblauwe hemel naderen we het Beagle kanaal met de uitlopers van de Andes, bossen en riviertjes… Hierna komt er alleen maar oceaan en… Antarctica: zo ver naar het zuiden zijn we nog nooit geweest: dit is toch wel echt een speciaal gevoel!
De volgende morgen staat het zonnetje alweer hoog aan de hemel. Eerst staat er een boottocht op het Beagle kanaal op het programma. We gaan met de maatschappij Canoero: een grote catamaran waar vrij veel volk op kan : hopelijk wordt dit niet te druk! Maar buiten op het dek is er meer dan plaats genoeg, dus plaats genoeg om te genieten. Het weer is schitterend dus genieten doen we van de prachtige landschappen, zeeleeuwen, aalscholvers, … Super! 
S’middags lunchen we in het sfeervolle Almacen Ramos Generales : lekker en prachtig interieur.
Na en wandeling langs ondermeer het standbeeld van De Gerlache (tiens, alleen maar Belgen hier) vertrekken we op onze tweede uitstap naar Estancia Harberton en het pinguineiland. Na een prachtige rit door de Lengabossen en een kort boottocht wandelen we op een eilandje langs de Magelaan- en de ezelspinguins. Vooral deze laatste soort is echt de moeite.
Hierna volgt nog een interressant bezoek aan het kleine museum over de marine wildlife in het kanaal.
Deze schitterende dag sluiten we af in resto Maria Lola met een lekker stukje lam (wel wat te hard gebakken naar onze smaak) en een lekker flesje Shiraz uit Mendoza.