Anne en Wim op reis

De eerste stop richting zuiden is Bago, 2 uur rijden van Yangon. We bezoeken er een pagode met 4 buddhas die rug-aan-rug naar de vier windstreken kijken, een grote liggende buddha en de gouden stupa van Shwemawdaw, die hoger is dan die van de Shwedagon (114m). Na de Shedagon gisteren valt dit allemaal wat tegen, maar ja, het is een goede stop onderweg naar de Gouden Rots. Tijdens de lunch valt de regen met bakken uit de lucht : een echte tropische bui. Het was de hele voormiddag dan ook gloeiend heet.
Onderweg naar de Gouden Rots stoppen we nog aan een visdrogerij en dan is het zover : samen met de pelgrims nemen we de vrachtwagen naar boven naar de Gouden Rots. De vrachtwagens zitten helemaal vol (ongeveer 6 personen per rij) en doen er ongeveer 3 kwartier over naar de top : wat een rit! Het landschap is wel prachtig : bergflanken begroeid met een dicht oerwoud.
Boven gekomen lopen we samen met de massa verder de berg op, en al gauw zijn we aan ons hotel : het Mountain Top hotel. Hier boven op de top zijn er slechts drie hotels voor buitenlandse toeristen (de pelgrims slapen gewoon buiten op hun matje of in een slaapzaal) en deze zijn meestal maanden op voorhand volgeboekt. Ons hotel valt veel beter mee dan verwacht; fijn om naar terug te komen na de pelgrimsdrukte.
Daarna trekken we naar de top : daar schittert de Gouden Rots in de laatste zonnestralen. Dit ovalen rotsblok lijkt te balanceren boven de afgrond. Volgens de pelgrims blijft het in evenwicht dankzij een haar van buddha. Het is helemaal bekleed met goudblaadjes en er bovenop staat een gouden hti, een soort parasol die bovenop alle stupas staat. Op de esplanade rondom lopen/zitten/liggen honderden pelgrims, soms hele gezinnen, incl babies en grootouders. Het is duidelijk dat velen hier de nacht komen doorbrengen.
Na zonsondergang wordt de sfeer nog specialer, want dan beginnen alle kleurige lichtjes te glitteren; net Disneyland.
De volgende morgen gaan we nog even de sfeer opsnuiven. Terwijl weer hele vrachtwagenladingen nieuwe pelgrims toestromen, zitten anderen rustig te ontbijten.
Daarna denderen we weer naar beneden in een overvolle vrachtwagen.
Onze chauffeur staat ons al op te wachten. We vervolgen nu de route naar het zuiden, naar Mawlamyine of Moulmein. Onderweg stoppen we nog aan een atelier waar ze palm- en bamboematten vlechten. Ze maken er onder andere stoelen mee, maar ze worden ook gebruikt als wanden voor de hutjes.
We rijden nu door een landschap dat gedomineerd wordt door rubberplantages. We stoppen ook even om het verwerken van de rubber te bekijken : de latex van zo’n 70 bomen wordt in een mal gegoten die men een tijdje laat drogen. Daarna wordt het vocht er verder uitgeperst, eerst met de hand, dan met een handpers, waarna de vellen nog 7 dagen te drogen worden gehangen. De meeste rubber wordt verkocht aan China en Thailand.
We komen in Mawlamyine aan, een oud koloniaal stadje aan de rivier Thanlwin. De ligging is echt prachtig; aan de ene kant de bergen, aan de andere kant het estuarium van de rivier met zijn eilandjes. Uiteindelijk mondt deze uit in de golf van Andaman vlakbij.
We bezoeken eerst een klein groentenmarktje in een straat met verschillende mooie koloniale huizen in teak. Daarna gaan we naar de heuvel van de pagodes, die boven de stad uittorent. Voor zonsondergang bewonderen we een mooie Mahamuni tempel (het kleine broertje van die van Mandalay, maar deze heeft een mooier uitzicht), een schitterend klooster in teak, dat nog als vluchtplaats voor een vroegere koningin heeft gediend, een buddha gemaakt van gevlochten bamboe (’t moet niet altijd goud zijn) en boven op de top genieten we van een mooie zonsondergang in de pagode van Kyaikthanlan. Zalig rustig, want slechts een handvol toeristen en locals.

Vanuit Mandalay vliegen we terug naar Yangon. Onze reis ten noorden van Yangon zit er nu op. De laarste week maken we een lus in het minder toeristische zuiden.
Na een korte stop in ons vertrouwde Panorama hotel gaan we lunchen in de Chinese wijk, bij “Su Pyi Swar Vegatarian Center”. Simpel maar lekker.
Dan staat de befaamde Bogyoke of Scotts Market op het programma. In deze reuzemarkt, die in de koloniale tijd door een Schot werd opgericht kuieren we langs kleurrijke stoffenwinkeltjes en naai-ateliers en langs juwelenwinkeltjes. Hiertussen zien we weer allerhande foodstalletjes. In Yangon lijkt het soms of er een hele dag door gegeten wordt. 😉
Van hieruit gaan we naar één van de hoogtepunten van Myanmar : de befaamde Shwedagon pagode met zijn grote gouden stupa. Deze laatste staat jammer genoeg in de stellingen, maar de hele site is echt indrukwekkend. We zijn blij dat het al wat later op de dag is, want op de middag moet het hier echt bloedheet zijn. De avondzon geeft bovendien nog een extra gloed aan het geheel. We lopen rond tot na zonsondergang. Met de verlichting aan is de sfeer weer anders.
Morgen vertrekken we naar het zuiden. Net op tijd de stad uit want in de loop van de dag wordt president Obama in Yangon verwacht. De files zullen dan wellicht nog langer zijn dan normaal.

Deze twee dagen zijn wellicht de meest toeristische van onze reis.
Dinsdagmorgen nemen we de boot om een uurtje verder stroomopwaards naar de koningsstad Mingun te varen. De bootjes varen af en aan met 2 of meer toeristen. Gelukkig zijn we nog vrij vroeg en valt de drukte nogal mee. We wandelen eerst naar de robuuste onafgewerkte pagode. Dit moest de grootste ter wereld worden. Vermits het bouwwerk niet afraakte en al tonnen geld had gekost werd uiteindelijk de bouw afgebroken. Maar wat er nu staat is ook wel indrukwekkend. Het bakstenen gevaarte heeft wel een paar serieuse scheuren door verschillende aardbevingen in het verleden. We beginnen aan de klim voor het te heet wordt. Boven krijgen we een prachtig panorama op de omliggende pagodes in het weelderig groen en de Irrawady rivier. Het is wel wat klauteren door al die aardbevingsscheuren. Een paar loszittende stenen leveren dan ook enkele schrammen en blauwe plekken op. Maar verder geen erg.
We wandelen dan verder naar de op één na grootste klok ter wereld. Deze zou oorspronkelijk bij de onafgewerkte pagode gezet worden : een enorm gevaarte.
Terug in Mandalay zetten we na een typische Birmese lunch (géén toeristen!) koers naar de Mahamuni pagode, de belangrijkste van de stad (en ook één van de belangrijkste van het land). Ook Obama kwam hier op bezoek, vertelt men ons trots. De pagode is ook wel indrukwekkend, met galerijen met goudkleurige pilaren en een gouden buddha, waar de pelgrims constant nieuwe goudblaadjes op plakken. Alles schittert in het zonlicht. In een zijpavilioen staan 5 bronzen beelden uit de tempels van Angkor Wat, ooit veroverd op de Thai, die deze wellicht ook niet zomaar gekregen hebben van de Khmer. Mensen wrijven over de beelden omdat ze geneeskrachtige gaven zouden hebben. Eigenlijk jammer hoe er hier soms met werelderfgoed wordt omgegaan. Toppunt van kitch is het pavilioen met een grote maquette in een vijver van de boedistische wereld, met daarboven het nirwana. Eigenlijk zeer naïef en ook wel grappig.
Na de pagode gaan we kijken bij de ateliers van de goudblaadjesslagers en dan gaat het recht naar de top van Mandalay Hill, waar we samen met honderden toeristen naar de (eigenlijk niet zo interressante) zonsondergang gaan kijken : een verplicht nummertje… 😉
s’Avonds eten we een lekker (en uitgebreid) dinnertje op de gezellige en rustige binnenkoer van ons hotelletje.
De tweede dag Mandalay bezoeken we eerst het prachtige teaken klooster van de koning. Het was oorspronkelijk een onderdeel van het paleis van koning Mindon, maar werd door zijn zoon Thibaw verhuisd en tot klooster omgevormd. Hierdoor bleef het gelukkig gespaard van de brand die het oorspronkelijke paleis verwoestte. Het is echt zeer fijn afgewerkt, met kunstig houtsnijwerk.
We passeren ook nog even aan de marmerbewerkers, die in tientallen werkplaatsjes bezig zijn met het maken van buddha’s in alle mogelijke afmetingen. Wie gaat die allemaal kopen?
In Sagaing bezoeken we een boedistisch nonnenklooster, waar we het ritueel van het middagmaal (vóór 11u, later mogen ze niet meer eten) meemaken. Op zich een mooi ritueel, maar de aanwezigheid van de toeristengroepen doet hier wel wat afbreuk aan. We zijn nochthans niet aan het in de gidsen beschreven klooster gestopt, dus daar is het wellicht nog erger. We bezoeken dan nog de twee pagodes op de berg van Sagaing en genieten van het uitzicht over de rivier en de honderden stoepa’s van deze koningsstad.
Om in de volgende koningsstad, Ava, te komen moeten we een veerbootje nemen. We willen daar eerst lunchen, maar de twee resto’s zitten vol met toeristengroepen. Wat een dag! Dan maar eerst met de paardenkoets de bezichtiging doen. Onze koetsier was echter nogal gehaast om op tijd terug te zijn voor de volgende toeristen : echt de koetsenmaffia. En dan nog proberen achteraf extra geld van ons af te troggelen, omdat we zogezegd te lang onderweg waren, grrrrr… 😉
Onze laatste bestemming van de dag is de beroemde U-Bein brug, een teaken voetgangersbrug van 1,2km lang. Heel fotogeniek bij zonsondergang, maar dat weten de tourgroepen ook. Wat een volk alweer. De omgeving is toch wel zeer mooi, en ook de wandeling over de brug is zeer de moeite.
In het midden van de brug is er een soort eilandje, waar we ons zetten met een lekkere kokosnoot om van de zondondergang te genieten. Ondanks de toeristenmassa, was het toch wel een mooie dag.
Morgen weer vroeg op voor een vlucht terug naar Yangon. Daarna volgt een tocht door het zuiden, met weinig toeristen : joepie!

De dag begint weer heel vroeg vandaag : tussen 4.15u en 4.30u worden we al opgehaald om naar de ferry te gaan. We nemen nl de “fast boat” van Bagan naar Mandalay. Van voor zonsopgang tot na zonsondergang zullen we onderweg zijn (13u in totaal).
Alleen, om 4.45u is onze taxi er nog niet en om 5u moeten we inchecken. Dan maar de jongen achter de receptie wakker gemaakt en een andere taxi laten opbellen. Zo geraken we toch op tijd op onze boot, die om half zes afvaart.
De meeste toeristen doen het traject in de andere richting, zodat we maar met een kleine 20 mensen op een boot van meer dan 100 zitten. We kunnen dus zitten waar we willen : plaats genoeg!
Het wordt een zalig dagje lezen, kijken naar het leven aan de waterkant dat voorbij schuift en af en toe een dutje doen. Maandag is echt wel een zware dag! 😉
’s Middags wordt er een lichte lunch geserveerd met gebakken noedels.
Omstreeks half 7 komen we dan in Mandalay aan, waar onze volgende chauffeur ons netjes staat op te wachten. Hij heeft van de White Lotus, onze lokale reisorganisatie, doorgekregen dat het dinner vanavond op hun kosten is, omwille vande taxiproblemen van ’s morgens. Dat is dan wel netjes van hen.
We eten in een groot toeristenrestaurant Unique Myanmar, waar het er heel stressy aan toe gaat. Wij zijn echter helemaal “zen” na onze boottocht, dus laten het niet aan ons hart komen. Het is er wel lekker en ze zijn ook wel vriendelijk. Maar voor ons mag het toch iets minder toeristisch…
We genieten van een heerlijke nachtrust in ons gezellige hotel The Peacock Lodge.

De site van Bagan besluiten we op ons eigen thempo te verkennen per fiets. We verblijven in New Bagan; vandaar is het zo’n 3 km naar Old Bagan. We fietsten ’s morgens, als het nog betrekkelijk koel is, in één stuk naar old Bagan. Daar bezoeken we ondermeer de Ananda tempel, één van de mooiste. Maar ook nog een hele rits andere tempels: sommige gewoon indrukwekkend van architectuur, anderen hadden prachtige fresco’s en één andere kon dan weer beklommen worden. Boven was er dan een adembenemend uitzicht.
’s Middags lunchen we bij Star Beam, waar we een lekker vers limoen-met-gember en limoen-met-verse munt sapje bij drinken.
Tegen 16u zijn we terug aan het hotel en nemen we nog een zalig frisse duik in het zwembad.
De tweede dag is het nóg warmer, want nu zijn de laatste slierten wolken van de voorbije regendagen echt verdwenen. We fietsen nu langs een minder bezochte route, richting het dorpje Minnanthu, maar dit laten we links liggen en fietsen nog verder door tot aan de panoramatoren van Bagan, een controversieel bouwwerk, want het kostte Bagan de erkenning door Unesco als werelderfgoed. Wim gaat toch naar boven om een mooie panoramafoto te maken.
Daarna bezoeken we enkele tempels met prachtige oude fresco’s, allemaal van de 11de tot 13de eeuw. Voor de laatste pagode vóór de middag moeten we een heel stuk het veld in fietsen over een aarden weg. Doordat het een stuk warmer geworden is, zijn er toch al vrij zanderige stukken bij. Maar we blijven overeind en worden beloond door een schitterend uitzicht van op het bovenste terras van de tempel.
Terug in het dorpje ploffen we neer op het eerste terrasje van een lokaal eettentje en bestellen een lekker vers sapje. We eten er nog een eenvoudige lokale maaltijd. Daarna maken we nog een wandelingetje door het dorpje en gaan weer op pad met onze fiets.
We bezoeken nog één pagode onderweg naar New Bagan en zetten dan koers naar een terrasje langs de Irrawady rivier. Het uitzicht is weer grandioos en het verse watermeloensap smaakt heerlijk na onze inspanningen in de hitte. Grof geschat hebben we vandaag toch zo’n 30km in de benen zitten!
We besluiten de rest van de namiddag te relaxen. Morgen moeten we vroeg opstaan : om 4.30u komt een taxi ons ophalen om ons naar de jetty te brengen. Om 5u schepen we in op de ferry naar Mandalay : dat is ongeveer 8 à 10u varen.