27-11-2016
Anne
2016 Nicaragua, Op reis
Geen reactie
Vanmorgen doen we het rustig aan want onze pick-up die ons terug naar Esteli zal brengen komt pas om 10u. Zoals gisteren hangen de wolken weer laag, zodat de lucht heel vochtig is. Lastig, want we wilden graag dat onze kleren toch wat zouden drogen voor ze de bagage in gaan. Dat zal dus iets voor Esteli worden. 😖 We nemen afscheid van Marcial en zijn familie (inclusief hun hyperactieve zoontje Yesua) en Lennart en gaan weer de hobbelige weg op. In Esteli nemen we onze intrek in Hostal Luna, een eenvoudige hostel rond een gezellige binnenkoer en gaan lunchen in Café Luz aan de overkant. Beiden zijn eigendom van een non-profit organisatie die met de inkomsten lokale projecten steunt. Bovendien zijn ze ook de “Place to be” voor de toeristen die deze regio bezoeken. Het is een goede plaats om even uit rusten en op te drogen 😏 vóór onze volgende etappe in de streek van León. In het stadje is niet echt veel te zien, maar er is een levendige Parque Central en bovendien blijkt er net een kookwedstrijd voor Kerstmis te zijn : aan verschillende kraampjes zitten de deelnemende koks met hun gerechten uitgestald. Op een podium speelt een lokaal groepje: niet slecht, maar de klankinstallatie is verschrikkelijk, zodat we snel rustiger oorden op zoeken : in de gezellige binnentuin van een cafeetje drinken we een mocha : een soort van milkshake, meestal op basis van koffie (ah ja, we zijn in Nicaragua); lekker verfrissend! Na een laaaaaange siësta gaan we aan de overkant weer iets eten, want morgen moeten we vroeg op om de bus naar León te nemen.
27-11-2016
Anne
2016 Nicaragua, Op reis
Geen reactie
Het heeft de hele nacht gewaaid en geregend, en ook bij het ontwaken hangen de wolken nog laag, zodat de finca in de mist zit. Het is hier dan ook het nevelwoud. Omdat de wolken niet optrekken dalen we in de voormiddag af naar de middenzone van het park. De vegetatie is hier compleet anders: lagere bomen waar mossluiers van afhangen. Dit ziet er een beetje sprookjesachtig uit. We wandelen over het grondgebied van verschillende finca’s tot aan een uitzichtspunt. Het hele park is namelijk privébezit en wordt door de lokale boeren beheerd; zo combineren ze ecotoerisme, landbouw en natuurbeheer. Aan het uitzichtspunt hebben we geluk: de wolken zijn voldoende opgetrokken, zodat we toch een mooi zicht hebben. Terug in de finca krijgen we een deugddoende maaltijdsoep.
Na de middag gaan we het hoge gedeelte verkennen: hier is de vegetatie eerder dicht nevelwoud. We lopen over glibberige paadjes en Marcial vertelt ons één en ander over de verschillende planten die er groeien. We gaan ook op zoek naar toekans, maar wanneer het terug begint te regenen, blijkt de vogel gevlogen. 😉 We komen kletsnat terug in de finca, maar hebben toch genoten van deze wandeling.
26-11-2016
Anne
2016 Nicaragua, Op reis
Geen reactie
Om 9u komt een taxi ons oppikken om ons naar het busstation van Matagalpa te brengen. Wanneer we daar aankomen worden we onmiddellijk naar de bus voor Esteli geloodst; onze bagage wordt bovenop vastgemaakt en weg zijn wij. Het is geen Espresso bus, maar we zijn toch op twee uur tijd in Esteli, een half uur te vroeg voor onze pick-up naar het natuurgebied Miraflor, waar we twee nachten zullen verblijven. We gaan met een 4X4, de enige manier om het nevelwoud te bereiken. De wagen wordt begeleid door Lennert, een Duitse student die een jaar aan de universiteit van Esteli stage loopt. Hij is bevriend met Catharina, de Duitse eigenares van Finca Lindos Ojos, waar we verblijven. Omdat zij in Managua moest zijn, heeft ze hem gevraagd om met ons mee te gaan naar de finca om voor ons te vertalen. In ruil heeft hij een weekendje gratis vakantie op de finca. De finca wordt bewoond en bewerkt door een Nicaraguaanse familie; Marlena, Marcial en hun drie kinderen. Marcial neemt ons mee voor een wandeling rond de finca, die ook door een stukje oerwoud gaat. Hij weet ons vanalles te vertellen over de medicinale eigenschappen van verschillende planten in het woud. Na de “wurst” met zuurkool (ah ja, de eigenaar is Duitse) en de versgeplukte sla uit de tuin, praten we nog wat na met Lennert bij een glaasje Flor De Caña rum met limoen.
24-11-2016
Anne
2016 Nicaragua, Op reis
Geen reactie
Na het ontbijt gaan we op pad met een gids van Selva Negra voor een “nature walk”. Een Amerikaanse man en zijn zoon gaan met ons mee. Onze gids is tamelijk onervaren en moet voor ieder vogeltje in zijn vogelgids zoeken en is dan nog niet zeker welke we juist zien. Er was wel veel wind omwille van de ontkiemende orkaan aan de andere kant van het land, waardoor er sowieso weinig vogels te zien zijn. Geen geslaagde toer dus, want als we de rest van de voormiddag onder ons twee verder wandelen zien we meer.
Na de middag gaan we op pad met een andere gids. We doen de koffietoer met José. Eerst gaan we met de truck naar de plantage waar we het hele proces van pluk tot kopje uitgelegd krijgen. We zien de machines en installaties voor spoelen, fermenteren en drogen, een wandelen langs het dorpje van de werknemers. Gelukkig is het net het seizoen van de pluk, dus hebben we de kans om naar het binnenhalen van de pluk te gaan kijken. We rijden met de truck een eind verder de plantage in en zien er enkele van de ruim 800 seizoenarbeiders aan het werk. Een unieke ervaring. We zijn onder de indruk van het harde labeur om alle zware zakken met geplukte bonen op te laden. We zullen bij onze volgende kop koffie denken aan alle moeite die in ons vanzelfsprekende kopje is gekropen. Als kers op de taart krijgen we nog een echte proeverij onder de deskundige begeleiding van José en praten we nog even na over de super interessante toer met de andere 5 deelnemers.
22-11-2016
Anne
2016 Nicaragua, Op reis
Geen reactie
Om 8u ’s morgens verlaten we Papaturro. Deze keer vertrekken we min of meer op tijd, zodat we rond de middag in San Carlos aankomen. We lunchen met het zicht op de San Juan rivier en gaan ons informeren voor onze trip naar Matagalpa morgen. Er is geen rechtstreekse bus, zodat we om moeten rijden via Managua, een hele omweg. Er wordt ons aangeraden om de bus van 8u te nemen, want die van 6u30 zou veel meer tussenstops hebben en komt al van elders, zodat ze al vrij vol zou kunnen zitten, wat niet handig is met onze bagage. Maar de bus van 8u is dan weer later in Managua, zodat we vrezen niet voor het donker in Matagalpa te geraken. We gaan te rade bij de toeristische dienst (Intur) en besluiten uiteindelijk om met privé vervoer te reizen; uiteraard veel duurder, maar we doen er dan slechts 4 1/2 uur over, zodat we in Matagalpa meer tijd hebben. De vriendelijke mevrouw van Intur belt voor ons een paar chauffeurs op en negotieert met hen de beste prijs.
Om 7u stipt staat Carlos, onze chauffeur, ons op te wachten aan ons hotel. Hij laadt onze bagage in en dan gaan we eerst ontbijten. Ondertussen is Carlos druk aan het rond bellen op zoek naar een gevarendriehoek. Dat is hier namelijk verplicht en op dit lange traject zou er wel eens politiecontrole kunnen zijn. Uiteindelijk leent hij er één van een voorbijrijdende collega. Iedereen kent hier blijkbaar iedereen. Als we vertrekken vraagt Carlos of we het erg vinden dat zij echtgenote met ons mee gaat. Uiteraard niet. Met ons vieren zijn we dan onderweg in de piepkleine Kia Morning. Maar dat is niet zo raar in Nicaragua. Al na een half uurtje rijden we de bus van 6u30 voorbij. We zijn blij dat we ons eigen vervoer hebben, want aan dit slakkengangetje zouden we nooit op tijd in Matagalpa geraken. We rijden door een mooi groen landschap. Stilaan wordt het meer bergachtig. Heidi (jawel!), de echtgenote van Carlos, vindt het prachtig; ze heeft deze streek blijkbaar nog nooit bezocht. Als we omstreeks 13u in Matagalpa uit de auto stappen, is het bibberen geblazen; het is hier zeker 10 graden frisser dan in San Carlos. Selva Negra, waar we verblijven, ligt middenin een natuurgebied en is één van de oudste koffieplantages van Nicaragua. Het is bovendien een volledig zelfvoorzienende ecoboerderij die 250 locale mensen tewerkstelt. Ze hebben hun eigen schooltje en een gezondheidscentrum. Het domein is in handen van de vierde generatie Duitse immigranten. We praten even met de gids van Selva Negra en die beveelt ons aan om één van de trails op het terrein te wandelen. We hebben geluk: onderweg zien we een zeldzame guardabarranco, een kleurrijke vogel met een lange staart, en de nationale vogel van Nicaragua. We eindigen onze wandeling op het terras van het hoofdgebouw en genieten nog van een drankje in het zonnetje.