De eerste dag in Serengeti trekken we naar het oosten vanuit het centrale gedeelte waar we verblijven. Dit is wat hoger gelegen, waardoor er een stevige wind waait. Er zijn hier ook een stuk minder andere voertuigen. Volgens Aniny omdat de meeste gidsen de moeite niet doen het centrale gedeelte te verlaten. We zien er topi en hartebeest en een aantal gieren die zich tegoed doen aan het karkas van een gazelle. Op aangeven van een andere wagen die van de andere richting komt, zien we naast een waterpoel een jachtluipaard met haar 2 jongen lopen. Ze nemen plaats boven op een termietenheuvel naast de weg; waw! Ze doen dit om een beter zicht te hebben over mogelijke prooi in de savanne. In de namiddag zien we veel leeuwen, die zich ophouden in de schaduw in de buurt van de “kopjes”, rotsformaties die her en der over de savanne verspreid zijn.
De tweede dag in Serengeti gaan we richting het Westen, waar we hopen een glimp op te vangen van de gigantische kuddes die richting het zuiden aan het trekken zijn. In totaal zouden zo’n 4 miljoen gnoes en 2 miljoen zebra’s van Noord naar Zuid migreren. Doordat het al redelijk groen is, is de kudde opgesplitst, maar de hoeveelheid gnoes die we tegenkomen is toch redelijk indrukwekkend. In het zog van de gnoes lopen de zebra’s; 2 soorten die graag met elkaar optrekken.
Na de picknick zien we eindelijk een luipaard in een boom, en wat later zelfs nog een tweede! We spotten ook 2 bat-eared foxes, die zich normaal niet makkelijk laten zien.
De laatste ochtend voor we naar het zuiden vliegen, doen we een safari richting Seronera airstrip. We komen nog een eindeloze rij gnoes tegen die de weg oversteken; een mooi afscheid van de Serengeti en de parken in het Noorden.
Vandaag staat een lange rit op het programma naar de Ngoro Ngoro krater. Onderweg hebben we nog een paar mooie zichten op de vulkaan Ol Doinyo Lengai. Tegen de middag komen we aan in de Ngoro Ngoro Conservation area, vanwaar we de kraterrand oprijden. Op een uitzichtspunt krijgen we een goed idee van de omvang van de krater. We zien beneden een kudde buffels als kleine bewegende stipjes.
De kraterrand bevind zich op meer dan 2000 meter hoogte en is begroeid met een weelderig groen bos. Gezien dit een Conservation area is, is het aan de Masai toegelaten hier te wonen en hun kuddes te laten grazen. Na een picknicklunch pikken we een gewapende ranger op en gaan met hem op pad voor een wandeling langs de kraterrand. Na een uurtje wandelen komen we aan een ander schitterend uitzicht over de krater. We kunnen echter niet verder vanwege de rook. De Masai zijn stukken land aan het afbranden, zodat er vers gras kan groeien met de komende regens. We bellen Aniny om ons elders te komen oppikken, waardoor onze tocht ietsje wordt ingekort.
We overnachten in het Agnata Kamp boven op de kraterrand, waar het al snel serieus begint af te koelen, een groot contrast met Lake Natron. Terug in onze tent na het diner blijken ze warme kruiken in ons bed gestoken te hebben. Dat komt hier goed van pas. Bij het licht van de zaklamp van de begeleider van het kamp zien we dat er buffels in de buurt zijn. Als we later wat aan het lezen zijn kunnen we de beesten horen grazen. Ze zijn blijkbaar wat slechtziend, want er lopen er tegen de stormtouwen van onze tent, waardoor die een beetje heen en weer schudt. Maar ze is gelukkig heel stevig en staat bovendien op een platform.
Om 7u ’s morgens dalen we al af in de krater, een hoogteverschil van 600m. Na nog geen 10 minuten beneden in de krater, komen we 2 volwassenen mannetjesleeuwen tegen, indrukwekkende verschijningen! Er staan tientallen andere safari voertuigen naar het spektakel te kijken, een beetje veel eigenlijk.
Boven de grote kudde gnoes verderop krioelt het van de zwaluwen, net libellen boven een poel. Er zitten ook veel vogels, waaronder pelikanen, grote flamingo’s en de prachtige kroonkraanvogel. Op de oever van het meer zien we nijlpaarden met een jong. Uit het hoge gras komen twee leeuwen gelopen, een vrouwtje en een jong mannetje, waarschijnlijk moeder en zoon. Deze keer hebben we de show voor ons alleen. We komen nog 2 gevlekte hyena’s tegen en gaan op zoek naar de zwarte neushoorn, maar die laat zich niet zien.
We rijden terug de kraterrand over en zetten koers richting Serengeti. Maar eerst slaan we af naar de Olduvai kloof, een plek waar men overblijfselen heeft gevonden van verschillende hominiden, onze over-voorouders, tot wel 1,8 miljoen jaar geleden. We gaan naar het uitzichtspunt over de kloof kijken en bezoeken het interessante museum.
Na de middag rijden we de zuidelijke Serengeti vlakte in, waar binnenkort de grote kuddes zullen neerstrijken. Die zijn onderweg van uit de Masai Mara in Kenia. De eerste regens van de voorbije dagen zorgen voor vers gras, hetgeen deze periodieke migratie op gang brengt.
We rijden door naar Centraal Serengeti, waar ons verblijf van de komende 3 dagen zich bevindt, het Tortilis Serengeti Camp. Onderweg zien we al grote aantallen zebra’s en gnoes, wat aangeeft dat de kuddes aan het arriveren zijn. Vlak naast de weg heeft een leeuwin een gnoe gedood, waar ze zich samen met haar jongen aan tegoed doet. En da’s niet alles, vlakbij zien we nog 2 andere groepjes leeuwen met prooi. Het is een tijd van overvloed voor alle beesten! Daarna doen we snel ons dak toe, want het begint hard te regenen. Gelukkig is het weer droog als we in het kamp aankomen. Het voltallige personeel staat on op te wachten met een swingend welkomstlied.
Bij zonsopgang worden we getrakteerd op de aanwezigheid van olifanten in het kamp; ze staan rustig te grazen onder de acaciabomen. Ondertussen zien we de zon opkomen boven Lake Manyara; zalig!
Na het ontbijt hebben we buiten het nationaal park afgesproken met een gids om een “Great Rift Valley hike” te doen. We klimmen een stukje langs de wand van de Riftvallei omhoog, terwijl onze gids ons op interessante zaken wijst, zoals geneeskrachtige planten, vogels enz… Bovendien genieten we nog van een paar vergezichten op Lake Manyara. Na een tijdje dalen we af door een mooi tropisch bos en belanden uiteindelijk in een grote bananenplantage. We komen meer te weten over de soorten bananen en het proces van kweek tot banaan. Aan het einde van de wandeling komen we in een dorpje van de Maconde, een stam die oorspronkelijk uit Mozambique afkomstig is en bekend is omwille van hun fijne beeldhouwwerk. Ook passeren we nog langs een lokale academie, waar schilderijen tentoongesteld en uiteraard ook te koop aangeboden worden.
Na de wandeling wacht ons een lange rit langs de wand van de Great Rift door een zeer dor landschap, waar we hier en daar Masai met hun kuddes tegenkomen. We picknicken in de auto om beschut te zijn tegen de zon, want hier staan bijna geen bomen.
Eindelijk zien we de vulkaan Ol Doinyo Lengai opdoemen, een actieve vulkaan vlakbij het alkalische Natron Meer.
Het landschap wordt hier terug groener, dankzij de riviertjes die uit de bergen rondom naar beneden stromen. Onze eindbestemming, Lake Natron Camp, is een echte verrassing; het kamp ligt aan het meer met duizenden flamingo’s. De tenten staan opgesteld tussen de stroompjes die het meer voeden, waarin vele watervogels zich tegoed doen aan de overvloedige visjes. Een kudde zebra’s en gnoes staan tussen de tenten te grazen. Het is hier heet, maar wonderbaarlijk mooi.
Tegen de late namiddag gaan we op stap met een gids naar de rand van het meer. In deze periode van het jaar komen tot wel 2,5 miljoen flamingo’s hier bijeen om te paren en te broeden. We zien groepjes flamingo’s zeer dicht bij elkaar bewegen in hun beroemde paringsdans: een echt spektakel!
De volgende ochtend rijden we naar “de eerste voetstappen van de mensheid”, versteende voetstappen van meer dan 10.000 jaar geleden. Een eindje verder start onze wandeling door een vulkanische kloof, richting een waterval. We steken meermaals de rivier over waarbij het water tot aan onze middel reikt. Dit is een zalige verkoeling. Na een klim van een uur komen we bij de waterval waar we genieten van een verfrissend bad.
Op de terugweg rijden we langs Masai dorpjes en zien we verschillende giraffen, waarvan er verschillende al zittend onder een boom. Zittende giraffen; dat hadden we nog nooit gezien!
De namiddag brengen we al relaxend door aan de natural pool, waar reigers en aalscholvers vlakbij zitten te vissen en je vanuit de pool een mooi zicht hebt op het meer, waar net een grote kudde gnoes op het strand arriveert.
De sundowner kunnen we jammer genoeg niet doen op de voorziene plek, een heuveltje met uitzicht over het meer, want het is hard beginnen waaien. Dan maar proosten uit de wind bij de pool en nog een laatste maal genieten van deze schitterende omgeving!
Aan de voet van de Great Rift ligt het Manyara meer, een compleet andere omgeving dan Tarangire: een groen woud, vele riviertjes en op de lagere gebieden acaciabomen, waar vaak boomklimmende leeuwen te vinden zijn.
Onderweg naar het Park bezoeken we een Masai nederzetting, een Emanyata, ronde lemen hutjes rond een kraal voor de koeien en geiten en ommuurd door een takkenhaag. Het landschap hier is dor en droog, er is geen stromend water en elektriciteit. Ongelooflijk dat de Masai er voor kiezen om dit leven te blijven leiden. Maar voor hen is ons leven kunstmatig. Elk hutje is voor een andere vrouw van de chief van de nederzetting, die er leeft met haar kinderen. Gelukkig is het binnen koel, want buiten is het erg heet en is er nauwelijks beschutting. We worden uitgenodigd mee te doen aan de traditionele welkomstdans, waarbij we de traditionele kleren aan krijgen. Hier voelen we ons toch wat ongemakkelijk bij. We krijgen een interessante uitleg van de oudste zoon van de chief, die een jaar Engels heeft gestudeerd in Arusha.
Nauwelijks een half uurtje rijden van het dorpje komen we in een totaal andere streek; weelderig groen, overal wordt er tropisch fruit verkocht langs de weg. We picknicken in de koelte van de bomen aan de ingang van het nationaal park. In het park zien we vele bavianen en een grote kudde olifanten, met babies en indrukwekkende olifantenstieren. We blijven er lang naar kijken. De enorme beesten lopen vlak naast ons voertuig, zonder zich van ons iets aan te trekken. Aan de oever van het meer staan vele dode acaciabomen. Dit komt omdat recente overstromingen van het alkalische meer, zout water heeft binnen gebracht. Ondanks het zoutgehalte zitten er toch een paar nijlpaarden in het meer. De boomklimmende leeuwen zijn echter nergens te bekennen…
De volgende morgen gaan we op pad met een gewapende ranger voor een voetsafari. Hij vertelt ons over geneeskrachtige eigenschappen van bepaalde planten en andere interessante weetjes. We zien vooral kleinere dieren: 2 soorten neushoornvogel, hamerkopeend, kleurrijke bijeneters, tilapia in de rivier en een paar waterbokken.
Na de wandelsafari doen we ook nog het boomtopparcours. Maar het is intussen zo heet dat alle beesten zich lijken te verstoppen. Ons tafeltje voor de lunch staat gedekt onder een boom met uitzicht op het meer. De rest van de dag luieren we, want morgen is het weer een drukke dag.
Op 2 uur rijden van Arusha ligt het Tarangire National Park. Dit is bekend omwille van zijn grote kuddes olifanten en de vele eeuwenoude baobabs die over het park verspreid staan.
Op onze eerste safaririt zien we uiteraard al veel olifanten, maar ook giraffen, zebra’s, buffels, eland antilopen, …
Tegen 17u komen we aan in onze lodge Tarangire River Camp, waar we onder begeleiding naar onze safari tent moeten, want er lopen 3 olifanten op het terrein. Ze zijn verzot op het rijpe fruit van één van de bomen op het terrein. De Masaai die ons begeleidt weet de beesten al snel het kamp uit te drijven. De tenten staan op verhoogde platforms die uitkijken op de rivier, dus compleet veilig voor de geslurfde viervoeters.
Onze dag is echter nog niet ten einde; na een verkwikkende douche reppen we ons naar het diner, want om 19u vertrekken we op nachtsafari. Op een half uurtje zijn we weer aan de ingang van het park, waar we opgewacht worden door een ranger, een spotter en een gids. Aanvankelijk zien we dezelfde dieren als overdag, maar ook enkele uiltjes, een kameleon, een springhaas (“de afrikaanse kangoeroe”) en dan ineens in het midden van de weg enkele slapende leeuwen; een mannetje en 4 vrouwtjes. Na deze geslaagd rit genieten we van een zalige nachtrust in onze tent.
