Anne en Wim op reis

Met de bus komen we na een drie uur durende rit aan in Kampong Chnang aan, een niet-toeristisch provinciaal stadje op het Tonle Sap meer.

Een motodup had ons direct gespot en wilde ons per se meenemen naar zijn guesthouse. Vermits we de naam al gehoord hadden in de Reiswijzer verslagen hebben we het maar geriskeerd, maar het hotel bleek vol te zitten. In het tweede hotel dat hij ons wilde opdringen spraken ze geen letter Engels, en dan hebben we hem vriendelijk maar beslist gevraagd ons naar het Sokha Guesthouse te brengen, volgens onze bronnen zo wat het beste alternatief in Kampong Chnang en men spreekt er Engels. Dan in 1 van de twee restaurants van het stadje snel wat gaan eten en dan beginnen we aan onze wandeling.

Kampong Chnang is letterlijk omgeven door het meer; onze wandeling leidt ons eerst langs paalwoningen. Jammer genoeg kunnen we er nog niet tussenlopen, want het water is nog niet helemaal gezakt; verder in het droge seizoen moet dit wel mogelijk zijn en heel leuk om te doen. Voorbij een Wat die het echte begin van het meer markeert komen we aan een haventje. Probleem: We moeten naar het toilet, maar probeer dat maar eens duidelijk te maken in een stadje met nagenoeg geen toeristen en waar de meesten alleen Khmer spreken, laat staan kunnen lezen. Uiteindelijk heeft een ondernemende booteigenares het lumineuse idee om ons naar een schooltje te brengen, waar ze er achter komen wat onze “hoge nood” wel is 😉 Algemene hilariteit natuurlijk! En we belonen onze “redster” door met haar een boottochtje langs het drijvende deel van de stad te maken; ook hier zien we alle dagelijkse activiteiten van dichtbij; een drijvend winkeltje, het herschilderen van de boten voor de festiviteiten eind deze maand, …

Achteraf lopen we nog door tot aan het tweede haventje waar men continu goederen af en aan zeult; een bedrijvigheid van belang! Langs het water vinden we ook veel foodstalletjes en marktkraampjes.

Na onze fikse wandeling gaan we vroeg eten in het zelfde restaurant als ’s middags, want veel keuze hebben we natuurlijk niet.