Anne en Wim op reis

Vandaag extra vroeg opgestaan, zodat we voor de massa al bij Ta Prohm zijn. Op aanraden van verschillende reisverslagen hebben we twee tempels van het kleine circuit apart genomen, omdat anders ons programma van de laatste dag wel heel overladen zou zijn.
Ta Prohm, de tempel waar een aantal scènes van Tomb Raider opgenomen werden, is nog voor een groot deel overwoekerd. Het is een vrij rommelig zicht, maar toch heel indrukwekkend. En… het is er ook zalig rustig, want de toeristenbussen laten nog even op zich wachten.

Vlak daarnaast ligt Bantay Kdei; een tempel die wat op Preah Kahn lijkt, maar kleiner en rustiger. Er is een mooie zuilengroep met prachtige afbeeldingen van dansers.

Rond 10u zijn we al weer op weg naar de Roluos groep; drie tempels van de beginperiode van Angkor, die een eindje buiten de stad liggen. De eerste, Bakong, is de mooiste en grootste; hij ligt boven op een berg (een verwijzing naar de mythische Mount Meru), wat ons nog een mooi uitzicht oplevert. De andere twee tempels zijn een stuk kleiner en meer vervallen, maar de moeite vanwege het fijne pleisterwerk.

’s Middags gaan we lekker lunchen in de oude stad (bij Easy Speaking in Pub Street). We besluiten het die namiddag rustig aan te doen en maken nog een wandelingetje door de stad en langs de Siem Reap rivier en doen nog een terrasje. We sluiten de dag af in de Red Piano, waar het eten weer heel lekker is. We klinken op een reeds geslaagde vakantie met een Tomb Raider cocktail (geïntroduceerd door Angelina Jolie bij haar bezoek aan dit restaurant).

Na een lekker ontbijt (dikke toast van bruin brood: eindelijk eens geen eieren!) staat Chom, onze driver, ons al op te wachten om 8u stipt om naar de tempels te vertrekken. Vandaag staan een verre tempel, Bantay Srei, en het groot circuit van Angkor op het programma.

Eerst een drie-daagse pas kopen voor het hele gebied: dit gaat zeer vlot zodat we al snel weer op pad zijn.

De eerste stop brengt ons bij Pre Rup, een tempel op het grote circuit. Dit geeft ons een eerste indruk van wat ons verder nog te wachten staat.

Bantay Srei is een eerder kleinere tempel met heel fijne decoraties (om die reden vermoeden sommigen dat er een vrouwelijke opdrachtgever was), en daarom is hij ook heel populair, en dan op dit vroege uur vooral bij Koreaanse toeristen (-Bussen). Het zag er letterlijk zwart van ’t volk. Dit maakte dat we toch niet echt optimaal konden genieten van dit prachtige bouwwerk.

Daarna terug naar het grote circuit, eerst naar East Mebon, waar het al een heel stuk rustiger is: oef! Onze driver stelt voor om voor de lunch nog Ta Som te doen, wat geen slecht idee blijkt, vermits de meeste toeristenbussen op de warmste uren terug gaan naar Siem Reap. Dit was een heel rustige en sfeervolle tempel en hier zagen we ook de eerste boomwortels die met de tempelstenen verweven zijn.

Bij Neak Pean zijn we dan aan een stalletje een noedelsoep gaan eten. Hierop hebben we zwaar moeten afdingen, want de prijzen hier worden ongeveer driemaal zo hoog aangeduid als je zou mogen betalen.

Neak Pean was niet heel bijzonder : eigenlijk een aantal (lege) bassins met beelden en een klein bouwwerk in het midden. Maar het was er Koreaan-vrij!

Het hoogtepunt van het grote circuit en ook onze laatste tempel die dag was Preah Khan. Enorm kloostercomplex met zeer veel gangen, met vele mooie reliefs; indrukwekkend.

’s Avonds geniet Anne van een weldoende, alhoewel hardhandige massage. Wim past hier wijselijk voor.

Eten doen we in de Khmer Kitchen, waar we nog eens een lekkere Amok verorberen. De spring rolls die we vooraf bestelden zijn echter nooit toegekomen…

We nemen de bus vanuit Kampong Thom, maar deze vertrekt wel een uur later dan we doorbelden naar ons hotel in Siem Reap. We treffen dan ook geen pick-up aan de terminal, maar dat bleek achteraf meer te maken te hebben dat het hotel 16u had begrepen en niet 12u wanneer we effectief aan moesten komen. Uiteindelijk komt het op hetzelfde neer, en nemen we een tuktuk naar The Villa. We boeken hem ineens voor de volgende 3 uitstappen. Onze driver heet Chom en we zullen ontdekken dat hij een zwak voor hangmatten heeft…

Na in te checken in een prachtige kamer (thanks voor de tip Tom en Annemie!!) vertrekken we rond 15u via Roluos naar Kampong Phluk en het verdronken woud aan het Tonle Sap meer. Het laatste stukje gaat per boot en we hebben er eentje voor ons alleen, dus we kunnen op het voorsteven gaan zitten voor een perfect zicht. Kampong Phluk is een dorp van woningen op palen van meer dan 7m hoog. Nu net na het regenseizoen staat het water op z’n hoogst en varen we tussen de huizen door. In het dorp gebeurt alles op het water, zoals het houden van varkens en zelfs krokodillen!! Verder naar het Tonle Sap meer stappen we even over in een kleinere platte sloep opdat we in het verdronken woud op zoek kunnen naar apen. Maar die zien we niet, enkel een dikke pad kruist ons pad.

’s Avonds eten we in The Red Piano met Lieven, Els en Inge die hier ook net zitten. The Red Piano is van een uitgeweken Gentenaar, en was Angelina Jolie’s vaste stek tijdens de opnames van de eerste Tomb Raider film. Je kan er een heerlijke (Australische) steak met pepersaus en frietjes eten!! Het smaakte ons.

’t Is 1 november en we arriveren in Kampong Thom. Vanuit dit stadje zullen we de pre-Angkor tempels van Sambor Prei Kuk bezoeken.

De busverbinding ging heel vlot en de tuktuk die ons in Kampong Cham naar de busterminal voert belt voor ons ineens z’n maatje in Kampong Thom die ons op z’n moto naar de tempels zal brengen. Deze blijkt dezelfde te zijn als uit één van de verslagen van de reiswijzer!!

Verblijven doen we in het Arunras Guest House, eten in in het Arunras Restaurant. Die mannen (schijnbaar Chinezen aan de decoratie te zien) runnen zowat alles aan de busstopplaats.

De tempels van Sambor Prei Kuk zijn tijdens de periode van de vroege vorstendommen gebouwd, dat is enkele eeuwen voor de grote bloei van de Khmer kultuur, maar toch zijn de eerste monumentale kenmerken al te zien. We worden begeleid door een groepje van 5 kleine mannen die ons op alle B-52 bomkraters wijzen van de bommen die de Amerikanen hier tijdens de Vietnam-oorlog dropten.

De rit naar de tempels is ook erg de moeite. We passeren met onze twee motodups doorheen prachtige landschappen van rijstvelden en dorpjes. Overal klinkt het vrolijke “Hello!!” van de kinderen.

Tijdens de busrit naar Kampong Cham zitten we tussen een heleboel vriendelijke mensen in het busje. Ze deelden namelijk de lokale lekkernijen met ons: bamboeschors gevuld met sticky rice in kokosmelk en soja(?)bonen. Aan de smaak te oordelen zat er ook wel wat suiker in.

Vroeger dan verwacht komen we aan in Kampong Cham, maar toch hebben we niet genoeg tijd voor een fietstochtje op het nabijgelegen eilandje in de Mekong. We wandelen dan maar op en neer de dijk langs de rivier. Op de markt kunnen we de gebraden spinnen die hier de specialiteit zijn niet vinden. Allicht omdat we wat laat zijn en de meeste stalletjes al sluiten. Langs de Mekong komt ’s avonds de lokale bevolking wat vertier zoeken in sport en spel.

Het Mekong hotel is gigantisch op verschillende manieren: gigantisch vriendelijk personeel, gigantische gangen, gigantisch ongezellig… Ze helpen ons in een handomdraai aan de nodige bustickets naar Kampong Thom voor de volgende dag, zodat we met gerust gemoed kunnen gaan eten in de Lazy Mekong Daze. De herhaaldelijke stroomuitval die we de hele avond ondervinden is volgens de Britse eigenaar van het restaurant te wijten aan de niet-geslaagde opstart van een nieuwe krachtcentrale. We eten Lak Lok (of zo), een Cambodjaanse steak.