Anne en Wim op reis

’s Morgens na het ontbijt doen we nog onze laatste drive in de Pantanal : we zien nog een groot nest van de Jaribu ooievaar met twee jongen er in. In de zelfde boom nesten ook nog twee Hyacint Macaws en een hele familie lawaaierige parkieten : wat een drukte!

Onderweg zien we nog meer macaws en het uiterst zeldzame Pampas hert.

Na deze drive is het tijd om te pakken; nog een laatste vers sapje onder de grote mangoboom en dan is het tijd om afscheid te nemen van Barranco Alto en zijn bewoners/gasten: het was hier schitterend (ondanks de muskieten).

Met een 4X4 rijden we dwars door de Pantanal, via verschillende fazenda’s naar Aquidauana; een vermoeiende rit, maar wel mooi. We geven de zoon van de gids Fernando een lift tot in de stad. Na een lunch in een kilorestaurant vervolgen we onze weg (deze keer geasfalteerd) naar Bonito, waar we omstreeks 16u aankomen in onze Pousada “Moinho Do Vento”. ‘T is hier uitzonderlijk koud, wel 13 graden kouder dan in de Pantanal : brrrrrrrrr…

Na het ontbijt in ons hotel “Vale Verde” in Campo Grande komt de piloot van de Piper Arrow, Alex, ons oppikken om naar de Fazenda Barranco Alto te vliegen midden in de Pantanal. Vanuit het vliegtuigje krijgen we al een goed zicht op de omgeving; vele kleine meertjes en veel groen.  We zien zelfs al enkele capibarra`s, `s werelds grootste knaagdier, vanuit de lucht.

Na een uurtje vliegen komen we aan op de Fazenda, waar net een heerlijke lunch geserveerd wordt; dat wordt hier smikkelen de volgende dagen!!

Na een lange siesta (het is hier `s middags zo bloedheet dat geen beest zich laat zien en je als mens hoogstens lui in een hangmat kan liggen lezen) vertrekken we om half 4 op onze eerste laat avond drive. We zien heel wat dieren, zoals de jabiru ooievaar, een kleine hertensoort, uiteraard capibarra´s en op het einde zelfs een gewone miereneter. Allemaal schitterend, maar we zijn ondertussen wel half opgegeten door de muskieten!

De volgende ochtend staan we al om 4u op om met de jeep tot aan de rivier te rijden, waar we er met de kano´s op uit trekken. Als we aanmeren aan een strandje om te ontbijten zien we in het ochtendschemer in de verte een tapir. Na een zalig ontbijt bij de opgaande zon, trekken we er verder op uit met de kano´s.

We zijn al rond 9u terug aan de Fazenda en ´t is alweer heet aan het worden. Toch besluiten we om nog een wandelingetje te maken, wat we uiteindelijk voortijdig moeten afbreken, vanwege… de muggen!

Om half vier staan we met een extra laag Deet klaar voor onze tweede laatavonddrive. Deze keer met gelukkig veel minder muggen, én met een tapir; deze keer van dichterbij! Na onze terugkeer staat er alweer een lekkere caipirinha op ons te wachten, zodat we met de andere gasten (nog 6) en de doktoraatstudenten die in de lodge verblijven onze ervaringen van de dag kunnen uitwisselen.

Vanmorgen zijn we dan met de gids Fernando met een motorbootje vertrokken om onderandere de reuzen otter te gaan spotten. Deze zien we ook en nog veel ander moois. Ondertussen is er ook nog eens een warme wind opgestoken, zodat de gevoelstemperatuur nog wat hoger lijkt, maar de muskieten in alle geval verjaagd worden : hoera!

´s Middags zien we ook nog eens de zeldzame hyacint macaw en nog enkele reuzen otters bij de rivier.

De laatste avonddrive zien we alweer een tapir (normaal gezien nochthans vrij uitzonderlijk) en in een veld met miljoenen muskieten (je moet er iets voor over hebben 😉 uiteindelijk ook de reuzenmiereneter; een prachtig dier!

Op 1 september vertrekken we in Brasilia met de bus naar het noorden. Eerste etappe is Alto Paraiso, en daarna moeten we nog een bus nemen naar onze eindbestemming. Maar dat blijkt niet nodig want een klein mannetje spreekt ons aan en blijkt onze gids en gastheer Rafael te zijn voor de volgende dagen. Hij moest toch in de stad zijn, dus kan hij ons zelf meenemen naar Sao Jorge en sparen we twee uur wachten en een lange busrit uit. Onderweg zien we al een gordeldier, twee rheas, een macaw en nog wat moois. Dat belooft!

Het worden inderdaad 3 prachtige dagen, waarvan we er twee in het nationale park doorbrengen. We wandelen door de Cerrado en stoppen regelmatig aan een waterval waar we kunnen zwemmen en afkoelen, want het is hier behoorlijk heet. In het park zien we minder dieren dan in Rafael´s tuin, maar de landschappen zijn adembenemend.

Het dorpje waar we verblijven heeft een heel relaxte sfeer. Na onze stapactiviteiten gaan we in het lokale barretje bij Pele een verdiende pint drinken, terwijl we het leven in het dorpje vanop het terrasje zijn gang zien gaan.

Voor we op 4 september de bus terug naar Brasilia nemen, gaan we nog de Vale de la Lua bezoeken, een maanlandschap uitgesleten door de rivier. We zien er een kolibri op zijn nest en de heel zeldzame Teju, een ruim 1m lange hagedis.

In Alto Paraiso genieten we nog van een lekker sapje vlakbij het busstation. We proeven er Cupuacu en Graviola, de twee favoriete smaken van Rafael, en we kunnen hem alleen maar gelijk geven!

Nu zitten we in Campo Grande op onze piloot te wachten, we hebben immers nog een klein vluchtje voor de boeg naar onze Fazenda in de Pananal. Hopelijk gaat het iets vlotter dan gisteren, want onze vlucht van Brasilia naar Campo Grande had serieus wat vertraging zodat we pas om 0u30 konden inchecken.

Groetjes!!

Na een laatste blik op het prachtige Ouro Preto te hebben geworpen, nemen we de bus naar Belo Horizonte waar we een tweede bus naar de luchthaven aldaar nemen. Die heeft erg veel moeite zich door het drukke verkeer te wringen zodat we maar net op onze vlucht naar Brasilia geraken. De bagage haalt het gelukkig ook, dus we kunnen gerust naar ons business hotel Brasilia Imperial in de Zuidelijke hotelsector van de stad.

Brasilia is een erg zakelijke stad die tot in de puntjes geordend is, weliswaar naar jaren 50 maatstaven… Alles is in sectoren per activiteit ingedeeld en op plan oogt het heel mooi. Maar zelfs de gigantische boulevards, die we vanop het 75m hoge uitkijkplatform van de TV-toren overschouwen, kunnen de verkeersstroom niet behoorlijk aan. Die TV-toren kunnen we nog net in het daglicht op want het is al 17u.

Wat betreft architectuur is Brasilia duimen en vingers aflikken. Het ene moderne gebouw naast het andere, haast alle ontworpen door Oscar Niemeyer die zijn bouwsels in het plattegrond van Luis Costa mocht inplanten. We doen na het avondmaal een gegidste nachtelijke tour door de stad. Alle gebouwen zijn verlicht dus we kunnen ze goed bekijken. Helaas zijn ze natuurlijk gesloten, dus missen we de binnenkant. Vooral de kathedraal zou erg mooi zijn, maar dat zal dus voor een volgende (?) keer zijn…

Rond middernacht komen we terug in het hotel aan.

Een stuk vroeger dan verwacht kwamen we in Ouro Preto aan. De nachtbus viel behoorlijk mee, hoewel het eerst wel even een goede slaaphouding zoeken was.

In Ouro Preto checken we in in Pouso do Chico Rei, een koloniaal huis vol antieke spullen. We krijgen een kamer met een mooi uitzicht over de stad.

Na een verkwikkend ontbijt trekken we de stad in voor een stevige wandeling want onze kamer is nog niet klaar. Het is hier behoorlijk klimmen geblazen want de stad ligt op enkele steile heuvels. De hele dag verkennen we de talloze oude kerkjes uit de hoogdagen van de stad toen ze nog de hoofdstad van de goudwinning was. Lunchen doen we in een lokale chocoladebar op het hoofdplein.

Het avondmaal is een typische mijnwerkersschotel. We zijn erg moe van al dat gewandel, dus kruipen we eens vroeg in bed. Morgen naar Brasilia.