Anne en Wim op reis

Vandaag nemen we de lokale bus naar het centrum van Trujillo : op zich al een hele belevenis. De busbegeleider probeert continu reizigers langs de kant van de weg te ronselen en moet onderweg langs een prikklok voor controle of en hoeveel vertraging ze hebben.
Aangekomen in Trujillo maken we een mooie wandeling door het koloniale centrum en bezoeken verschillende gerestaureerde herenhuizen. Het stadscentrum is prachtig gerestaureerd en is dan ook Unesco werelderfgoed.
’s Middags lunchen we in een restaurant (Demarco) dat een gevestigde waarde is in de stad en we worden door een oudere ober bediend, die blijkbaar mee is verouderd met het etablissement. Maar de vissoep met langostines smaakt lekker.
Met een overvolle bus gaat het daarna naar de site Chan Chan van de Chimú cultuur. Deze situeert zich tussen de Moche en de Inka’s. De site bestaat uit 10 gigantische adobe citadellen, waarvan er één gerestaureerd en te bezoeken is. Het speciale hier is de omvang en de vele figuren die als patroon in de adobe werden uitgehouwen.
We nemen de taxi terug naar Huanchaco en genieten nog van een Pisco Sour aan de Malecon met zicht op het strand en de golven. Zou nu morgen eindelijk de zon eens door de wolken breken?

Na een uitgebreid ontbijt met vers sap, een gigantische yoghurt met vers fruit en pannekoeken bij Otra Cosa, komt de taxi ons oppikken om naar de Huaca de la Luna te gaan.
Deze site van de Moche cultuur bevindt zich aan de andere kant van Trujillo. We bezoeken eerst het moderne museum met een prachtige collectie van stukken die gevonden werden in de site. Daarna gaan we op weg naar de Huaca de la Luna; een gigantische piramide waar de Moche hun rituelen uitoefenden. Op de muren zijn nog prachtige kleurrijke reliëfs te bewonderen van deze rijke cultuur. We krijgen een interressante uitleg van de verplichte gids. Achteraf willen we een taxi nemen terug naar Huanchaco, maar er staat er geen. Dan maar met het combi busje (een soort collectief vervoer) naar het centrum van Trujillo. Vermits we de site nogal op ons gemak bezocht hebben komen we hier pas om 14.30u aan. We nemen een late lekkere sandwichlunch bij Casona Deza in één van de schitterend gerestaureerde koloniale huizen en besluiten om de volgende dag terug te komen om de rest van de stad te bezoeken. De meeste monumenten sluiten nl. om 15u.
’s Avonds willen we lekker gaan eten in het sjiekste restaurant van Huanchaco, maar dan komen we er achter dat ’s avonds bijna alles gesloten is. Dan maar het eerste het beste restaurant dat toch open is genomen. We besluiten echter om de volgende avond toch maar weer bij Otra Cosa te gaan; veiliger voor de darmen… 😉

De nachtbus davert de Andes af richting noordkust en al rond 5u ’s morgens staan we in Trujillo na een korte maar toch redelijk comfortabele nachtrust in onze plaatsen van semi cama klasse. Een taxi voert ons naar Huanchaco, het vissersdorp naast de stad. Paul, een Nederlander die samen met z’n vriendin Renée de Casa Amilia runt, komt uit z’n bed om ons binnen te laten. Onze kamer voor de volgende dagen zal pas om 11u klaar zijn, dus rusten we nog wat in de zeteltjes aan de receptie en gaan we langs de kustweg op zoek naar een ontbijtplaatsje van zodra het licht is.
We brengen de hele dag in Huanchaco door, en tegen de avond hebben we het ongeveer allemaal gezien: de vissers die op de oceaan uitvaren in hun typische rieten bootjes, de surfers die de golven wat later inpalmen, het op één na oudste kerkje van Peru en het aanpalende kerkhof, en de rietveldjes naast het dorp waar de vissers het materiaal voor hun bootjes kweken. Tussendoor eten we een gigalekkere Ceviche (in pikant limoensap gemarineerde rauwe vis en zeevruchten) met een glaasje Pisco Sour. Aan te bevelen adresje daar bij El Caribe!!

Na de toch wel zwaarder dan verwacht uitgevallen tocht van gisteren besluiten we vandaag een ander soort wandeling te doen. We vertrekken met Jessica naar een pas op 5200m in de Cordillera Negra, de Cordillera ten westen van Huaraz. Van op die hoogte zakken we te voet richting Huaraz af. Eerst stappen we doorheen de weiden in de mist (het mooie uitzicht op de Cordillera Blanca moeten we missen), maar wat lager komen we de eerste dorpjes tegen. Naarmate we zakken worden de dorpjes groter en zien we meer mensen bezig op het land. De vrouwen dragen hier nog haast allemaal de traditionele klederdracht met de erg typische hoed. Langs het pad komen we ook af en toe schoolkinderen tegen op weg van school terug naar huis. Iedereen zegt vriendelijk buenos dias. Van Jessica krijgen we uitleg over alle gewassen die we onderweg passeren.
Wanneer we onderaan het pad terug bij de hoofdweg komen, nemen we een busje met de locals terug naar de stad. Het is marktdag in Huaraz, dus stelt Jessica voor bij de markt uit te stappen. We zien er onder andere gevilde cavia’s klaar voor in de pot.
Daarna regelen we nog wat administratie, pakken onze bagage, gaan even eten bij San Sebastian vlak bij het hotel, en nemen dan de taxi naar de busterminal van Moviltours voor onze nachtbus naar Trujillo, de volgende stap in onze reis.

Onze eerste uitstap gaat naar één van de oudste archeologische vindplaatsen in Peru : Chavin de Huantar. Deze beschaving gaat terug tot 1200 v.Chr, lang voor de Inca’s dus. De weg ernaartoe loopt door het prachtige landschap van de Cordillera Blanca. We houden halt aan een laguna en rijden dan verder een pas over van meer dan 4000 meter en dan door een tunnel. Aan de andere kant kijken we uit op een gigantische Christo Redendor de Los Andes die uittorend boven het schitterende landschap. Dan gaat het steil naar beneden over een slechte weg tot aan de ruines.
We reizen met een bus vol Peruaanse toeristen en onze gids is eentalig Spaans. Hij doet wel heel hard zijn best om traag en verstaanbaar te praten, zodat we zijn interressante uitleg vrij goed kunnen verstaan.
De rondleiding over de site duurt ruim een uur, waarbij we ook het ondergrondse labyrinth met de beroemde Lanzón bezoeken. Deze laatste is een soort kunstig gebeeldhouwde obelisk van 4 meter hoog die de godheid van de Chavín-cultuur voorstelt.
Na een late lunch in een lokaal toeristenrestaurant waar de obers voor elke bestelling een sprintje trekken (gelukkig deden ze dat niet met onze kippesoep 😉 ) bezoeken we nog het door Japan gesponsorde museum om dan de lange terugtocht aan te vatten.
Vermits het ondertussen onophoudelijk aan het regenen is, besluiten we te gaan eten in het vlakbij gelegen hotel San Sebastian.
De volgende morgen genieten we weer van een lekker ontbijt klaargemaakt door Joana en vertrekken daarna in gezelschap van een Amerikaanse en Nieuw Zeelandse en onder leiding van gids Jessica richting onze eerste wandeling in de Andes. De tocht naar het vertrekpunt is prachtig. Na de regen van de vorige dag zijn de wolken wat opgetrokken en laten enkele spectaculair besneeuwde toppen zich zien. We vatten de wandeling aan door de idylische valei met een kronkelend bergriviertje en op de achtergrond de besneeuwde toppen.
Het pad is aanvankelijk niet te steil, dus hebben we niet te veel last van de hoogte. Jammer genoeg begint het halverwege terug te regenen; tja da’s bergweer hé. Het laatste stuk is wat steiler, dus moeten we af en toe serieus naar adem happen.
Uiteindelijk komen we aan bij de laguna met zicht op de gletcher.
Ondanks de regen halverwege was dit echt een prachtige tocht.
Het schudden van de auto is Wim echter niet bekomen, dus kruipt die met een pilletje in zijn bed. Gelukkig gaat het na een tijdje weer beter.