29/11 : Jiquilillo – Beklimming van de Cosiguïna vulkaan

2016 Nicaragua, Op reis Geen reactie

​Om 5u (!) worden we opgepikt door David en de chauffeur van de 4X4 die ons naar Potosí zal brengen. We zijn met zijn vijven: 2 Duitse dames, een Française en wij. De 50km naar Potosí zijn een hele onderneming; eerst doen we een tussenstop waar we een koffie kunnen drinken en daarna gaan we de hobbelige weg op naar het vertrekpunt. Onderweg overrijden we een plots overstekende kip, moeten we aanschuiven achter kuddes koeien en bij een halte voor een moeilijk stuk, waarbij onze chauffeur uitstapte, begint de auto ineens achteruit te bollen, waardoor de deur omgeplooid raakte. Nu was dit al wel een heel oude auto, met al vele deuken, dus eentje extra kon er nog wel bij. Uiteindelijk kunnen we om 8u op pad gaan. We lopen deze keer door een droog tropisch bos en zien onderweg weer vele kleurrijke vogels (toekans, parkieten, papegaaien, trogons, motmots). De weg stijgt geleidelijk, dus dat valt goed mee. Het is weer vrij warm, maar vermits er vandaag nogal wat wolken zijn had het erger gekund. Meestal lopen we onder de bomen, maar het laatste stuk is veel steiler en alleen struikgewas. Als we dan uiteindelijk boven komen is er de beloning van een schitterend uitzicht op de krater met 700m dieper het kratermeer. Er hangen nogal wat wolken, maar als die optrekken hebben we over de krater een zicht op de golf van Fonseca tot aan de vulkanen van El Salvador. Aan de andere kant het Estero Real en Honduras en verder ook nog Padre Ramos en de kust waar wij verblijven. De Cosiguïna vulkaan ligt nl. op een schiereiland aan de Golf van Fonseca en daardoor op een drielandenpunt. Ze is 870m hoog. De krater implodeerde bij de laatste uitbarsting in 1835, en sindsdien slaapt deze vulkaan, waardoor er een prachtig tropisch bos ontstond. In de krater horen we het gekrakeel van een groep spider monkeys. Na een uurtje genoten te hebben van het uitzicht keren we terug. Een stuk sneller dan heen, maar het is dan ook bergaf en we hebben honger.  De late lunch om 15u smaakt! We hebben voor’s avonds verse vis besteld. Dat moet één dag op voorhand. We krijgen een gigantische roodbaars; zeer lekker, maar we krijgen hem moeilijk op vanwege de late lunch. Nadien praten we nog na met de andere gasten over deze geslaagde dag.

28/11 : Jiquilillo – Padre Ramos mangrovegebied

2016 Nicaragua, Op reis Geen reactie

​Om 10u hebben we afgesproken in een winkeltje in het gehuchtje Los Zorros met onze gids voor Padre Ramos. Men komt ons echter vertellen dat het een uurtje later wordt, want de broer van onze gids heeft vannacht een ongeval gehad met zijn boot. Om 11u treffen we onze gids David dan. Hij vertelt ons over het ongeval; dat gebeurde ’s nachts. Door een onverwacht hoge golf is het vissersboot omgeslagen en heeft David’s broer daarbij wellicht een paar ribben gebroken. We zien hier elke avond de vissersboten  de oceaan op gaan, maar hadden niet ingeschat dat dit zo’n gevaarlijke job is. Met een houten kano, die ook door de schelpenvissers gebruikt wordt, worden we door de mangrove gepeddeld. We zien pelikanen, ibissen, fregatvogels en krabbetjes. We leggen ook aan bij een eilandje, waar we een heuvel beklimmen waar we een prachtig uitzicht hebben over het mangrovegebied en ook de twee dichtstbijzijnde vulkanen : de San Cristobál (de hoogste van het land) en de Cosiguïna, die we morgen gaan beklimmen. Het is bloedheet zo pal op de middag, dus wanneer we rond 14u terug wandelen, gaan we bij het winkeltje/bar nog eerst een frisse Cola drinken. Terug in Rancho Esperanza eten we een kleine snack en gaan dan genieten van het strand en de oceaan : heerlijk plonsen in de golven en boekje lezen en zonsondergang kijken in de hangmat: het leven is hier echt zwaar!

27/11 : Naar de Pacific – Jiquilillo

2016 Nicaragua, Op reis Geen reactie

​Om 6u ’s morgens nemen we al een taxi naar het busstation om daar de Express bus naar León te nemen. De taxi zet ons echter af aan het verkeerde busstation. Er staat daar wel een collectivo te wachten voor León, een minibusje dat vertrekt wanneer het vol is. Maar het is zondagmorgen en het ziet ernaar uit dat het niet snel vol zal zijn. De chauffeur probeert ons wijs te maken dat de Espresso van 6.45u niet gaat op zondag. Na wat twijfelen besluiten we toch een taxi naar het andere busstation te nemen, want er staat voor ons een pick-up klaar in León en die willen we niet laten wachten. Oef, de bus gaat dus toch. Op twee en een half uur staan we in León, waar de chauffeur van Rancho Esperanza al staat te wachten. Het temperatuurverschil is groot: wat een hitte! Onderweg genieten we nog van het uitzicht op alle vulkanen rond León.

Om half 12 komen we aan bij Rancho Esperanza, een heel relaxte plek bij het strand, waar een soort surf vibe hangt. Ons hutje is eenvoudig en heeft een open lucht badkamer en twee hangmatten onder een palmdakje. We installeren ons en na de lunch nemen we een hangmat aan het strand om te lezen en te genieten van het uitzicht. Bij het avondmaal maken we kennis met de andere gasten en spreken af wat we de volgende dag gaan doen.