Anne en Wim op reis

We verlaten het schitterende CampCatta in de Tsaranoro-vallei nabij Andringitra richting westen. Via de poort van het grote zuiden (een gigantisch rotsmassief) rijden we naar Ranohira. De laatste 80 km gaan over een plateau dat compleet platgebrand werd om plaats te maken voor de veeteelt, maar erg veel zeboe’s zien we er niet. In Ranohira checken we in bij Chez Alice, in een bungalow met uitzicht op de rotsen van het Isalo NP. Voor het avondeten gaan we de zonsondergang bekijken doorheen het venster van Isalo: een gat in de rotsen… ’t Is eerder lachen met de andere toeristen die zich verdringen om op de juiste plaats te staan tegen het ultieme moment, vooral als dan net een wolk de zaak strategisch komt verpesten. 😀

De poort naar het grote zuiden

Zeboekuddes op weg naar Ranohira

Wachten op de ondergaande zon, Isalo

Venster van Isalo (achterkant)

De volgende dag staat de grote wandeling op het programma: we gaan met gids Zozoly een hele dag stappen door het park. Dit houdt in: pootje baden in twee poeltjes met waterval, en prachtige canyons in en uit klimmen. We zien in de groene dieptes van de canyons ook veel wildlife: met stip noemen we de paradijsvliegenvanger, een endemische rotslijster en een familie Red Fronted Brown Lemurs (in Ranomafana zagen we die al maar toen waren het maar pluchen bolletjes die hoog in de bomen schuilden voor de regen) die zich te goed doen aan de vruchten van een boom aan de lunchplaats. We verlaten het park net op tijd om een fikse regenbui te vermijden.

Isalo

Pachypodium

Isalo

Isalo

Paradijs Vliegenvanger

Kameleon in Isalo

Redfronted Brown Lemur

Na zo een dag smaakt de rum arrangé waarmee we de avond afsluiten bij Chez Alice des te meer.

We rijden terug via Fianarantsoa om dat doorheen de rijstvelden van de hooglanden verder zuidwaarts te rijden naar Ambalavao.

Op weg naar Ambalavao

Op weg naar Ambalavao

Op weg naar Ambalavao

In Ambalavao schijnt eindelijk weer de zon! We nemen onze intrek in hotel Les Bougainvilliers; een groot hotel waar zowat alle groepen passeren, maar met een mooie kamer en vooral een goed bed!

We maken ’s avonds nog een wandelingetje door het stadje wat echt wel sfeervol is met oude koloniale huizen, die wat vervallen zijn, maar toch nog de grandeur van vroeger uitstralen.

Ambalavao

Ambalavao

Ambalavao

De volgende morgen gaan we op weg naar het privé park Anja, vlakbij Ambalavao. Een initiatief van de lokale bevolking die op deze manier ook een graantje kunnen meepikken van het groeiende toerisme. We maken  een mooie en interressante wandeling met de lokale gids, Frank. We zien een grote groep ringstaartmaki’s met vele kleintjes. Ook klimmen we naar een uitzichtspunt en bezoeken een traditionele begraafplaats, waar onze gids de begrafenisrite voordoet (met assistentie van ondergetekende 😉

Anja

Ringstaartmaki's in Anja

Ringstaartmaki in Anja

Anja

We rijden dan door langs een heel slechte piste naar Andringitra. Daar verblijven we in het mooie Camp Catta aan de voet van spectaculaire rotsen van de Tsaranorovallei. Eén ervan, de Kameleon, zullen we morgen beklimmen. Maar eerste genieten van de schitterende omgeving, de vele ringstaartlemuren in het kamp en een lekkere THB!

Na een lekker ontbijt beginnen we in het gezelschap van onze gids Herry aan de tocht: een klim van 650m door het foret sacrée, en schitterende vergezichten.

Boven wacht ons dan uiteraard nog een mooier zicht. We dalen daarna terug af naar de valei en eten onderweg onze picknick op (pastasla en daarna banaantjes). Dit was weer een fantastische dag die we afsluiten op het terras van Camp Catta.

Tsaranorovallei

Ringstaartmaki

Souimanga Honingzuiger

Wandeling naar de Kameleonrots

Op de top van de Kameleonrots

Smidse in de Tsaranorovallei

Tsaranorovallei

Kleine Egeltenrek

Tsaranorovallei by night

Vanuit Fianarantsoa wilden we de trein nemen naar Manakara, maar die staat nog steeds in panne, en bovendien staakt het personeel nog eens ook (die ontvingen al de hele tijd dat de trein niet reed geen salaris). We rijden dus over de weg naar de kust. De rit voert ons langs Ranomafana wat we op de terugweg zullen bezoeken.

Onderweg naar Manakara: reizigersbomen en bamboe

Manakara ligt aan het Canal des Pangalanes en dat is de belangrijkste reden waarom we hierheen komen. Ons hotelletje (Belle Vue uitgebaat door Sylvie, vriendin van een Belg uit Chimey) ligt op het land tussen het kanaal en de oceaan vlak aan de brug naar het vasteland (die recent inzakte en enkel nog voor voetgangers dient). Met Benarivo doen we op 31/10 een tocht per pirogue langsheen het kanaal. We bezoeken verschillende vissersdorpjes, eten lekkere verse vis recht uit de oceaan, en zien hoe essentiële oliën gedistileerd worden. Zalig zo dobberen tussen de palmbomen.

Manakara

Manakara

Manakara

Manakara

Manakara

Manakara

Manakara

Manakara

Manakara

Manakara

De volgende dag nemen we al afscheid van het zonnige weer aan de kust, en trekken we terug naar de hooglanden. Onderweg stoppen we in het regenwoud van Ranomafana. Het woord zegt het zelf: het regent hier vaak, en dus ook nu. De hele namiddag zitten we de regen uit, maar gelukkig stopt het een beetje als we onze nachtwandeling gaan maken. We zien verschillende kameleons en kikkers, en als kers op de taart een bruine muislemuur, een bruine lemuur zo groot als een muis. Na een nacht in een verschrikkelijk bed staan we weer klaar om naar het nationale park te gaan, deze keer voor een voormiddagwandeling van 3 uur met onze gidse Sabine. We zien weer heel wat: Gouden Bamboelemuur, Milne Edwards’s Sifaka, Roodbuiklemuur en een soort Bruine lemuur (red fronted). Het was enorm interessant, maar we hebben er wel kiewen van gekregen, dus zijn we blij als we doorrijden naar drogere oorden. Ambalavao, here we come…

Ranomafana

Muismaki, Ranomafana

Ranomafana

Ranomafana

Ranomafana

Ranomafana

Gouden bamboelemur, Ranomafana

Milne-Edwards Sifaka, Ranomafana

In Antsirabé doen we een kort stadsbezoek. Het Thermenhotel is erg chique: gerestaureerde oude glorie. Enkele km (maar wel even rijden door de slechte weg) buiten de stad gaan we een wandeling maken rond het kratermeer van Tritriva. Er zouden zich ooit twee geliefden hebben in gestort, getuige daarvan onderaan de klif zijn de twee boompjes waarin de geliefden veranderden na hun sprong. Ze zouden nog bloeden als je er een tak van zou snijden?? Terug in de stad bezoeken we voor de lunch nog twee ateliertjes: eentje waar uit recuperatiemateriaal speelgoedfietsjes en -autootjes worden gemaakt, en een ander waar allerlei wordt vervaardigd uit zeboehoorns uit het slachthuis. Nog een laatste pizza/spaghetti op het terrasje van Chez Jenny (het resto van The Green Park) en we gaan op weg naar Ambositra.

Pousse-pousse standplaats in Antsirabé

Kratermeer van Tritriva nabij Antsirabé

De weg loopt zoals overal in de hooglanden doorheen de rijstvelden en de afgebrande bossen (voor de houtskool). Dat laatste is een beetje deprimerend als je weet hoe moeilijk het milieu het hier heeft, en ook al omdat zo het hele land op termijn aan erosie (en verlies van de vruchtbare toplaag) wordt blootgesteld. Geen goede vooruitzichten voor de lokale bevolking zo, maar dat beseffen ze nog(?) niet.

In Ambositra toegekomen is de lucht toegetrokken. Het is zondag dus het stadje ligt er een beetje stil bij als we onze benen gaan strekken tijdens een wandelingetje vanuit ons hotel l’Artisan.

De volgende dag (29/10) bezoeken we nog een houtsnij-atelier voor we weer de baan opgaan. Leuk om zien hoe handig ze hier zijn in het productieproces, maar de grondstoffen zijn de zeldzame hardhoutsoorten waarvan de ontginning weerom ethisch nogal moeilijk ligt.

Op weg naar Fianarantsoa

Tijdens de rit naar Fianarantsoa regent het wat, maar als we aankomen aan hotel Manananananananadingeskes (al die lange namen hier…) is het terug uitgeklaard. We bezoeken met Patrick de oude stad, die recent mooi gerestaureerd is. Weer wat anders! Bij een lokale fotograaf vinden we eindelijk postkaarten en in de post kopen we ook zegels: check, check! Nu nog schrijven en versturen…

Oude stad, Fianarantsoa

Straatbeeld Fianarantsoa

Na een laatste lekker ontbijt bij Barbara komt onze chauffeur Patrick stipt op tijd ons ophalen voor de volgende etappe van onze reis. Rond de middag zijn we al in Andasibe, waar we onze intrek nemen in één van de bungalows van hotel Feon’ny Ala. We nemen een lichte Chinese lunch op het terras van het hotel en horen in de verte de Indri’s al zingen. Na de middag bij ons bezoek aan het Mitsinjo park zullen we ze ook van dichtbij zien. Deze streek is namelijk dé plaats om deze grootste der lemuren te kunnen zien. In het park werd de BBC documentaire van David Attenborough opgenomen en we krijgen ook de Indri te zien die ten tijde van dat bezoek geboren is; ze noemen hem dan ook liefdevol “David”. Deze maakt deel uit van een groep Indri’s die toeristen gewend zijn, zodat we ze rustig kunnen observeren. We zien verder nog een kameleon en een sigarenmaker of een “giraffe necked weavil”, het insect met de lange nek.

Indri Indri, Mitsinjo

David, Mitsinjo

Mitsinjo

Giraffe Necked Weavil, Mitsinjo

Terug bij het hotel dat aan de rand van het nationaal park gelegen is zien we ook nog een groep bruine lemuren, die druk bezig zijn hun avondmaal te verorberen.

De volgende morgen gaan we al vroeg op weg naar Antsirabe, de hoogste stad van Madagaskar. Onderweg moeten we door de hoofdstad Tana, waar we vast komen te zitten in het drukke bruiloftsverkeer, want zaterdag is trouwdag in Madagaskar.

Onderweg naar Antsirabe

Onderweg naar Antsirabe

In de namiddag bezoeken we een fabriekje waar uit gerecycleerd aluminium kookpotten gemaakt worden. Interressant. Tegen 16u komen we dan eindelijk in Antsirabe toe, het Vichy van Madagaskar, maar ook de thuisstad van de brouwerij van het Three Horses Beer, het beroemde bier van Madagaskar.

Ons hotelletje “Green Park Hotel” bestaat uit bungalows in een mooie groene tuin. Vanavond gaan we lekker smullen in het restaurant van het hotel dat bekend staat voor z’n lekkere keuken.

Aluminiumsmelterij

Green Park Hotel, Antsirabe