Anne en Wim op reis

Vandaag rijden we naar het zuiden van Nepal, naar de Terrai, het tropische Laagland. Hier bevindt zich het Chitwan National Park, waar ondermeer de eenhoornige Indische neushoorn en de Bengaalse tijger leven.

We logeren in de Tiger Tops Tharu Lodge, een pionier in ecologisch toerisme. Om 15u gaat onze eerste activiteit van start: een voetsafari in het gezelschap van twee olifanten. De lodge heeft een kudde van 7 olifanten, die als bescherming mee wandelen in de jungle, eentje voorop en eentje achter ons. We wandelen in de bufferzone van het park vandaag, dus volgens de ranger minder kans op wildlife.

Maar we zijn nog geen 10 minuten aan het stappen en we zien al een neushoorn die staat te grazen, vlak naast het pad. En dankzij onze geslurfde vrienden kunnen we er ook zeer dichtbij komen: indrukwekkend!

Wat verder zien we ook nog een pauw en een mooi gekleurde bijeneter. Uiteindelijk komen we bij de rivier, waar de olifanten genieten van een fris bad. Zelf genieten we van een fris pintje bij de ondergaande zon.

De volgende ochtend krijgen we een rondleiding in het olifantenkamp. Alle olifanten hebben hun eigen ruim verblijf en 2 verzorgers. We zien hoe een verzorger “sandwiches” bereidt; een bal gemaakt van stro, rijst, kikkererwten, mélasse van suikerriet en zout. Dit is suplementaire voeding naast het gewone grazen. We mogen hen ook voederen. Knap hoe behendig ze met hun slurf zijn. Er is ook één olifant met een kalfje van 2 maanden oud: super schattig!

Daarna gaan we samen met onze gids en 3 Amerikaanse dames de rivier op op zoek naar de bedreigde gaviaal krokodil. We zien er verschillende op de oever.

In de namiddag rijden we in een open Land Rover door de bufferzone van het park. Deze keer zien we verschillende keren 2 neushoorns, telkens moeder en kalf. Daarbovenop spotten we 3 verschillende soorten herten, neushoornvogels, … Maar geen tijger…

Terug in de lodge bij een frisse verse limonade en een paar lekkere hapjes praten we na over de dag met een Australische groep en de Amerikaanse dames, die expliciet anti-Trump zijn. Dan volgt een geanimeerde conversatie tussen 3 continenten over dit onderwerp…

Op onze 2de dag staat een safari in het nationale park op het programma. We steken met een bootje de rivier over waar we weer met een open 4X4 op pad gaan. Onderweg zien we een (rug van een) neushoorn, grijze langoeren, junglehoenen, moeraskrokodil, chittal (Bambi), muntjak, zwijnshert, sambarhert en een kudde gaur (de grootste soort wilde runderen). Er zijn tijgers in de buurt, want we zien sporen van een mannetje en een vrouwtje en ruiken ook een sterk geurspoor. Maar we krijgen ze weer niet te zien.

Op onze derde dag in Chitwan gaan we op bezoek in het “Vulture restaurant”, een rehabilitatie project dat de populatie gieren terug op peil dient te brengen in het park. Deze is doordat een specifieke medicatie voor runderen gebruikt werd enorm gedaald. Nu is deze gelukkig verboden en werden er terug gieren geïntroduceerd. Om de herintroductie te ondersteunen worden ze af en toe gevoerd met natuurlijk gestorven vee. Dat doen ze niet stelselmatig om de gieren niet afhankelijk te maken. Voor de zak met het karkas open gaat, gebeurt er eerst een telling. En daarna kan het feest beginnen: tientallen gieren verdringen zich rond en op het karkas. We zien 4 verschillende soorten; indrukwekkend!

De weg van en naar het Vulture restaurant gaat door de bufferzone. We spotten hele families resusaapjes, wilde zwijnen, herten, en zelfs 6 neushoorns die aan het baden zijn. We zien ook een heel vers spoor van een tijger, maar het beest zelf laat zich weer niet zien…

In de namiddag steken we de rivier weer over om nog een laatste drive in het park te doen. Na nog geen half uur rijden vallen we stil: motor oververhit. Hier staan we dan. Terwijl onze chauffeur het probleem probeert op te lossen, gaan we aan de rand van de rivier zitten in de hoop dat we iets zien. Maar buiten een paar kievitten en langoeren is er niet veel te zien. Gelukkig kunnen we na een tijdje weer verder. Maar nieuwe dieren zien we niet meer, ook geen tijger…

Als we opstaan is het volledig bewolkt; dus geen laatste zicht op de Annapurna vanuit Sarangkot. 🙁

Onze volgende bestemming is Bandipur, een goed bewaard Newari stadje op 3u30 rijden (=hobbelen ) van Sarangkot. We logeren er in The Old Inn, een mooi gerestaureerd Newari huis, midden op de hoofdstraat, de autovrije bazaar. Het is een pittoreske plaats met authentieke gerestaureerde huizen en veel terrasjes.

Bij onze verkenning zien we dat het helemaal opgeklaard is, dus wandelen we naar het uitzichtspunt, een groot plateau waar vroeger handel gedreven werd tussen de kooplieden van India en Tibet. Nu is het een picknickplaats waar Nepalese families van het weekend genieten. Wij genieten vooral van het uitzicht op het Manaslu massief.

Daarna kuieren we verder door de rustige straatjes van het stadje en slaan het dagelijkse leven gade. We krijgen ondertussen veel aandacht van de lokale kinderen. Terug in het hotel beklimmen we de trap naar het dakterras voor een indrukwekkend panoramisch zicht op het Annapurna- en Manaslu massief.

We dineren op het gezellig verlichtte terras van het hotel en doen nog een wandelingetje over de bazaar. Verschillende dansgroepjes van jonge studenten treden er op in traditionele klederdracht. Alleen staat de muziek op z’n aziatisch schril afgesteld, zodat het na een tijdje pijn begint te doen aan onze oren.

Zondag is blijkbaar schooldag in Nepal; wij gaan stappen vandaag! Anil is onze gids voor een dagtocht naar het dorpje Ramkot. We worden vergezeld door een sympathiek Gents koppel, Jan en Martine, die ook in ons hotel verblijven.

De tocht lijkt langzaam bergop te gaan, maar het rare is dat we op de terugweg ook het idee hebben dat het vooral bergop is; tiens?!?

Na een dikke 2 uur stappen door een mistig groen landschap komen we in Ramkot aan.

Dit dorpje behoort tot de ethnische Magar minderheid. Eerst krijgen we een welkomst-tikka (een rode bol op ons voorhoofd) van twee oudere dames die behendig kommetjes maken van bladeren en bamboestokjes: dit is echt ecologisch eetgerei dus afwassen is ook al niet nodig. ☺️ Via de pittoreske straatjes wandelen tot aan het uitzichtspunt. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen, maar van de Himalaya krijgen we nauwelijks iets te zien.

Midden in het dorpje eten we ons lunchpakket op en sluiten af met koffie en thee van het drankstalletje. Op de terugweg, die dus toch meer klimmen dan dalen bleek te zijn, krijgen we gezelschap van een hond die we in het dorp tegen kwamen. Volgens Anil was hij eerder al eens met hem meegelopen en hebben andere toeristen hem toen Watson genoemd, naar de hulp van Sherlock Holmes.

Na deze mooie dagtocht genieten we van een frisse Nepalese pint op het terras van het hotel. We sluiten de dag af met een Nepalees buffet in het gezelschap van Jan en Martine.

Onze volgende stop brengt ons nog dichter bij het Annapurna gebergte: Sarangkot op 1600m hoogte. Vanuit onze hotelkamer hebben we een indrukwekkend zicht op de Annapurna toppen II (7937m) en IV (7525m). We wandelen naar de view tower, vanwaar we de volledige range van Annapurna South, over de Fishtail tot Annapurna II kunnen bewonderen. We maken ook kennis met een nieuw fenomeen: Indiërs die op de tonen van een Bollywood muziekje een TikTok filmpje maken: ons komt het vooral lachwekkend over… 😏

We wandelen over een pad verder naar het andere eind van het dorp waar we tientallen parapentes zien zweven: één van de attracties van Sarangkot. We installeren ons op een terrasje met uitzicht voor een lunch met momo’s en gebakken rijst.

’s Avonds eten we een lekkere Nepalese thali, klaargemaakt door Maya, de eigenares van ons hotelletje.

De volgende dag worden we om 9u opgepikt door zowaar een elektrische Tata en rijden we samen met onze gids, Abized, naar het dorpje Kande. Vandaar start onze trek van vandaag naar Australian Camp op 2065m hoogte. Eigenlijk zou het Austrian Camp moeten zijn, naar de Oostenrijker die hier vele jaren geleden strandde. Maar de Nepali kunnen Austrian blijkbaar moeilijk uitspreken. We trekken door een mooi nevelwoud dat op hoogte overgaat in een bos van rododendrons, die jammer genoeg niet in bloei staan nu. Het is een stevige klim, gelukkig is het wat bewolkt, anders zou het lastig zijn door de warmte. We zijn niet alleen want dit is ook de start van de meerdaagse Poonhill en Mardi Hichal trekkings. Indrukwekkend hoe de dragers zware rugzakken en reiszakken naar boven zeulen.

Na een dik uur komen we boven aan het Australian Camp. We drinken er thee en koffie (de lekkerste tot nu toe in Nepal) op het uitzichtspunt en hopen dat de bergen zich even laten zien tussen de wolken. Maar meer dan een minuscule glimp wordt het vandaag niet.

We stappen dan verder naar Pothana waar we bij één van de teahouses (een eenvoudig verblijf waar trekkers kunnen overnachten) lunchen.  Abized vertelt ons tijdens de lunch dat hij dank zij de steun van een Belgisch koppel met een NGO in de buurt naar school is kunnen gaan. We keren dan terug via een ander, veel rustiger pad, richting Dhampus. Uiteindelijk komen we in een klein dorpje met mooie traditionele huizen. Daarna dalen we verder af langs rijstterrassen, waar ze net met de oogst bezig zijn. We krijgen een interessante uitleg over hoe dit in zijn werk gaat. Ondanks dat het zicht op de bergen het liet afweten was het toch een zeer mooie trekking.

Om 7u ’s morgens verlaten we Kathmandu richting de bergen. De weg naar Pokhara zou in een heel slechte staat zijn, dus we zijn op het ergste voorbereid. Over de ringweg van Kathmandu en daarna de bergen in rijden we nog steeds over een geasfalteerde baan. Af en toe houdt de verharde weg op en hobbelen we door putten, plassen en zelfs een riviertje. Maar daarna komt er weer asfalt, die op een aantal plaatsen heel recent lijkt te zijn gelegd. Veel eerder dan verwacht komen we aan in Gorkha Gaun waar we 2 nachten zullen verblijven. Dit eco-resort ligt op een heuvel op 6 km van het stadje Gorkha. Normaal heb je hier een 360° zicht, maar vandaag zie je alleen maar wolken. Rondom de huisjes is het wel mooi groen met heel veel bloemen. De filosofie hier is zoveel mogelijk alles lokaal te doen: al het personeel komt uit de dorpjes rondom, de huisjes zijn gemaakt uit lokale materialen en de keuken is organisch uit de eigen tuin of de lokale markt. Na een Nepalese vegetarische lunch en een lange siësta doen we een wandeling door een dorpje in de buurt met een lokale gids. Hij toont ons de traditionele huizen en hoe de mensen hier leven. Een groepje mannen zit te kaarten, de kinderen zijn op hun paasbest uitgedost, want vandaag eindigt Tihar.

Het ontbijt verloopt nogal chaotisch en als het buffet eindelijk wordt klaargezet wordt het meteen geplunderd door een Duitse groep die hier ook logeert. Gelukkig zijn we geduldig, want de taxi komt ons pas om 9u oppikken om naar het Gorkha fort te gaan. Het is heel mistig deze morgen, dus van het zicht op de Gorkha vallei is er niet veel te zien en hetzelfde geldt voor de toppen van de Himalaya. Het fort ligt boven op een beboste heuvel. We beklimmen de steile trap langs de indrukwekkende muur en na 2 poorten komen we aan in het complex. Dit bestaat uit verschillende tempels en het paleis waar Sjah Prithvi Narayan geboren is, de koning die Nepal verenigde. De lokale bevolking gelooft dat hij een reïncarnatie van Vishnu was, waardoor het paleis ook een pelgrimsoord is. De gebouwen uit de 17de eeuw zijn prachtig gedecoreerd met houtsnijwerk, met zeer verfijnde figuurtjes (een aantal redelijk erotisch ;-).

Tegen dat we terug in Ghorka Gaun zijn is de zon door de mist gebroken en krijgen we de vallei met zijn rijstterrassen eindelijk te zien. Het wordt drukkend warm en we zien vanuit het Noorden onweerswolken aankomen. De wandeling die we voor de namiddag gepland hadden wordt vervroegd, zodat we voor het onweer terug binnen zijn. Het is een korte mooie wandeling door het bos rond het domein, waar ze tussen de bomen ook kruiden (gember, turmeric) en andere gewassen verbouwen. Tegen dat we terug aan het receptiegebouw zijn, vallen de eerste druppels: perfecte timing!

Na een vlucht van 6 1/2u vanuit Istanbul komen we omstreeks 11u aan in Kathmandu. In de luchthaven gaat het wat minder vlot; overal aanschuiven. Voor het aanvragen van een visum, betalen, grenscontrole, bagagecontrole,… Gelukkig stond onze taxi ons al op te wachten. We logeren in een rustige buurt in het Belgische Via Via hotel. Dat ligt op wandelafstand van de indrukwekkende Bodhnath Stupa, waarvan de grote ogen onder het gouden dak ons al van ver tegemoet zien. Het is dit weekend “Tihar” of het Nepalese Diwali festival en overal zijn winkels en huizen met bloemenslingers versierd. We lopen samen met de Boeddhistische pelgrims een rondje rond de stupa en genieten van de vele kleuren. We gaan een Nepalees pintje drinken met een portie momo’s ( Tibetaanse dumplings) in één van de rooftop cafés errond. ’s Avonds eten we in een gezellig vegetarisch restaurant in de buurt en gaan de sfeer nog eens opsnuiven bij de stupa. Overal flikkereren kleurrijke lichtjes en kaarsjes en is er live muziek. Wat een leuke sfeer!

Na een verkwikkende nachtrust en een lekker ontbijt nemen we een taxi naar centrum Kathmandu, naar het Durbar plein. Hier staan vele indrukwekkende tempels, het oude rijk gedecoreerde koninklijk paleis en het huis van de Kumari, de levende godin, een meisje dat tot aan haar eerste menstruatie hier verblijft en aanbeden wordt als een godin.

Van aan het Durbar plein wandelen we langs vele tempels en winkeltjes  naar Thamel waar we de Garden of Dreams bezoeken. Veel volk, veel geuren en kleuren, veel sfeer…

Tegen de late namiddag nemen we een taxi naar Pashupatinath, een groot Hindu complex langs de heilige Bagmati rivier. Deze is rechtstreeks verbonden met de Ganges rivier. De grote Pashupatinath tempel mogen we als niet Hindu’s niet in, maar je mag wel de gaths bezoeken waar de Hindu’s 24 op 24 hun doden verbranden. Na Varanasi in India zou dit de belangrijkste plaats zijn waar dit gebeurt. Een gids leidt ons rond en vertelt ons alles over dit bijzondere ritueel.

Na een lekker diner in de Via Via gaan we nog eens de sfeer opsnuiven aan de Bodhnath stupa. De sfeer is nog uitbundiger dan de avond voordien met overal rond de stupa groepjes die optreden en regelmatig vuurwerk.

Op zaterdag trekken we naar de volgende werelderfgoed site: de Swayambhunath stupa of Monkey Temple. Deze stupa met gouden dak bevindt zich op een heuvel in het Noordwesten van Kathmandu. Via een steile trap tussen de apen komen we aan de  stupa, die omringd wordt door Boeddhistische en Hindu monumenten; hier komen beide culturen samen.

Tegen de middag nemen we de taxi terug naar de Bodnath stupa waar we op een dakterras genieten van lekkere momo’s en een lokaal pintje. De rest van de namiddag luieren we in de Via Via, want morgen staat een stevige rit naar Ghorka op het programma.