Anne en Wim op reis

Om 4.30u ’s morgens komt de nachtbus al aan in Chiclayo; da’s ruim voor op schema. Als we een taxi vragen naar de luchthaven, krijgen we doodleuk te horen dat die nog niet open is. Dan maar in het busstation gewacht tot 6u. Als bij wonder 😉 komt op dat moment diezelfde taxichauffeur van bij aankomst vragen of er iemand naar de aeropuerto moet.
Onze vlucht komt netjes op tijd aan in Lima, dus tijd genoeg om de volgende vlucht te halen, denken we. Maar waar de luchthaven van Chiclayo goed georganiseerd was, blijkt Lima toch wel chaos. In plaats van via “Connections” gestuurd te worden, moeten we weer helemaal naar buiten en weer de hele security procedure doorlopen. Ons geduld wordt op de proef gesteld, maar gelukkig geraken we op tijd op het vliegtuig.
In Cusco nemen we onze intrek in het supergezellige Hostal Wara Wara. Dit hotel ligt op de heuvel boven de Plaza de Armas, waar we een prachtig uitzicht op hebben. Het hostal wordt gerund door een sympathiek Argentijs-Peruviaans koppel, Miguel & Viviana, hondje Tito en hun 1 jaar oude baby Luciano. Ze verwekomen ons met een cocathee op het terras van de hostal. Het zonnetje is van de partij, maar van over de bergen komt een onweersbui aanwaaien.
Na wat rust in onze “room with a view” en na de bui, gaan we de stad in voor het regelen van ons Machu Picchu bezoek. Op de Plaza de Armas delen we een halve pizza, want sinds het ontbijt op de luchthaven en wat vliegtuigsnacks hebben we niets meer gegeten.
We komen er achter dat Cusco wellicht een grote hap uit ons reisbudget zal halen, want alles blijkt hier zeer duur (en er wordt in dollars gerekend).
Dan is er ook nog de bureaucratie : de tickets voor Machu Picchu kunnen alleen bij het Ministerio de la Cultura gehaald worden; niet bepaald in het centrum. We waren maar net op tijd terug in de hostal voor onze afspraak met Abraham van Amazon Trails, waarmee we een week Manu national park gaan in trekken.
Na al dit geren hadden we echt wel een pisco sour verdiend; en smaken deed hij! We besloten in het hostal te eten, wat een zeer goede keuze bleek, want Miguel is blijkbaar ook een goede kok. Op het menu stond risotto van quinoa en deze was echt heel lekker. We aten samen met de andere gasten : 2 Amerikanen, een Ierse en 2 Britten. Achteraf had Miguel nog een Peruviaans groepje uitgenodigd; een gezellige afsluiter van de avond!

Na een lange bus reis komen we aan in Chachapoyas in de provincie Amazonas. Het is hier warmer dan aan de kust en het zonnetje is ook weer van de partij. Om half 9 komen ze ons aan ons hotel Villa de Paris oppikken voor onze eerste tour naar de archeologische site van Kuelap. We rijden door een schitterend groen berglandschap. De site ligt boven op een plateau omgeven door nevelwoud. Sommigen noemen dit het Machu Picchu van het noorden. Voor we op de site komen dienen we nog 2,5km te klimmen, maar het is zeker de moeite waard: de site is indrukwekkend. Het is al ruim na 15u als we aan het lunchadresje zijn : lekkere verse forel. Terug in Chachapoyas maken we nog een wandeling door het centrum met mooie witte koloniale huisjes.

Onze tweede dag in Chachapoyas staat de Gocta waterval op het programma : de vijfde hoogste ter wereld. Er staat een stralend zonnetje als we de tocht aanvatten en het is dan ook erg warm. Het is een tamelijk zware wandeling van 2,5u, maar het doel is dan ook de moeite. Op de terugweg begint het stilletjes te regenen en na een tijdje zijn we allemaal doornat. De warme soep op ons lunchadresje doet veel deugd. Tegen de tijd dat we terug in Chachapoyas zijn is de zon terug, zodat we onze kleren en schoenen kunnen laten drogen. Vanavond om 19.30u gaan we terug de nachtbus op richting Chiclayo, waar we het vliegtuig nemen naar Cusco. Onze verkenning van het noorden zit er dus bijna op.

’s Morgens krijgen we te horen dat de tourcompany onze tour naar Huaca el Brujo heeft gecancelled. Maar het ziet er naar uit dat vandaag een stralende dag wordt, dus we besluiten het rustig aan te doen en te beginnen met een uitgebreid ontbijt. Vanop het terrasje van Otra Cosa zien we de pelikanen in rijtjes over de golven scheren.
Na het ontbijt wandelen we langs het strand en slaan het leven in Huanchaco gade : beginnende surfers langs de ene kant van de pier en gevorderen langs de andere kant waar de golven hoger zijn. Vissers repareren hun netten en wat verderop speelt een Caribisch orkestje vrolijke salsamuziek. Ondertussen schuiven de inwoners van Huanchaco aan voor een gratis kapbeurt op kosten van de gemeente : een verkiezingsstunt die ze bij ons nog niet ontdekt hebben? 😉
We lezen wat in de hangmatten in de tuin van hostal Amelia en tegen de middag trekken we naar het dakterras van Big Ben, het sjiekste seafood restaurant van Huanchaco. Superverse vis, met een lekker glaasje wijn erbij en het schitterende uitzicht over de oceaan; onze laatste dag hier is geslaagd!
Om 16.45u stappen we dan op de bus naar Chachapoyas voor een 12 uur durende rit.

Vandaag nemen we de lokale bus naar het centrum van Trujillo : op zich al een hele belevenis. De busbegeleider probeert continu reizigers langs de kant van de weg te ronselen en moet onderweg langs een prikklok voor controle of en hoeveel vertraging ze hebben.
Aangekomen in Trujillo maken we een mooie wandeling door het koloniale centrum en bezoeken verschillende gerestaureerde herenhuizen. Het stadscentrum is prachtig gerestaureerd en is dan ook Unesco werelderfgoed.
’s Middags lunchen we in een restaurant (Demarco) dat een gevestigde waarde is in de stad en we worden door een oudere ober bediend, die blijkbaar mee is verouderd met het etablissement. Maar de vissoep met langostines smaakt lekker.
Met een overvolle bus gaat het daarna naar de site Chan Chan van de Chimú cultuur. Deze situeert zich tussen de Moche en de Inka’s. De site bestaat uit 10 gigantische adobe citadellen, waarvan er één gerestaureerd en te bezoeken is. Het speciale hier is de omvang en de vele figuren die als patroon in de adobe werden uitgehouwen.
We nemen de taxi terug naar Huanchaco en genieten nog van een Pisco Sour aan de Malecon met zicht op het strand en de golven. Zou nu morgen eindelijk de zon eens door de wolken breken?

Na een uitgebreid ontbijt met vers sap, een gigantische yoghurt met vers fruit en pannekoeken bij Otra Cosa, komt de taxi ons oppikken om naar de Huaca de la Luna te gaan.
Deze site van de Moche cultuur bevindt zich aan de andere kant van Trujillo. We bezoeken eerst het moderne museum met een prachtige collectie van stukken die gevonden werden in de site. Daarna gaan we op weg naar de Huaca de la Luna; een gigantische piramide waar de Moche hun rituelen uitoefenden. Op de muren zijn nog prachtige kleurrijke reliëfs te bewonderen van deze rijke cultuur. We krijgen een interressante uitleg van de verplichte gids. Achteraf willen we een taxi nemen terug naar Huanchaco, maar er staat er geen. Dan maar met het combi busje (een soort collectief vervoer) naar het centrum van Trujillo. Vermits we de site nogal op ons gemak bezocht hebben komen we hier pas om 14.30u aan. We nemen een late lekkere sandwichlunch bij Casona Deza in één van de schitterend gerestaureerde koloniale huizen en besluiten om de volgende dag terug te komen om de rest van de stad te bezoeken. De meeste monumenten sluiten nl. om 15u.
’s Avonds willen we lekker gaan eten in het sjiekste restaurant van Huanchaco, maar dan komen we er achter dat ’s avonds bijna alles gesloten is. Dan maar het eerste het beste restaurant dat toch open is genomen. We besluiten echter om de volgende avond toch maar weer bij Otra Cosa te gaan; veiliger voor de darmen… 😉