26-27/11: Lake Mutanda – gorilla’s in Bwindi

2018 Oeganda, Op reis Geen reactie

Vandaag mogen we weer uitslapen: we vertrekken pas om 8u naar onze volgende bestemming: het Mutanda meer. We klimmen vanuit de savanne terug de bergen in en rijden door een schitterend landschap met theeplantages en door het Noorden van het “Bwindi Ondoordringbaar Woud”. Dit nationaal park is de thuisbasis van enkele groepen met Oostelijke Hoogland gorilla’s. Die krijgen we onderweg nog niet te zien, maar wel al enkele kleinere aapjes. Tegen half twee komen we aan in Kisoro waar we gaan lunchen in het hotel waar Diane Fossey nog verbleef.

Vandaar is het nog drie kwartier rijden naar het Mutanda Lake Resort, prachtig gelegen op een schiereiland van het meer met schitterend uitzicht op de Virunga vulkanen. Omdat we hier vier nachten verblijven, krijgen we een upgrade naar een luxe cottage met een groot terras met bijhorend uitzicht: zalig!

Na een verkwikkende nacht zijn we weer vroeg op voor het volgende hoogtepunt van deze reis: vandaag trekken we naar Bwindi op zoek naar de gorilla’s. Moussa wil om half acht ter plaatse zijn zodat we nog kunnen aangeven welke groep we willen bezoeken. Een aantal groepen bevindt zich op zeer moeilijk terrein, en als je aankomt nadat de groepen verdeeld werden, dan moet je nemen wat overblijft. We hebben geluk; we worden ingedeeld bij één van de twee groepen die volgens Moussa de beste zijn. We zijn maar met vier in ons groepje, met naast ons nog een Mexicaans koppel. Die zijn bezig aan een heel ander soort reis dan wij: op veertien dagen tijd hebben ze al Kaapstad, Botswana en de Victoria Watervallen bezocht; de highlights van zuidelijk Afrika dus. Na de gorilla’s vliegen ze weer naar huis. Ieder zijn manier van reizen zeker…

Het begin van de trek is redelijk gemakkelijk; eerst wel een steile afdaling, maar dan een heel eind redelijk vlak. We moeten wel meerdere keren een riviertje oversteken en zijn blij dat we onze dragers hebben die ons telkens veilig en met droge voeten over helpen. Dan begint het te klimmen, eerst nog op smalle paadjes, die af en toe een beetje glibberig zijn en dan dwars over en door het lage gebladerte. Onze dragers helpen ons steeds weer het evenwicht te bewaren. Na bijna twee uur en half stappen horen we naast ons in het struikgewas een gegrom: de gorilla’s zijn vlakbij! Nu alleen nog ze te zien krijgen; niet simpel in het dichte groen. We vrezen al een beetje dat het bij een glimp zal blijven, maar dan zien we de zilverrug voorbij komen, gevolgd door twee spelende jongen van ongeveer drie maanden oud. De zilverrug is snel weer in het struikgewas verdwenen, maar de twee jonge gorilla’s doen gekke apentoeren vlak voor onze neus. Het gaat over een groep van 9 gorilla’s. Vermits ze bladeren aan het eten zijn, zitten ze wat verspreid rondom ons in het dichte groen. Na een tijdje komt er een adolescent mannetje naar ons toe gewandeld. Hij loopt gewoon tussen ons door (strijkt zelfs langs onze benen) alsof er niets aan de hand is. Een meter of drie verder legt hij zich gemakkelijk en gaat verder met het kauwen van bladeren en twijgjes. Ongelooflijk! Vrij dicht bij zitten nog andere groepsleden, maar meer dan een glimp krijgen we van hen niet te zien. De zilverrug komt dan terug in ons vizier. Hij zet zich ook op zijn gemak en kauwt verder. Het uur dat we bij deze vriendelijke primaten mogen doorbrengen is zo voorbij. Tijd om aan de terugweg te beginnen. Onze Mexicaanse reisgezel heeft echt nul conditie en krijgt het alsmaar moeilijker. Rond 13u stoppen we om onze picknick op te eten, wat echt wel nodig is voor hem. Uiteindelijk komen we rond 15u terug bij de auto en krijgen daar plechtig ons gorilla certificaat uitgereikt. Weeral een ervaring rijker!