Anne en Wim op reis

Prachtig weer deze ochtend : het ontbijt wordt dan ook geserveerd op onze gezellige patio met zicht op de tropische tuin: zalig begin van de dag!

Na het ontbijt gaan we eerst boodschappen doen in de Spar. We slaan een grote voorraad water in, wat zeker geen overbodige luxe is met het warme weer. Daarna gaan we op pad.

De eerste stop is de “Pinnacle”, een rechtopstaande zuil in het midden van de Canyon. Vandaar gaat het naar “God’s window”, een uitzichtspunt, waar je ook een korte wandeling kan maken door een stukje regenwoud. Via de niet zo spectaculaire “Wonderview” rijden we verder naar de mooie Lisbon watervallen.

We lunchen’s middags op een prachtige plek in een mini Canyon : de “Potluck Boskombuis”. Hier geraken we via een gravelweg een paar honderd meter van de hoofdbaan. Onder een grote rots heeft men hier een open lucht keuken geïnstalleerd, waar typisch Zuid-Afrikaanse gerechten bereid worden. We eten een lekker gekruide boerewors en potsjiekos. En het uitzicht krijgen we er gratis bij.

Na de middag gaat het crescendo : eerst de schitterende Bourke’s Luck Potholes, waar vele Afrikaanse families blijkbaar hun zaterdag doorbrengen met een braai (=bbq) en het hoogtepunt zijn dan de “3 rondavels”; drie rotsformaties op een rij, die elk  de vorm van een Afrikaanse hut lijken te hebben. Het late namiddaglicht geeft de Canyon trouwens een mooie gloed.

Terug in Graskop reserveren we bij The Glass House; een restaurant met typisch Zuid-Afrikaanse keuken. Dat zal smaken na een goed gevulde dag. Morgen vertrekken we richting Krugerpark, waar we de Olifants wildernesstrail gaan doen.

Pinnacle

Bourke’s Luck Potholes

Blyde Rivier Canyon en Three Rondavels

Na een lange tocht zijn we in Graskop aangenomen.

We vertrokken gisteren om 15u in Antwerpen met chauffeur Raf om om 18u20 onze vlucht naar Istanbul te nemen. We vliegen immers met Turkish Airlines. In Istanbul komen we en uur later aan dan voorzien en vertrekken we ook een uur later. Geen nood: dat heet Erdogan-tijd. 🙂 In Turkije zijn het immers weldra verkiezingen, en dus heeft dit heerschap besloten de wintertijd twee weken later dan de rest van de wereld in te voeren. Gevolg: niemand in Turkije weet nog juist hoe laat het nu eigenlijk wel is, zeker op het nachtelijke uur dat we er even vertoeven.

In Johannesburg zijn de uren gelukkig wel terug normaal en rond de middag pikken we er onze huurauto op: een zilvergrijze Chevy Cruze, handig want dat is een halve Opel, en bovendien staan pinkers en ruitenwisser aan de juiste kant. Dat was 7 jaar gelegen bij onze Toyota Corolla anders.

We verlaten Johannesburg over de N12 en N4 snelwegen tot in Belfast, waar we de scenic route nemen over Dullstroom, de Long Tom-pas en Sabie naar Graskop. We komen net voor donker aan.

Het appartement daar we betrekken is schitterend en we kunnen er vanavond extra van genieten want we hebben barbecue op de kamer. Na de lunch vanmiddag te hebben overgeslagen smaakt dit geweldig bij een flesje cabernet-sauvignon uit Namaqua land. Als afsluiter komt er een ijsje met warme chocoladesaus… Mmmmmmmm

We hebben vandaag een lange rit voor de boeg, van Hpa’An terug naar Yangon. Onderweg stoppen we nog aan een laatste grot die vooral interessant is vanwege de mooie omgeving en de grappige aapjes op de weg. Er zijn ook thermische baden, maar vanwege het vroege uur is er nog niemand aanwezig. Wel vredig hier.
We houden ook halt aan een boomgaard met reuzegrote pompelmoezen : ze hebben ongeveer de afmetingen van een honingmeloen, dubbel zo groot dus als bij ons. Ze zijn ook heel lekker zoet (een beetje zoals een roze pompelmoes bij ons). Mmm, dit was een verkwikkende halte.
We lunchen weer in Bago (Thais) en komen rond 16u in het Panorama hotel in Yangon aan. We krijgen een upgrade van onze kamer, want het hotel zit helemaal vol. De laatste avond gaan we wat sjieker eten in het Monsoon restaurant, dat gevestigd is in een mooi koloniaal pand.
En het was lekker : een gevarieerde Aziatische keuken: we kozen voor Cambodiaans en Vietnamees (de Birmese keuken zijn we een beetje beu).
Op onze laatste ochtend in Yangon maken we nog een wandeling door de Indische en Chinese buurt. We gaan eerst naar de Thein Gyi Zei markt, een zeer geanimeerde markt, met een overvloed aan groenten, verse vis (sommigen spartelen nog), kruiden en zelfs levende kippen. Binnen in de oude markthal vinden we vooral stoffenwinkeltjes. Stoffen in bonte kleuren worden uitgestald in een soort grote teakhouten kasten die als stalletje dienen: een ingenieus systeem.
We wandelen nog wat verder rond tussen de diverse straat- en theestalletjes en keren dan terug naar ons hotel voor een verkwikkende douche en het pakken van onze koffers. Om 12u vertrekken we naar de luchthaven en dan zit onze vakantie er weer bijna op.

Na een vluchtig bezoek aan de ochtendmarkt van Mawlamyine, vertrekken we per boot op de Thanlwin naar Hpa’An in het gebied van de Karen. Het is een prachtige tocht over de rivier omzoomd met een weelderige tropische begroeiing : palmbomen, rijstvelden en bananenbomen.
Na een uurtje stoppen we aan het dorpje Kadoe, waar we omwille van het laag water een stukje over de droge rivierbedding en langs bananenplantages moeten lopen. Na 25 minuten komen we aan een mooi klooster met prachtige bas-reliëfs en beschilderde teakhouten plafonds. Op de terugweg doen we nog een “terraske” aan een straatstalletje en dan varen we verder richting Hpa’An. Het landschap verandert stillaan : we krijgen meer en meer karstgebergte te zien, typisch voor de streek van Hpa’An.
Daar aangekomen nemen we een kleine late lunch en gaan na het inchecken in ons hotel weer op pad. Eerst langs de pagode Kyaukkalat, die op een smalle karststeenpiek midden in een meertje staat. Van boven hebben we een schitterend uitzicht op het Zwe Ga Binmassief en de omringende rijstvelden. We bezoeken ook nog de Lumbini tuin : aan de voet van de Zwe Ga Bin berg staan er meer dan 1000 buddha’s opgesteld. Een prachtig zicht in de avondzon, met het massief op de achtergrond. Voor we terugkeren naar ons hotel (hotel Zwekabin, hoe kan het ook anders) wandelen we nog door een typisch Karen dorpje, waar we op een vrolijk “Mingalabar” (hallo) worden onthaald.
De volgende ochtend maken we een wandeling door de lokale markt en bezoeken we een pagode met prachtig uitzicht op de rivier.
Dan staan er drie grotten op het programma : die van Kauwth-Ka, Yateak Pyan en Kaw-gon. De tweede is het meest de moeite, vooral vanwege het grottencomplex op zich. De buddhas zelf beginnen nu toch wel stillaan onze oren uit te komen… 😉
We maken tussendoor nog een mooie wandeling tussen de rijstvelden en door het dorpje Lat-Ka-Na.

We genieten van een lekkere gestoomde vis op het terras van ons hotel. Morgen gaat het terug richting Yangon.

Om half 9 ’s morgens vertrekken we naar Mudon : daar ligt tegen een bergflank een reuzegrote Buddha. 170m lang, 34m hoog (8 verdiepingen). Eén oog meet 7m! Deze Buddha mag zich de grootste liggende Buddha van de wereld noemen. Op de weg er naar toe staat een rij van een paar honderd beelden van monniken : 4m hoog en allemaal met een verschillend gelaat. De Buddha kan van binnen bezocht worden. Daar valt op dat dit nog gedeeltelijk een werf is. Deels wordt de buitenkant gerenoveerd, deels moet de binnenkant nog verder afgewerkt worden. En aan de overkant zien we de werf van nóg een nieuwe Buddha : dit moet nogal wat geld opslorpen. Maar ja, de opdrachtgevers denken zich zo een ticket naar het Nirwana te verzekeren… 😉 Binnenin worden met levensgrote beelden fragmenten uit het leven van Buddha uitgebeeld. Via een deurtje in de hals van het beeld kan je naar een uitzichtspunt naast zijn gigantisch oor gaan : grappig! Op de terugweg naar Mawlamyine stoppen we bij een boedistisch bezinningsoord. De monniken en gasten slapen er in eenvoudige teakhouten cabines verspreid in het bos : wat een contrast met de bombast van de liggende Buddha! Net voor de stad steken we de spoorlijn over die naar de “Brug over de rivier Kwaï” verder in het zuiden leidt en komen we in een pottenbakkersdorp terecht. Het is een pittoresk dorpje, maar er is niet veel activiteit, omdat de meeste bewoners naar een huwelijksfeest zouden zijn. We nemen een lekkere lunch in een eenvoudig eethuisje, Bone Gyi restaurant, langs het water en besluiten de rest van de dag de hitte te ontvluchten in de airco van ons hotel. Maandagmorgen nemen we om half 9 de boot naar Bilu Gyun eiland. Dit grote eiland wordt omgeven door twee armen van Thanlwin rivier en de golf van Andaman. Wij zijn de enige buitenlanders op de boot. Het is echte couleur locale : verkoopsters met grote ronde schalen eetwaren lopen op en af de boot en een heerschap begint een ellenlange speech af te steken. Het blijkt een kwakzalver te zijn die zijn wonderdrankjes komt aanprijzen, overigens met groot succes. Na een uurtje komen we in het haventje aan en stappen over in een camion-tuktuk. We rijden door het mooie groene landschap en pitoreske dorpjes. We stoppen regelmatig aan een huisje, dat dan een familiewerkplaats blijkt te zijn. De eilandbewoners zijn nl nijvere mensen : we zien het fabriceren van de typische bamboehoeden die de Mon (die deze streek bevolken) dragen, houten pijpen, balpennen, ingenieuze wandelstokken in bamboe, kleurrijke elastiekjes (jawel!) uit natuurlijk rubber en het verwerken van de rijst. Tegen de middag gaan we lunchen bij de moeder van onze chauffeur, die van het eiland afkomstig is. Tijdens de lunch vertelt onze chauffeur wat over zijn leven, ondermeer dat hij en zijn broers rond hun 20ste 9 dagen in een naburig klooster hebben doorgebracht als monnik. Na het lekkere eten doen we een siesta op het schaduwrijke balkon van het huisje, zodat we wanneer de zon wat minder fel is terug naar de boot kunnen rijden. Vanuit het hotel zien we nog net de zon ondergaan : het was weer een mooie dag!