Anne en Wim op reis

We hebben zaterdagmorgen met Armando afgesproken om al vroeg op pad te gaan. Om 5.30u heeft Aillen een kop koffie en thee voor ons klaar staan en dan zijn we weg. Eerst met de boot. Onderweg zien we drie soorten apen: brulapen, capucijnapen en spidermonkey. Een beetje verderop ook nog een vrij actieve luiaard (hij is blijkbaar aan het ontbijten) en nog veel meer. Na een tijdje leggen we aan en keren we te voet door het regenwoud terug. Armando toont ons allerlei spinnetjes, kleurrijke kikkertjes, orchideeën en bromelia’s. Het laatste stukje lopen we door de landbouwgronden van het dorpje: maïs, bonen en cacao. Grappig, de cacaovrucht blijkt rechtstreeks aan de stam van de boom te groeien en niet aan de takken. In de namiddag relaxen we wat aan ons hutje en slaan de jungle rondom ons gade : een Kaaiman aan de kant van het water voor onze hut en later ook nog een zonnebadende schildpad. Ook de brulapen laten van zich horen. Om 15u vertrekken we met Armando en zijn neefje Martín met de boot richting de monding van de Papaturro op zoek naar vogels en leguanen. Onderweg krijgen we nog eens een tropische bui over ons heen; het wordt al een gewoonte. Gelukkig duren deze nooit lang. We zien weer een heleboel. We varen ook een prachtig moerasgebied in waar we honderden migrerende eenden zien. Als we dicht bij de monding bomen vol leguanen passeren, laat de ene na de andere zich met een grote plons in het water vallen. We varen een klein stukje het meer op en zien in de verte nog eens de contouren van Ometepe met zijn vulkanen en de Solentiname archipel. Het is zo goed als donker als we weer bij de Cabañas Caiman aankomen. Aillen is druk bezig met het klaarmaken van ons avondeten. We blijven nog wat napraten en Armando komt nog met een huismedicijn op de proppen voor Anne’s hoest (een souvenier van de airco in de luchthaven van Ometepe); Flor De Caña rum vermengd met honing; baat het niet, dan was het toch lekker! 😉

Op zondag vertrekken we na het ontbijt met Armando en Martín met de boot richting de grens met Costa Rica. Het stuk van de Papaturro richting de grens loopt door een soort overstroomd weidegebied waar de zeboekoeien opschrikken als we langs varen. Een grappig zicht die koeien tussen het hoge gras in het water. Naast aapjes die zich te goed doen aan bananen, zien we ook een grote schildpad en een paar kleurrijke vogels. Na de siësta besluiten we een wandeling te maken naar het volgende dorpje. We wandelen tussen velden en oerwoud en zien nog een heleboel apen : brullende brulapen en dartele spidermonkeys. We horen ook duizenden kikkertjes, maar krijgen ze jammer genoeg niet te zien. Omdat het hier toch heel snel donker wordt keren we vóór we aan het dorpje komen al terug en drinken nog een frisse Cola op het terrasje van het winkeltje. Los Guatuzos was zeker een geslaagde etappe van onze reis!

We doen het vanmorgen op ons gemak, want onze taxi naar de luchthaven komt pas om 10u. Na het ontbijt en na het pakken van onze bagage babbelen we nog wat op het terras met de gasten die er nog rond hangen. Het lijkt of iedereen in een luie bui is vandaag. Dan is het zover: tijd om afscheid te nemen van de paradijselijke Finca Mystica. De procedure in het mini-luchthaventje is omvangrijk; tot en met de drugshonden toe. Er komen hier slechts 4 vluchten per week; een propellervliegtuig voor 12 passagiers zorgt voor de luchtbrug tussen Managua, Ometepe, San Carlos en San Juan del Norte. Als we met veel vertraging vertrekken genieten we van adembenemende uitzichten over de twee vulkanen en verderop het Nicaragua meer de Solentiname archipel. Wanneer we landen in San Carlos blijkt de tarmac niet eens geasfalteerd. We moeten even wachten op een taxi, en al gauw zijn we in het stadje. We nemen onze intrek in hotel Gran Lago en gaan op verkenning in het stadje dat maar enkele straatjes telt. We doen nog een terrasje met zicht op de Río San Juan en krijgen op de terugweg nog een prachtige zonsondergang te zien. Vermits we de lunch overgeslagen hebben, besluiten we vroeg te gaan eten in restaurant Kaoma. Ze zijn er erg vriendelijk en het smaakt!

Vandaag trekt een groep van 8 mensen vanuit de finca naar de top van de Maderas vulkaan. Vermits wij dit niet zien zitten besluiten we een kayaktrip te doen op de Río Istián in het midden van het eiland, dus tussen de twee vulkanen. Maxime, van het Franse koppel gaat met ons mee, terwijl zijn wederhelft de vulkaan op gaat. Eerst stappen we drie kwartier langs het meer naar het dorpje Mérida, waar we bij Caballito de Mar onze gids Emerson ontmoeten. Met een motorbootje varen we over het meer naar de monding van de Istián rivier. Daar stappen we over op twee kayaks : Wim met de gids, zodat hij goed foto’s zou kunnen nemen. Het is een relaxed uitstapje door een tropische omgeving met uitzicht op de twee vulkanen. Onderweg zien we kaaimannen, vogels, kleine vleermuisjes en schildpadden. Bij terugkomst eten we op het strand bij Caballito een verse vis gevangen in het meer: lekker! De terugweg bergop naar de finca is het zwaarst wat we op deze relaxte dag ondernemen, zodat het frisse pintje boven op het terras weer deugd doet. Na een verfrissende douche relaxen we nog wat in de hangmat en de schommelstoel op ons terrasje en genieten van de mooie kleuren van de ondergaande zon op het meer. En zoals elke avond komt er ook een familie brulapen voorbij in de bomen boven ons hutje. Straks nog een laatste keer genieten van de lekkere verse keuken van de finca en dan zijn we weer klaar voor de volgende etappe.

Vandaag staat een serieuze wandeling op het programma, een tocht naar de San Ramon waterval op de flank van de Maderas vulkaan. Na een stevig ontbijt gaan we op pad. Eerst langs het meer, waar we duizenden kleurige vlinders zien rond de plassen van de bui van gisteren. We krijgen ook mooie uitzichten op beide vulkanen. Na een 40 minuten stappen komen we aan de ingang van het pad naar de waterval. Het is een drie kilometer lange klim. Normaal geen probleem, maar in de vochtige hitte is het toch erg zwaar. Het is een mooie wandeling door de tropische begroeiing en onderweg komen we ook nog een paar apen en een kolibrie tegen. Ook fladderen er overal mooie felblauwe morpho vlinders. Na nog een laatste stevige klim komen we eindelijk aan bij de waterval waar we ons heerlijk kunnen verfrissen. Dat doet deugd! De terugweg gaat een stuk sneller, zodat we rond 14u een toast met ham en kaas kunnen verorberen bij het restaurantje op het einde van de trail. Terug bij de finca drinken we een welverdiende Victoria Classica; de gps tracker zegt dat we 14.2km gestapt hebben! Bij onze frisse pint horen we alle verhalen van de andere gasten. Een koppel Nederlanders heeft de Maderas beklommen; dat is precies wel een brug te ver voor ons. 😏  S’avonds genieten we van de lekkere verse keuken van de finca in het gezelschap van het Franse en Amerikaanse koppel. Deze laatste zijn al met pensioen en zijn bezig om met hun truck de wereld rond te trekken. Een gezellige avond!

We laten ons nog een laatste keer verwennen met het ontbijt in Miss Margrits en om half negen staat Andy ons weer op te wachten om ons naar de ferry in San Jorge te brengen. Het is een rit van een goed uur. De ferry naar het eiland Ometepe vertrekt om 10.30u. De overtocht met zicht op de vulkaan Concepción duurt ook weer een uurtje. We lunchen in Moyogalpa en gaan dan met het busje van Finca Mystica weer op weg. Er zijn nog 4 andere passagiers, 2 Fransen en 2 Nederlanders, die met een ferry later zijn aangekomen. Finca Mystica ligt aan de voet van de tweede vulkaan van het eiland. In de taal van de oorspronkelijke bewoners wil Ometepe namelijk “2 vulkanen” zeggen. De rit er naar toe is redelijk hobbelig en uiteindelijk komen we bij de finca aan, aan de rand van het regenwoud dat deze uitgedoofde vulkaan overwoekerd en vlakbij de oever van het Nicaragua meer. We drinken een frisse Victoria Classico op het terras dat uitkijkt over het meer en maken kennis met de Amerikaanse eigenaars Ryan en Angela, die ons wat uitleg geven over de guesthouse en wat er hier allemaal te beleven valt. We maken nog een wandelingetje naar het meer, waar we de gloed van de ondergaande zon op de vulkaan kunnen bewonderen. Daarna terug naar ons hutje want het is nu echt hoog tijd voor een verfrissende douche. Nog geen 20 minuten later valt de regen met bakken uit de lucht; onze eerste tropische bui in Nicaragua.