Anne en Wim op reis

De nacht op de tatami en futon viel al bij al nog mee; maar we hebben er wel een extra laagje onder gelegd van het derde bed dat in de kast zat. De hoofdkussens waren echter keihard. Wim heeft dan maar midden in de nacht zijn trui in de hoofdkussenhoes gestoken. Goed ingepakt tegen de regen gaan we na het ontbijt op pad. Ondanks de nattigheid genieten we van de mooie omgeving. Na anderhalf uur komen we aan bij de volgende hangbrug, de Myojin brug. Er vlakbij ligt nog een Shinto schrijn en staat er een hutje waar we even kunnen schuilen en warme thee drinken. Het is nog te vroeg voor de lunch, dus trekken we de brug over verder stroomopwaarts richting Tokusawa lodge. Vanaf hier komen we minder toeristen tegen, enfin nóg minder, want dankzij de regen is het helemaal niet zo druk. In de lodge kunnen we wat opdrogen en ons verwarmen aan de kachel. Een hartige homemade curry gaat er goed in. Een paar Japanse dames die in de lodge verblijven zijn verbaasd dat we in dit hondenweer helemaal vanuit Kamikochi zijn komen stappen. Bij Wim is het wat paniek want zijn camera begint ineens raar te doen. Hopelijk wordt dit vanzelf opgelost door hem een nachtje te laten drogen en anders… Gelukkig zijn we in het land van Pentax! Op de terugweg naar de Kappabrug komen we een enorme groep apen tegen; het waren er zeker 30. Het is een troep Japanse makaken die aan het fourageren was. Ondertussen is het bijna gestopt met regenen en kunnen we genieten van de bergen rondom ons met de gele en oranje herfstkleuren. Tegen dat we bijna terug aan het hotel zijn begint het terug te gieten; goeie timing! We hebben toch genoten van onze 17 km lange wandeling. Nu is het tijd om op te drogen en te genieten van Japanse thee met koekjes.

Vanmorgen trekken we weer naar het Matsumoto kasteel, maar dit keer voor een volledig bezoek. In de tuinen rond het kasteel beginnen de bomen al mooie herfstkleuren te krijgen en in de verte zien we de eerste besneeuwde toppen. We moeten onze schoenen uitdoen alvorens we het kasteel binnen mogen. Dit ter bescherming, want alles is er in hout. We zijn redelijk vroeg – gelukkig maar- want als we rond zijn met ons bezoek is het veel drukker, met vooral veel groepen Japanners.

Op de terugweg halen we nog onze rugzakken op in het hotel. Onze grote bagage hebben we vooruit laten sturen naar Kanazawa, waar we over twee dagen heen gaan. Op de bus richting Kamikochi in de Japanse Alpen is er namelijk niet echt plaats voor grote bagage voorzien. We wandelen onderweg naar het station nog eens langs de oude koopmanshuisjes en een sfeervol Shinto schrijn.

In het station is het even zoeken waar we tickets voor het lokale treintje en de aansluitende bus naar Kamikochi kunnen vinden. Ondertussen is het serieus beginnen regenen; dat worden dus Japanse Alpen in de regen! Onderweg zien we steeds meer herfstkleuren naarmate we meer de bergen in rijden.

Voor het eerst hebben we een traditionele Japanse kamer, met tatami matten en een laag tafeltje waar we thee aan kunnen drinken. Maar de grote bonus is wel het schitterende uitzicht op de rivier en de bergen erachter. We besluiten ondanks de regen nog een wandelingetje te doen voor het te donker is en genieten van de frisse berglucht.

Terug op de kamer willen we dus thee zetten. Probleem: de instructies op de waterkoker zijn alleen in het Japans en het is geen doorsnee systeem. Na veel proberen dan maar de receptie gebeld en kunnen we eindelijk genieten van een kopje sencha, groene Japanse thee.

Benieuwd of het slapen op de futonbedden straks gaat lukken…

Vanmorgen wandelen we naar de Metropolitan Government Building, een moderne wolkenkrabber met twee torens van architect Kenzō Tange. In elke toren is er een observatiedek met een 360° zicht op de stad. Als we goed kijken zien we zelfs Mount Fuji in de verte. In het Yoyogi park iets verderop bezoeken we het Meji schrijn. Dit werd opgericht midden in een parkbos ter ere van keizer Meji (overgrootvader van de huidige keizer) en zijn echtgenote. Op het binnenplein is er ook een tentoonstelling van streekproducten vanuit heel Japan, met heel veel soorten sake!

Na een snelle lunch halen onze bagage op in het hotel en trekken naar het treinstation om de trein naar Matsumoto te nemen. We zijn veel te vroeg, want we hadden schrik dat het weer moeilijk zou zijn om de weg te vinden in Shinjuku station.

Op de twee en een half uur durende rit krijgen we nog een paar mooie zichten op Mount Fuji. Matsumoto is een kleine stad aan de voet van de Japanse Alpen, met één van de oudste kastelen van Japan. Ons hotel ligt vlakbij dit “Kraaienkasteel”, dus wandelen we voor het avondeten nog even tot daar. Het indrukwekkende houten kasteel is mooi verlicht. Benieuwd voor morgen of de binnenkant er net zo mooi uit zal zien.

We gaan heel typisch dineren tussen de Japanners in een piepklein restaurantje in de oude koopmanswijk. Het is alweer een speciale culinaire ervaring. We proeven ook onze eerste sake -de warme versie- wat deugd doet, gezien het toch al behoorlijk afkoelt ’s avonds.

Na een deugddoende nachtrust gaan we het ontbijtbuffet verkennen: het is niet simpel om een keuze te maken! Een heleboel Japanse lekkernijen, fruit, toast en croissants.

Rond kwart voor tien gaan we op zoek naar de juiste metro richting de grote vismarkt van Tsukiji. Op deze gigantische groothandel vismarkt wordt de versgevangen vis verhandeld. ’s Morgens vroeg kan je ook de tonijnveiling bijwonen, maar dan moet je al om 4u ter plaatse zijn: veel te vroeg voor ons!

Na wat rondgekuierd te hebben tussen de bedrijvigheid stappen we verder naar het mooie Hama-rikyu park. Het is vandaag prachtig weer, dus het is zalig wandelen in dit park. In het midden van een grote vijver staat een oud theehuis waar we op het terras in het zonnetje een kop Matcha thee met een stoombroodje nemen. Dit is genieten!

Van het park gaat het naar de Ginzawijk, met sjieke winkels in moderne torengebouwen. We worden tegengehouden door de Japanse televisie, die graag willen weten wat we van de architectuur vinden. Enfin, binnenkort zijn we dus beroemd in Japan! We stappen ook nog de flagship store van Pentax binnen, waar we zeer enthousiast en met vele hoofdbuigingen ontvangen worden. Na een snelle lunch wandelen we richting de keizerlijke tuinen. De oostelijke tuinen zijn jammer genoeg al dicht (het wordt hier echt snel donker), maar we hebben wel een paar mooie zichten op de wachttorens en andere paviljoenen van tussen de kunstig gemanicuurde pijnbomen. Via het oude en pas gerestaureerde Tokio Station, nemen we weer de metro naar het beroemde Shibuya kruispunt.

Hier steken telkens honderden mensen tegelijk vanuit alle richtingen over: een echt mierennest! Ook hier weer felle neon reclame. We wandelen nog wat rond en gaan terug richting Shinjuku station, waar we ons weer moeten oriënteren om de juiste richting uit te gaan: wat is dit toch echt een gigantisch station!

Vanavond gaan we naar een tempura restaurant, Tsunahachi, een etablissement dat al 90 jaar bestaat. Aan de toog zien we de koks live bezig : weer een belevenis en ’t is lekker!

Van in de wachtrij bij ANA in Zaventem komen we al direct in de sfeer: we zijn vroeg en blijkbaar de eerste niet-Japanners. We voelen ons precies reuzen in vergelijking met de fijne Japanners. De vlucht verloopt voorspoedig en om 15:30u landen we in de gietende regen op Tokyo Narita Airport. Dat begint al goed! Het ophalen van de bagage en de grensformaliteiten gaan vlotjes en al gauw zijn we op zoek naar een geldautomaat. Japan is blijkbaar nog een echt cash land, dus we hebben een goede voorraad Yen nodig om eraan te beginnen. De eerste twee automaten weigeren onze kaarten, maar bij de volgende hebben we meer succes. Van daar trekken we naar het informatiecentrum van Japan Rail om onze Railpassen te laten activeren en op voorhand al een groot deel van onze reservaties voor de shinkansen (kogeltrein) te laten maken. Tegen dat we op de trein richting centrum zitten is het al pikdonker. We doen er 1:20u over tot in Shinjuku station, het drukste station van de wereld. En dat zullen we geweten hebben! We weten vaag welke richting we uit moeten, maar moeten uiteindelijk toch lang zoeken naar ons hotel. Gelukkig is het gestopt met regenen!

Nadat de vriendelijke mensen van de Tourist Info ons op weg gezet hadden, vinden we eindelijk ons hotel; we waren hier op nog geen 50m gepasseerd!

Het zakenhotel JR Blossom ligt midden in de levendige Shinjuku buurt. Op aanraden van de receptie gaan we lekkere noodles slurpen (ah ja, hier moet dat!) in een lokaal ramen restaurant. We moeten eerst onze keuze maken op de fotootjes op de automaat (van die Japanse karakters snappen wij natuurlijk niets) en een beetje later wordt ons een grote kom dampende noedelsoep geserveerd : heerlijk en nog voor geen 25 eur voor ons tweetjes!

Na nog geen drie kwartier staan we alweer buiten. Het is druk op straat en dat op een woensdagavond. Vele mannen in pak, de “salary men”, die in kleine groepjes samen op stap zijn of alleen in een restaurantje voor een kom noedels zitten. Overal ook schreeuwerige neon reclame : Times Square, maar dan in veelvoud. Echt heel speciaal allemaal. Ook veel speelhallen en karaokebars. We stappen één van de grootste fotozaken van Tokio binnen recht naar de Pentax stand: Wim zijn dag kan alvast niet meer stuk! Zelfs binnen in deze zaak is alles fel verlicht; ik snap wel waarom die Japanners al die zentuinen nodig hebben!

We wandelen tot aan Kabukicho, waar er in de smalle straatjes allemaal minuscule cafeetjes zijn, niet groter dan een gat in de muur, maar eigenlijk wel gezellig. Het loopt hier weer vol met mannen in pak (bijna allemaal in zwart pak – geeuw!), waarvan er toch een aantal serieus aangeschoten zijn. Het is woensdagavond, wat zou dat hier in het weekend zijn? Op de terugweg naar het hotel kuieren we ook nog even langs Godzilla street: een straat waar bovenop een flatgebouw aan het einde een reusachtige Godzilla de mensen op straat begluurd. Deze avondlijke wandeling geeft ons alvast een goed beeld van Tokio; eens benieuwd wat morgen zal brengen!