Anne en Wim op reis

Vanuit Ensenada bezochten we al de oostkant van het Llanquihue meer (Osorno en het Parque Nacional Vicente Pérez Rosales). Vandaag bezoeken we Puerto Octay en Frutillar, twee dorpjes die in de jaren 1800 door de Duitsers gesticht werden. We rijden langs de oever van het meer met op de achtergrond wel vier vulkanen. Puerto Octay is een beetje van de toeristenroute af. Er staan een aantal oude houten huizen van de Duitse kolonisten. Er is net een triathlon wedstrijd aan de gang, waardoor er een feestelijke sfeer hangt. De winnaar ontvangt een taart, of “kuchen”, zoals dit hier nog steeds genoemd wordt.
We keren dan terug en rijden naar het stadje Frutillar, dat bekend is omwille van het Teatro del Lago. Het is een centrum van beeldende kunsten met wereldfaam. UNESCO heeft Frutillar dan ook de titel gegeven van “UNESCO Creative City of Music”.
Maar eerst gaan we uitgebreid lunchen bij “Se Cocina”. Een restaurant buiten de stad in een oude prachtig gerestaureerde hoeve van 1850. We genieten er van de “Nueva Chilena” cuisine; supervers, met kruiden uit de tuin.
Dan maken we een wandelingetje langs de waterkant van Frutillar, waar er nog een paar mooie houten villa’s van uit de 19de eeuw staan. Vanop de houten pier op het meer hebben we een prachtig uitzicht op het moderne Teatro del Lago, dat gedeeltelijk op palen in het meer staat. Ondertussen is het stevig beginnen waaien en hebben de vulkanen zich verstopt achter een dik pak wolken. Het wordt tijd dat we aan het volgende stuk van onze reis beginnen! Maar dat is voor morgen…
We kopen bij de lokale delicatessenzaak wat brood en kaas uit de streek, die we vanavond met een flesje wijn in onze cabaña gaan verorberen.

Vanmorgen nemen we ruim de tijd voor het ontbijt en genieten nog op ons zonnige terras van het uitzicht over de baai.
Na het uitchecken gaan we de kathedraal van Castro bezichtigen. Daarvoor moeten we nog eens de steile trappen naar de bovenstad beklimmen. Het is een speciaal bouwwerk, ook weer in hout, maar dan langs de buitenkant bekleed met geel geschilderde metalen platen. De binnenkant is helemaal in hout, met een paar kleurrijke beelden. Ook hebben verschillende heiligenbeelden echte kledij aan. Het kindeke Jezus bijvoorbeeld een lichtgeel broekpakje.
Vanuit Castro rijden we dan naar het gezellige dorpje Dalcahue. Hier staat weer een houten kerkje dat UNESCO werelderfgoed is. Er is bovendien een wandelboulevard langs de baai, met een aantal kraampjes waar verse vis verkocht wordt en een artisanale markt.
We rijden dan verder naar het noorden, naar het piepkleine plaatsje Tenaún, met ook hier weer een prachtig postkaartkerkje. Van op het strand vlakbij hebben we dankzij het heldere weer een schitterend uitzicht op de witte bergtoppen van de Andes. We beginnen nu wat honger te krijgen, dus rijden door naar Quemchi, een vissershaventje, waar we bij El Chejo een lekker visje en zeevruchten gaan eten. We wandelen er nog wat rond, maar dan is het tijd om richting de ferry te rijden. Daar staat deze keer een langere rij, maar gelukkig valt het wachten nogal mee.
Iets na zeven arriveren we bij Cabañas Bordemundo in Puerto Varas. Deze zijn mooi gelegen aan de rand van het grote meer Llanquihue. Het uitzicht uit onze cabaña is terug de Osorno vulkaan: de cirkel van dit stukje van onze reis is rond!

Na het ontbijt rijden we naar de westkust van Chiloé, naar de Pacific. Normaal is het daar nat en stormachtig, maar vandaag hebben we een blauwe hemel en een aangename 18 graden. Vanaf het dorpje Cucao moeten we nog 7 km naar het zuiden over een gravelweg langs de oceaan. De tickets voor de Muelle halen we bij de boer van een ranch met koeien. De Muelle ligt namelijk op privégrond. Dan is het nog 3 km over een hobbelige gravelweg tot aan de parking, waar we voor de auto moeten betalen, want dit is dan weer de grond van een andere boer. Nu ja, wel te begrijpen dat iedereen zijn graantje wil meepikken van het toerisme. Dit is één van de highlights van Chiloé, waardoor het in het hoogseizoen erg druk kan zijn. Maar gelukkig valt dat nu wel mee!
Van aan de parking klimmen we via een pad door een schitterend landschap; langs de ene kant het woud van het Parque Nacional de Chiloé en de andere kant de rotsachtige kust van de Pacific. Uiteindelijk komen we aan een soort aanlegsteiger “Muelle” die naar nergens gaat, maar waarvan je een prachtig uitzicht hebt over de oceaan. Dé selfiespot van Chiloé! Je kijkt er uit over kliffen en een grote rots in de oceaan, waarop een luidruchtige kolonie zeeleeuwen heeft postgevat. Bovenaan nesten nog honderden aalscholvers. De Muelle zou verband houden met een oud gebruik van de oorspronkelijke bewoners, waarbij de zielen van hun overledenen via de Muelle richting de oceaan vertrokken.
Op de terugweg komen we steeds meer volk tegen; goed dat we hier vroeg waren!
We rijden terug naar Cucao, waar we in een restaurantje een lekkere ceviche eten. Het is al redelijk laat, dus we besluiten het nationale park te skippen. Op de terugweg bezoeken we nog een fort met oude kanonnen; niet veel bijzonders. En nog één van de mooie oude kerkjes, dat van Nercón.
We sluiten de dag af met een lekker visje bij El Mercadito.

Bij het ontwaken in Puerto Montt zien we een staalblauwe hemel: dat ziet er goed uit!
Na een uurtje rijden op de Panamericana komen we aan bij de overzetboot naar Chiloé. Deze zit al bijna vol maar we kunnen er nog net bij, en dus we zijn al snel op weg naar de overkant. We rijden eerst naar het westen. Voorbij het stadje Ancud ligt het Monumento Natural Islotes de Puñihuil. Deze drie rotseilandjes in de Pacific zijn het broedgebied van een kolonie Magelaan- én een kolonie Humboldt pinguïns. Met een bootje varen we tussen deze eilandjes. Naast beide pinguïnsoorten, nesten er ook verschillende soorten aalscholvers en andere watervogels. Er liggen ook twee zeeleeuwen te luieren in de zon. In de zomer migreert de ene soort (Magelaan) naar het zuiden en de andere naar het noorden (Peru).
Na deze mooie uitstap gaan we lunchen in Ancud; een lekkere vegetarische schotel. Dan rijden we verder naar het zuiden. We nemen de ferry naar Isla Quinchao, één van de vele kleine eilandjes ten oosten van Chiloé. Hier bezoeken we in het plaatsje Achao het oudste van de vele houten kerkjes op Chiloé. Vele van deze bouwwerken zijn werelderfgoed. Van op een uitzichtpunt boven het stadje hebben we een zicht over de baai met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Andes. In het dorpje Curaco de Vélez wandelen we over de houten promenade die over het slikkengebied bij het centrum loopt.
Daarna vervolgen we onze weg naar Castro, waar we logeren in de mooie Palafito Mar y Tierra. Een Palafito is een traditionele woning op palen, meestal in een felle kleur geschilderd. Er staan er heel wat langs de baai van Castro. Vanuit ons bed kijken we uit op het water: zalig!
Castro wordt aanzien als een gastronomische stad, dus dat moeten we toch wel uittesten. We gaan dineren bij Cazador, een Palafito restaurant aan de andere kant van de baai. Daarvoor moeten we eerst steil bergop het stadje in, om daarna weer af te dalen naar de palafito’s aan de andere kant; dé postkaartfoto van Castro. Cazador wordt aanbevolen en het is ook echt lekker, geen Haute cuisine, maar toch verfijnder dan op de meeste plaatsen. We eten er een variant op Curante, de meest typische schotel van Chiloé, een soort stoofpotje met vis en vlees.

Vandaag staat een heel lange ferrytrip op het programma; we moeten namelijk helemaal terug naar Puerto Montt. De vriendelijke eigenaren van Posada Expediciones Kahuel overtuigen ons dat het echt niet nodig is om om 7u al op de kaai te staan zoals op het ticket is vermeld. We ontbijten dus pas om 8u (heerlijke verse -nog warme- muffins!). Om half negen staan we op de aanlegsteiger, wat blijkbaar nog ruim op tijd is, want het inschepen start maar om 9u30. Deze boot is een stuk groter dan de Bimodal vanuit Hornopirén, maar deze keer gaan we echt helemaal over zee. In het begin zien we op de rotsen aan de wal nog een grote kolonie zeeleeuwen, maar verder is het een vrij eentonige tocht. We leggen iets voor halverwege aan bij een haventje dat alleen per boot bereikt kan worden, waar er nog een hoop passagiers opstappen, maar er is ruim voldoende plaats op het schip. Qua auto’s en vrachtwagens staat hij wel helemaal vol: ondermeer twee dubbele trucks met levende koeien en één met twee paarden: ocharme die beesten! Zeker het laatste stuk over de Golf van Ancud is behoorlijk ruw en regent het af en toe hard.
Na 11u varen komen we eindelijk in Puerto Montt aan. We logeren in het Colores Del Puerto guesthouse in de oude kleurrijke havenbuurt, op 5 minuten van de ferry; een rustige buurt. Tomás, de eigenaar, parkeert onze auto in zijn garage, want het straatje is zo steil, dat we bang zijn dat onze auto niet zal blijven staan. Ook makkelijker om weg te rijden morgen, want het straatje loopt dood en keren is hier onmogelijk.
We gaan nog iets eten in een gezellige cervecería in de buurt; lekker artisanaal bier, maar het eten is nogal zwaar en vet: pubfood!