Anne en Wim op reis

Deze twee dagen zijn wellicht de meest toeristische van onze reis.
Dinsdagmorgen nemen we de boot om een uurtje verder stroomopwaards naar de koningsstad Mingun te varen. De bootjes varen af en aan met 2 of meer toeristen. Gelukkig zijn we nog vrij vroeg en valt de drukte nogal mee. We wandelen eerst naar de robuuste onafgewerkte pagode. Dit moest de grootste ter wereld worden. Vermits het bouwwerk niet afraakte en al tonnen geld had gekost werd uiteindelijk de bouw afgebroken. Maar wat er nu staat is ook wel indrukwekkend. Het bakstenen gevaarte heeft wel een paar serieuse scheuren door verschillende aardbevingen in het verleden. We beginnen aan de klim voor het te heet wordt. Boven krijgen we een prachtig panorama op de omliggende pagodes in het weelderig groen en de Irrawady rivier. Het is wel wat klauteren door al die aardbevingsscheuren. Een paar loszittende stenen leveren dan ook enkele schrammen en blauwe plekken op. Maar verder geen erg.
We wandelen dan verder naar de op één na grootste klok ter wereld. Deze zou oorspronkelijk bij de onafgewerkte pagode gezet worden : een enorm gevaarte.
Terug in Mandalay zetten we na een typische Birmese lunch (géén toeristen!) koers naar de Mahamuni pagode, de belangrijkste van de stad (en ook één van de belangrijkste van het land). Ook Obama kwam hier op bezoek, vertelt men ons trots. De pagode is ook wel indrukwekkend, met galerijen met goudkleurige pilaren en een gouden buddha, waar de pelgrims constant nieuwe goudblaadjes op plakken. Alles schittert in het zonlicht. In een zijpavilioen staan 5 bronzen beelden uit de tempels van Angkor Wat, ooit veroverd op de Thai, die deze wellicht ook niet zomaar gekregen hebben van de Khmer. Mensen wrijven over de beelden omdat ze geneeskrachtige gaven zouden hebben. Eigenlijk jammer hoe er hier soms met werelderfgoed wordt omgegaan. Toppunt van kitch is het pavilioen met een grote maquette in een vijver van de boedistische wereld, met daarboven het nirwana. Eigenlijk zeer naïef en ook wel grappig.
Na de pagode gaan we kijken bij de ateliers van de goudblaadjesslagers en dan gaat het recht naar de top van Mandalay Hill, waar we samen met honderden toeristen naar de (eigenlijk niet zo interressante) zonsondergang gaan kijken : een verplicht nummertje… 😉
s’Avonds eten we een lekker (en uitgebreid) dinnertje op de gezellige en rustige binnenkoer van ons hotelletje.
De tweede dag Mandalay bezoeken we eerst het prachtige teaken klooster van de koning. Het was oorspronkelijk een onderdeel van het paleis van koning Mindon, maar werd door zijn zoon Thibaw verhuisd en tot klooster omgevormd. Hierdoor bleef het gelukkig gespaard van de brand die het oorspronkelijke paleis verwoestte. Het is echt zeer fijn afgewerkt, met kunstig houtsnijwerk.
We passeren ook nog even aan de marmerbewerkers, die in tientallen werkplaatsjes bezig zijn met het maken van buddha’s in alle mogelijke afmetingen. Wie gaat die allemaal kopen?
In Sagaing bezoeken we een boedistisch nonnenklooster, waar we het ritueel van het middagmaal (vóór 11u, later mogen ze niet meer eten) meemaken. Op zich een mooi ritueel, maar de aanwezigheid van de toeristengroepen doet hier wel wat afbreuk aan. We zijn nochthans niet aan het in de gidsen beschreven klooster gestopt, dus daar is het wellicht nog erger. We bezoeken dan nog de twee pagodes op de berg van Sagaing en genieten van het uitzicht over de rivier en de honderden stoepa’s van deze koningsstad.
Om in de volgende koningsstad, Ava, te komen moeten we een veerbootje nemen. We willen daar eerst lunchen, maar de twee resto’s zitten vol met toeristengroepen. Wat een dag! Dan maar eerst met de paardenkoets de bezichtiging doen. Onze koetsier was echter nogal gehaast om op tijd terug te zijn voor de volgende toeristen : echt de koetsenmaffia. En dan nog proberen achteraf extra geld van ons af te troggelen, omdat we zogezegd te lang onderweg waren, grrrrr… 😉
Onze laatste bestemming van de dag is de beroemde U-Bein brug, een teaken voetgangersbrug van 1,2km lang. Heel fotogeniek bij zonsondergang, maar dat weten de tourgroepen ook. Wat een volk alweer. De omgeving is toch wel zeer mooi, en ook de wandeling over de brug is zeer de moeite.
In het midden van de brug is er een soort eilandje, waar we ons zetten met een lekkere kokosnoot om van de zondondergang te genieten. Ondanks de toeristenmassa, was het toch wel een mooie dag.
Morgen weer vroeg op voor een vlucht terug naar Yangon. Daarna volgt een tocht door het zuiden, met weinig toeristen : joepie!

De dag begint weer heel vroeg vandaag : tussen 4.15u en 4.30u worden we al opgehaald om naar de ferry te gaan. We nemen nl de “fast boat” van Bagan naar Mandalay. Van voor zonsopgang tot na zonsondergang zullen we onderweg zijn (13u in totaal).
Alleen, om 4.45u is onze taxi er nog niet en om 5u moeten we inchecken. Dan maar de jongen achter de receptie wakker gemaakt en een andere taxi laten opbellen. Zo geraken we toch op tijd op onze boot, die om half zes afvaart.
De meeste toeristen doen het traject in de andere richting, zodat we maar met een kleine 20 mensen op een boot van meer dan 100 zitten. We kunnen dus zitten waar we willen : plaats genoeg!
Het wordt een zalig dagje lezen, kijken naar het leven aan de waterkant dat voorbij schuift en af en toe een dutje doen. Maandag is echt wel een zware dag! 😉
’s Middags wordt er een lichte lunch geserveerd met gebakken noedels.
Omstreeks half 7 komen we dan in Mandalay aan, waar onze volgende chauffeur ons netjes staat op te wachten. Hij heeft van de White Lotus, onze lokale reisorganisatie, doorgekregen dat het dinner vanavond op hun kosten is, omwille vande taxiproblemen van ’s morgens. Dat is dan wel netjes van hen.
We eten in een groot toeristenrestaurant Unique Myanmar, waar het er heel stressy aan toe gaat. Wij zijn echter helemaal “zen” na onze boottocht, dus laten het niet aan ons hart komen. Het is er wel lekker en ze zijn ook wel vriendelijk. Maar voor ons mag het toch iets minder toeristisch…
We genieten van een heerlijke nachtrust in ons gezellige hotel The Peacock Lodge.

De site van Bagan besluiten we op ons eigen thempo te verkennen per fiets. We verblijven in New Bagan; vandaar is het zo’n 3 km naar Old Bagan. We fietsten ’s morgens, als het nog betrekkelijk koel is, in één stuk naar old Bagan. Daar bezoeken we ondermeer de Ananda tempel, één van de mooiste. Maar ook nog een hele rits andere tempels: sommige gewoon indrukwekkend van architectuur, anderen hadden prachtige fresco’s en één andere kon dan weer beklommen worden. Boven was er dan een adembenemend uitzicht.
’s Middags lunchen we bij Star Beam, waar we een lekker vers limoen-met-gember en limoen-met-verse munt sapje bij drinken.
Tegen 16u zijn we terug aan het hotel en nemen we nog een zalig frisse duik in het zwembad.
De tweede dag is het nóg warmer, want nu zijn de laatste slierten wolken van de voorbije regendagen echt verdwenen. We fietsen nu langs een minder bezochte route, richting het dorpje Minnanthu, maar dit laten we links liggen en fietsen nog verder door tot aan de panoramatoren van Bagan, een controversieel bouwwerk, want het kostte Bagan de erkenning door Unesco als werelderfgoed. Wim gaat toch naar boven om een mooie panoramafoto te maken.
Daarna bezoeken we enkele tempels met prachtige oude fresco’s, allemaal van de 11de tot 13de eeuw. Voor de laatste pagode vóór de middag moeten we een heel stuk het veld in fietsen over een aarden weg. Doordat het een stuk warmer geworden is, zijn er toch al vrij zanderige stukken bij. Maar we blijven overeind en worden beloond door een schitterend uitzicht van op het bovenste terras van de tempel.
Terug in het dorpje ploffen we neer op het eerste terrasje van een lokaal eettentje en bestellen een lekker vers sapje. We eten er nog een eenvoudige lokale maaltijd. Daarna maken we nog een wandelingetje door het dorpje en gaan weer op pad met onze fiets.
We bezoeken nog één pagode onderweg naar New Bagan en zetten dan koers naar een terrasje langs de Irrawady rivier. Het uitzicht is weer grandioos en het verse watermeloensap smaakt heerlijk na onze inspanningen in de hitte. Grof geschat hebben we vandaag toch zo’n 30km in de benen zitten!
We besluiten de rest van de namiddag te relaxen. Morgen moeten we vroeg opstaan : om 4.30u komt een taxi ons ophalen om ons naar de jetty te brengen. Om 5u schepen we in op de ferry naar Mandalay : dat is ongeveer 8 à 10u varen.

Vandaag hebben we een lange autorit voor de boeg, volgens het programma van wel 8u.
Het is ’s nachts terug beginnen te regenen, dus het eerste stuk in de bergen is vrij mistig. De wolken klimmen toch wat hoger, zodat we toch een zicht krijgen op de prachtige omgeving.
We vorderen snel, zodat het al vlug duidelijk wordt dat we er zeker geen 8u over gaan doen. Voor de middag komen we al aan bij Mount Popa. Jammer genoeg is het nog steeds bewolkt. We beklimmen toch maar de 700 trappen naar de top van een vulkanische berg met op de top … Een pagode!
Normaal heb je van hier een prachtig zich op de omgeving, maar vandaag dus niet. 🙁
We maken dan maar wat sfeerfoto’s van de pelgrims en gaan zelf mee op de foto (wie is hier nu de toerist? ;-).
Daarna nog een snelle lunch in een foodstalletje langs de weg en dan op naar Bagan. Bij het binnenkomen van Bagan bezoeken we de eerste pagode. Over de hele vallei staan er nl een 3000-tal pagodes vanaf het jaar 1000 tot de 17de eeuw. Een indrukwekkende site, die soms vergeleken wordt met Ankor Wat in Cambodja.
Na wat zoekwerk, komen we omstreeks 16u in ons hotel aan, Kumudara. We eten aan de oever van de Irawaddy rivier : prachtige setting, duur, maar niet zo lekker.
Morgen gaan we fietsen in Bagan!

Bij aankomst met ons bootje in Nyaungshwe staat onze nieuwe chauffeur Tan Zen ons al op te wachten. Op de weg naar Taunggyi stoppen we nog om een bezoekje te brengen aan de vijfdaagse markt in Shwenyaung en voor een proeverij in het andere wijndomein van de streek, Aythaya Vineyard. Tja Myanmar is blijkbaar het nieuwste onder de nieuwe wijnlanden. 😉 Hier wordt het wijnmaken overgelaten aan een Duitse oenoloog, afgestudeerd aan de Duitse wijnuniversiteit.
In Taunggyi pikken we onze Pa’o gidse Aye Aye op, die ons zal vergezellen naar de archeologische site van Kakku. We rijden door een prachtig landschap en komen na anderhalf uur aan bij deze indrukwekkende site. Tot het jaar 2000 lag deze er verlaten er overwoekerd bij, maar nu is al meer dan 50% gerestaureerd. 2500 stupa’s staan op een kleine oppervlakte van 200m op 70m dicht op mekaar; net speldekoppen. Aye Aye weet veel interressants te vertellen over de site, maar ook over haar volk de Pa’o. Ze spreekt vrij goed Engels, want ze studeert aan de universiteit van Taunggyi.
Op de terugweg komen we in een giga-file terrecht richting centrum Taunggyi : dit heeft alles te maken met het ballonfestival, wat veel volk op de been brengt. We krijgen 15min om ons even op te frissen in het hotel, het eenvoudige KBZ hotel, en vertrekken dan richting festival. Tan Zen zet ons eerst af bij een typisch Birmees eethuisje waar we een lekkere viscurry met rijst eten voor in totaal nog geen 3,5 eur.
Op de festivalweide, die ietsje buiten de stad gelegen is al een serieuze massa op de been en er komen er nog bij. We spreken met Tan Zen af dat we om 23u terug bij de auto zijn en gaan op pad. Normaal begint men rond 19u en rond 21.30u gaan de spectaculaire modellen de hoogte in. We kuieren door de festiviteiten : veel kleurige lichtjes, kermisattracties, eet- en drankstalletjes, groepjes muzikanten die hun ballon komen aanmoedigen, … Jammer genoeg begint het te druppelen en na een tijdje gaat dit over in een gezapige regen. We gaan binnen in een overdekte tribune, waar blijkbaar het organisatiecomité zich bevindt en waar men ook het handvol buitenlanders gewapend met fototoestellen toelaat. Van hieruit hebben we een goed zicht op het terrein en kunnen we een paar mooie sfeerbeelden maken. Na drie uur wachten houden we het voor bekeken; het is nu wel gestopt met regenen, maar de hardnekkige laaghangende bewolking (we zitten hier natuurlijk in bergen) maakt dat er geen ballons mogen opstijgen. Jammer, maar helaas…
Donderdagmorgen gaat het dan richting Pindaya. Dit is het gebied van de Da’nu bevolking. Een prachtige rit, met onderweg mooie plaatjes van ossewagens, boeren op hun land en de veemarkt in Heho. In Pindaya bezoeken we het indrukwekkende grottencomplex met een 8000-tal gouden buddhabeeldjes : zeer sfeervol. Het is ook een belangrijk pelgrimsoord, dus we worden omringd door een massa Birmese pelgrims. Gelukkig steken we door onze Westerse gestalte een stukje boven de meute uit zodat we alles kunnen zien. Lunchen doen we in het mooie Green Tea restaurant aan de rand van het meertje in Pindaya.
Omstreeks half drie komen we aan in de Dream Villa in Kalaw, de “Pine village” want omringd door pijnboombossen. Het is ondertussen terug beginnen te regenen, dus we besluiten wat te relaxen in het hotel. Hopelijk stopt het straks met regenen, want vanavond is het volle maan feest.
En de het houdt inderdaad op met regenen : In het klooster achter het hotel klinkt muziek en gejoel. Blijkt dat men hete luchtballonnen gaat oplaten : ballonfestival in het klein dus! De tegenvaller van gisteren wordt zo helemaal goedgemaakt. Vermits dit veel kleinschaliger is kunnen we het van dichtbij meemaken. Er worden honderden kaarsjes aangestoken op een bamboe frame ; dit wordt aan de ballon vastgemaakt en gaat zo mee de hoogte in : spectaculair! Maar, veel te zwaar: binnen enkele seconden na opstijgen stort het gevaarte terug neer. Dat is effe schrikken; gelukkig staan we veilig tussen de stupas. Ondertussen gaat onder luid gejoel een tweede ballon de hoogte in langs de andere zijde van het klooster. Deze gaat wel verder de hoogte in, met spetterend vuurwerk. Terug op de hotelkamer blijkt er nog een derde ballon klaargemaakt te worden, en deze is nog groter. We kunnen alles goed volgen van uit ons raam. Dit is echt een onverwachte afsluiter van de dag.